رزمنده معسری که حتی یارانه هم سهمش نشد!

صابر صالحی - به حکم وطیفه خواستم با مسئولین دولت خدمتگذار درد دلی کرده و دست مریزادی عرض کنم.

بنده روزی که مطلع شدم قراراست بابت ۲ سال و اندی شرکت در جنگ بارژیم بعثی (دفاع مقدس) ماهیانه مبلغی بخور و نمیر (حدود نصفِ حداقل حقوق) به ایثارگران معسر بپردازند خوشحال شدم، ولی تا به امروز که حدود ۴ سال از آن موضوع سپری شده و فقط در حد لایحه و تبصرهای چند صد صفحه ای باقی مانده، و بین مجلس و دولت دست به دست شده و جیب ما هم همچنان خالی،به شدت ناراحتم.

دیشب متوجه شدم یارانه (آبانماه ۱۳۹۵) بنده نیز قطع شده! اول باورم نشد ولی چند روزکه گذشت و متوجه شدم خواب نمی بینم و بیدارم راستش کمی هم علاوه بر تعجب ترسیدم گفتم که نکنه ما چند صد نفری که هنوز از یادگاران شهدا و جانبازان و بازماندگان دفاع مقدس هستیم را میخواهند به عنوان جنایتکاران جنگی نفسمان را "شرافتمندان" بگیرند.

وگرنه امثال من که به گواهی تاریخ و اسناد و مدارک موجود بجز عمل به وظیفه شرعی و لبیک به ندای رهبر، هیچ نیت دیگری نداشته و مردانه مقابل متجاوزین سینه نا قابل خود را سپر کرده ایم تا مبادا دشمن کافر خدایی نکرده به خاک و نوامیس وطنم بی حرمتی کند جر به وظیفه عمل نکرده ایم.

دراین راستا صدها و هزارها زخم اکثرا از نوع روحی به بنده وارد شده که بر خلاف زخمهای جسمی، با مرور زمان نه تنها التیام پیدا نکرده بلکه به تعداد آنها بصورت چشم گیر افزوده شده است ...!

شاید کسی که این نامه را میخواند و میخواهد قضاوتی روی آن بکند خود نیز از یادگاران آن دوران باشد و بخوبی بداند که گرفتن جان یک انسان زنده که احیانا خانه و خانواده و چشم انتظارانی هم دارد خیلی سخت است، هرچند که دشمن و متجاوز باشد.

علی ایحال بنده بعنوان یک ایثارگر و زخم خورده دوران ایثار خون و شهادت که بمدت ۷ سال است که بیکارام و خانه نشین، چشم انتظار لطف مسئولین و با صداقت از نوع جبهه ایی اعلام میکنم بینی و بین الله به غیر از مبلغ اندک یارانه که آنهم به لطف دوستان قطع شده و یک خط تلفن ثابت و دو خط ایرانسل اگر چیز دیگری داشتم اجازه مصادره دارید و هیچ اعتراضی نسبت بدان ندارم.

ولی چنانچه به این نتیجه رسیدید که خلافی در اظهارتم نیست انتظار رسیدگی و مساعدت دارم . والسلام