شنبه 09 دي 1396 , 10:46
پیکر شوهرم را نمی‌خواهم
حضور رزمندگان مدافع حرم در جبهه مقاومت اسلامی هزار حرف گفته و ناگفته دارد. هزاران ماجرا که به حتم در آینده‌ای نزدیک از دلش چندین و چند کتاب و فیلم استخراج خواهد شد. نبرد و شهادت این دلیرمردان لحظات تراژیک کم ندارد. لحظاتی که مرورش میخکوبمان می‌کند و از شجاعت رزمندگان این جبهه و قساوت دشمنانشان متحیر می‌شویم. دشمنی که به راحتی می‌زند، می‌کشد و سر می‌برد و روی سر بریده می‌رقصد. مدافعان حرم با ایثار و فداکاری‌شان شر چنین دشمنانی را از سر کشور و حرم اهل بیت(ع) دور کردند. تروریست‌های داعشی و تکفیری با بی‌رحمی تمام سر برخی از شهدای مدافع حرم را از تنشان جدا کردند و قصد داشتند پیام ترس و وحشت را به شیعیان مخابره کنند ولی این پیام خودشان را خوار و خفیف کرد.
شهید محسن حججی را امروز همه ما به واسطه پخش فیلم دستگیری و شهادتش می‌شناسیم. شهید حججی با شهادت دردناکش بخش‌هایی از وحشی‌گری داعشی‌ها را به مردم ایران و جهان نشان داد. بسیاری را متوجه مظلومیت شهدای مدافعان حرم کرد. محسن حججی با لب‌هایی خشکیده گرفتار و اسیر تروریست‌ها شد، کتک خورد ولی از همه دردناک‌تر برای ما شنیدن بریدن سرش بود. این کار اوج توحش دشمنانی که به نام اسلام به راحتی همه کار می‌کردند را نشان داد.
اما قبل از شهید حججی شهدای دیگری هم در مظلومیت تمام به دست تروریست‌ها به شهادت رسیده بودند که خبرش کمتر به گوش مردم رسیده بود. سردار شهید «عبدالله اسکندری» را شیرازی‌ها به خوبی می‌شناسند. در دوران دفاع مقدس فرمانده‌ای بنام و محبوب بود و پس از جنگ نیز بیکار ننشست و تجربیاتش را به سوریه برد تا به یاری دیگر رزمندگان بشتابد.
شهید اسکندری خرداد سال 1393 به شهادت رسید و پیکرش به دست گروه تروریستی «اجناد الشام» افتاد. جلادی به نام «ابوجعفر» که از فرماندهان این گروه تروریستی بود سر از تن بی‌جانش جدا و تصاویر آن را در حالی که بر نیزه رفته بود در فضای مجازی منتشر کرد. البته طولی نکشید که وعده خدا محقق شد و با کشته شدن ابوجعفر به دست ارتش سوریه، این بار تصویر لاشه او بود که در معرض دید جهانیان قرار گرفت.
فرزند شهید عبدالله اسکندری درباره اتفاقات آن روزها توضیح می‌دهد: بعد از شهادت پدر پیکر ایشان به ما بازگردانده نشد. اما صحبت‌هایی بود که با مبادله اسیر، یا پرداخت هزینه‌ای بتوانیم پیکر پدر را بازپس بگیریم. اما ما به مادرمان گفتیم که مادر جان به کسانی که می‌خواهند پیکر پدر را بازگردانند، بگویید ما راضی نیستیم که یک ریالی از پول بیت‌المال صرف این گروه خبیث شود. حتی یک اسیر هم نباید آزاد شود. پدر رفته بود تا آنها را به درک واصل کند. ما برای آنچه در راه خدا داده‌ایم، توقعی نداریم و حاضر نیستیم که به ازای پیکر پدرمان ریالی از بیت‌المال هزینه شود. زیرا هر اقدامی کمک به آنها محسوب می‌شود.
سید احمد حسینی نخستین شهید بی‌سر لشکر فاطمیون است. تک‌تیرانداز دشمن سیداحمد را مورد هدف قرار می‌دهد و تیر به سر او اصابت می‌کند. طبق گفته همرزمانش، «سیداحمد» بعد از زخمی شدن از ناحیه سر هنوز جان داشت و هنگامی که دستور عقب‌نشینی می‌آید، به دلیل نزدیکی دشمن همه نیروها مجبور به عقب‌نشینی می‌شوند. در همین هنگام دشمنان به سیداحمد و همرزمش می‌رسند و سرهایشان را از تن جدا می‌کنند.
رضا اسماعیلی، دانشجوی افغانستانی به تازگی داماده شده بود که راه سوریه را در پیش گرفت. رضا نایب‌قهرمان وزن ۵۵ کیلوگرم پرورش اندام استان خراسان رضوی بود و بدن ورزیده‌ای داشت. شهید اسماعیلی در نبرد با تروریست‌ها درگیر و زخمی شد و به دلیل شدت مجروحیت نتوانست به عقب بازگردد و اسیر دشمنان شد. بهمن ماه ۱۳۹۲ رزمندگان مدافع حرم توانستند شهرک زمانیه را از دست تکفیری‌ها نجات بدهند برای همین و سریعاً منطقه را برای پیدا کردن نیروهای مفقود و شهید خود واکاوی کردند. آنها پیکر رضا اسماعیلی را درحالی یافتند که سری بر بدن نداشت. پیکر او بدون سر در خاک آرام گرفت.
شهید نوید صفری طلابری که به تازه‌داماد گیلانی مشهور بود یکی از آخرین شهدای بدون سر مدافع حرم است. شهید صفری قبل از شهادت، به اسارت داعش درمی‌آید و سپس توسط داعش به شهادت می‌رسد. پس از آزادسازی شهر بوکمال پیکر مطهر او شناسایی و مشخص می‌شود که دشمنان سر از پیکرش جدا کرده‌اند.
منبع: روزنامه جوان
