کار بیشتر، توهین بیشتر!

کسری- اینجانب از نیروهای قراردادی دانشگاه گیلان هستم. به نماینگی همه همکاران قراردادی دانشگاه گیلان درد دل همکارانمان را به شما انتقال می دهم. امیدوارم در سایت خوبتون درد دل نیروهای قراردادی دانشگاه گیلان را انعکاس بدهید تا به گوش مسئولین محترم  کشورو وزیر علوم برسد. 

 بدانند در دانشگاه گیلان نیروی قراردادی تحصیلکرده دارای مدارک کارشناسی و ارشد یعنی هیچ و بی ارزش و همه هجمه ها، توهین ها و دشنام ها را از هر فرد رسمی باید بشنود. همه مسئولین امور اداری و کارگزینی و برنامه و بودجه دانشگاه گیلان با کارکنان قراردادی به نحو بدی توهین آمیز است.

 نیروهای قراردادی که هر کدام بیش از ده سال و الی بیست سال سابقه کار دارند، این افراد عمر و جوانیشان را برای دستگاه گذاشته اند و حالا باید هجمه توهین ها از سوی هر کسی به آنان شود. تا حرف می شود شما نیروهایی هستید که قبلا شرکتی بودید. حالا یازده سال است قراردادی شده اید. تحقیر توهین به چه دلیل این همه تخریب هویت!؟ کار بیشتر، توهین بیشتر!

 واقعا جای بسیار تآسف داریم در محیط دانشگاهی مسئولینی که در راس امور قرار گرفته اند، فقط مسئول تخریب هویت کارکنان قراردادی هستند. این نیروهای زحمت کش قراردادی تا کی، تا چه زمانی باید تحقیر شوند و فریادرسی نداشته باشند؟ خیلی بی محابا و آزادانه ما را تخریب هویت و شخصیت می کنند و صدای ما به هیچ کجا نمی رسد. چون راحت مثل یک لیوان آب خوردن صدایمان را میبرند و قراردادمان را لغو می کنند. با نانمان بازی می کنند.

 مگر ما نیروی کار همین مرز و بوم نیستیم؟ مگر ما نیروهای پاکستانی و افغانستانی هستیم که با ما در کشورمان چنین می کنید؟ حق الناس تا به کی؟ مسئولین بی وجدانی دست اندرکار امورات دانشگاه شده اند که کارمندها را با توجه به اینکه دانشگاه ها هیآت امنایی شده اند راحت زیر پا له می کنند.

 لطفا" به گوش دولت تدبیر و امید برسانید. تحقیر و تخریب هویت شدنمان تا به کی ادامه دارد؟ نیروهای قراردادی دانشگاهی اقشار تحصیلکرده زحمت کش را مسئولین دانشگاهی ( دانشگاه گیلان ) با حرف هایشان غرورمان را خورد کردند. زیر پاهایشان له شده ایم. اگر فریادرسی هست به فریادمان برسد. و ما را از شر نام ننگ آور نیروی قراردادی نجات بدهد. بعد از این همه سال کار تا حرف تبدیل وضعیت به میان می آید، مسئولین به یاد آزمون استخدامی می افتند. ما در اوج جوانی مان در دانشگاه مشغول به کار شده ایم امروز هرکداممان صاحب کلی درد و مرض شده ایم.

  چشم امیدمان به دستان پرتوان مسئولین است. هرسال موقع تمدید قراردادهایمان دلمان، قلبمان باید بلرزد. این مسئولین ضد کارمند قراردادهایمان را باطل می کنند یا با نانمان بازی می کنند یا نه فقط توهینمان می کنند؟ همه نیروهای زحمت کش دانشگاهی چه مرد، چه زنشان، نان آور خانه هایشان هستند. چرا باید برای به دست آوردن لقمه نان حلالی که حقشان است، عمر و جوانی شان صرف به دست آوردن این لقمه نان شده دلشان بلرزد؟ ادامه این توهین ها تا به کی؟