در جریان فتنه اقتصادی دیماه امسال در برخی شهرهای کشور، تصویری از یک دختر منتشر شد که روسری خود را به چوبی آویزان کرده و بر روی یک جعبه پست برق ایستاده است.

جریانات برانداز از این تصویر تمجید فراوانی کردند اما در ادامه اعتراضات پرچم ایران هم به آتش کشیده شد و پس از حدود یک‌ هفته بلوا فرونشست.

  در عین حال اما به تازگی 2 یا 3 خانم دیگر، با تظاهر به همان عکس پیش‌گفته، در برخی معابر عمومی کشف حجاب کرده و با آویزان کردن روسری خود به یک چوب و انتشار تصویرشان در همین حالت، ‌ نوعی ژست معارضه سیاسی گرفته‌اند.

جریانات برانداز نیز به استقبال این حرکات رفته و هشتگ‌هایی را مبنی بر تکثیر این حرکت به راه انداخته‌اند.
شبکه BBC فارسی هم به پوشش گسترده این چند اقدام پرداخته است.

به گزارش مشرق، درباره این اقدام غیر متمدنانه که در فتنه سال 88 نیز به انحاء مختلف روی داد؛ گفتنی‌هایی وجود دارد:

یکم: در هیچ فرهنگ و دایرةالمعارف سیاسی و حتی در کتاب ماکیاولی، کنش سیاسی ربط و ارتباط وثیقی با «هنجارشکنی» ندارد!

حجاب یکی از هنجارهای جامعه ایرانی است که منشأ آن هم نه لزوما حکومت که دین و اساس باورهای مردم است.

به سخن دیگر اینکه کشف حجاب این بانوان در مقابل مردم، عملی تقبیح شده محسوب می‌شود نه یک کنش سیاسی.

دوم: تجربه بشر از فعالیت‌های سیاسی، به روشنی به ما می‌گوید که کدام عمل یک ابراز مخالفت فکر شده و کدامین عمل یک کار غیر متمدنانه و پر بلاهت است.

در واقع مردم دنیا اقداماتی مثل خودسوزی «بوعزیزی» در تونس، اعتصاب غذای منجر به مرگ «بابی‌ساندز» در بلفاست، قیام منتج به اعدام عمر مختار در لیبی، قیام سیاسیون بلشویک علیه دیکتاتوری تزاری در 1917، قیام دینی مردم ایران در سال 57 علیه رژیم پهلوی و فعالیت‌هایی از این قبیل را بعنوان یک فعالیت ریشه‌دار و با اسلوب می‌شناسد.

واضح است که کشف حجاب چند خانم وقتی در کنار این سابقه قرار بگیرد؛ نتیجه‌ای جز لبخند نخواهد داشت.

سوم: هفته‌های اخیر نخستین باری نیست که چند خانم در ژست مخالفت با نظام جمهوری اسلامی کشف حجاب کرده‌اند.

پیش از این کسانی مثل «شیرین عبادی» و «نسرین ستوده» هم به روش رسمی‌تری و بدون استفاده از چوب! این کار را کرده بودند اما طرفی برنبستند.

جالب آنکه حتی موارد برهنگی کامل در معبر عمومی هم در این پرونده وجود دارد که هم‌اکنون دیگر خبری از آنها هم در ذهن مردم نمانده است. 

این در حالیست که در این پرونده معارضه رفتارهای دیگری مثل خودسوزی هم بوده اما از آنجا که پایه عقلانی نداشته؛ در نزد مردم ایران با عنوان خودکشی شناخته شده است.

و چهارم: چند رفتار معارضانه سیاسی در داخل نظام جمهوری اسلامی ایران و در خیابان‌های پایتخت این کشور در حالی است که همه می‌دانند نظام جمهوری اسلامی ایران توانایی شدیدترین برخوردها را با هر معارضی و هر جریان معارضانه‌ای دارد.

خاصّه اینکه برخی از کشف حجاب‌های اشاره شده نیز تعمداً در فاصله‌ای نزدیک به دفتر رهبری رخ داده‌اند و این مسئله بر کسی پوشیده نیست که توانایی جلوگیری از وقوع چنین صحنه‌هایی در چنین نقطه‌ای یک پروتکل معمولی است.

اما شاهدیم که برخورد امنیتی و یا شدیدی با این افراد نمی‌شود.

این مسئله در ذهن افکار عمومی به معنای بی‌اهمیت بودن کار این افراد برای نظام حکومتی تلقی می‌شود.
امروزِ روز همه می‌دانند که معارضین نظام جمهوری اسلامی ایران صرفا تعداد محدودی هستند که ردّ پایشان در حرکات اینچنینی و یا مثلا در برخی شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود و لاغیر. ضمن اینکه در اصلی‌ترین منصه‌های وجودی خود مثل فتنه سال 88 نیز شکست خورده و مفتضح شده‌اند.

و جالب آنکه همچنان از سوی نظام اسلامی مورد برخوردهای شدید و گازانبری نظیر آنچه که در غرب و آمریکا رایج است قرار نمی‌گیرند.

این سماحت و اتوریته نظام اسلامی است که مخالفت‌های با خود را از قیام مسلحانه منافقین در دهه شصت به چند کشف حجاب تقلیل داده است و محو یا ادامه آنها هم برایش توفیری ندارد.

ضمن اینکه به نظر می رسد معارضین آگاه و ناآگاه نیز با فهم همین حقیقت است که سمت اشاره دشمنی خود را مردم و هنجارهای ایمانی آنها قرار داده‌اند.

به نقل از مشرق