من با فرزندشهید صعب العلاج چه کنم؟!!!

خسروی- اینجانب خدیجه خسروی همسر شهید سرافراز، سید حامد حسینی، در این دنیا به جز دختری بیمار و صعب العلاج کسی را ندارم و این دختر مظلوم تنها یادگار پدر شهیدش هست که برایم مانده، اما متاسفانه هزینه مراقبت و نگهداری از وی برایم بسیار سخت است و با حقوق یک میلیون و پانصد هزار تومان بنیاد حتی ابتدایی ترین نیازهای زندگی خودم و دخترم را نمیتوانم برطرف سازم.

  سال های قبل مشکلی نداشتم و اسم دخترم در لیست فرزندان صعب العلاج شهیدان بود و به هرحال سن دخترم هم کم بود و راحت بودیم، ولی الان هم خودم از کثرت سن توان رسیدگی به دخترم که حدود چهل سال سن دارد را ندارم و هم او بیماریش بیشتر شده و دائم باید این دکتر و آن دکتر باشم، داروها هم اکثرا تحت حمایت بیمه نیست و آزاد محاسبه میشود.

   در ماه حداقل سه بار مراجعه به پزشک دارم که در کمترین وضع پانصد تومان هزینه دکتر و دارو می شود، خلاصه مشکلات دائمی زندگی از یک سو وسختی های نگهداری از فرزند دلبندم از سویی دیگر امانم را بریده.

   حال سوال این است که چرا بنیاد حتی قوانین مصوب راهم اجرا نمی کند؟؟! در قانون جامع آمده فرزندان شهید بیمار صعب العلاج بمانند جانباز پنجاه درصد محاسبه میشوند و برایشان حقوق و مزایا آنها تعلق می گیرد اما فقط در حد حرف هست.

تا کی ما باید اینگونه زجر بکشیم؟! چه کسی در این مملکت هست که به درد ما گوش کند......؟!