ما و سکوت در برابر بی فرهنگی ها!

مرتضی قنبری وفا - فقر بیداد می کند، فساد و تبعیض در تمام لایه های اجتماعی، اقتصادی ما ریشه دوانده. همین که بتوانیم گلیم امثال خود را از آب بیرون بکشیم، شق القمر کرده ایم. در خارج از مرزها، هر روز سوژه ای جدید علیه ما درست می کنند و ضمیمه مزخرفات ترامپ می کنند که ایران یک تهدید بالقوه است. فیلم هایی مثل ( بدون دخترم هرگز) و ( آرگو) را با امکانات و هزینه های سرسام آور در هالیوود ساخته می شود و برای بهترین لوکیشن مشابه ایران یک لشکر را با ادوات فیلمسازی به استانبول ترکیه می آورند. می دانید برای چه؟ چون راهش را یاد گرفته اند که نمی توانند با توپ و تانک حریف ما شوند! پس ذهن مردم دنیا را علیه ما مسموم کرده و علاوه بر آن، با این کار به ما شبیخون فرهنگی می زنند.

 عده ای هنرمند نما ابزار دست دشمنان شده و یا احمق اند یا خود را به حماقت زده و ملعبه دست آنان می شوند. ما آن را ابتذال قلمداد می کنیم و متاسفانه کم شمار هم نیستند که جای بسی تاسف است. آیا می توان فساد و ابتذال را به اسم هنر ببینیم و سکوت کنیم؟ چطور ببینیم پوستر دختران و پسران با فجیع ترین شکل، مانکن می کنند و بر در و دیوار شهر تهران، پایتخت نظام مقدس جمهوری اسلامی نصب می کنند و از جیب امثال من و تو ارتزاق می کنند.

 چند سال است که عالی ترین مقامات نظام کشور، توجه به مبارزه با تهاجم فرهنگی را یک چالش بزرگ می دانند؟ بنده می نویسم و باز هم می نویسم، می نویسم که جانبازان زیر 25 درصد در شدیدترین دوران زندگی خود و خانواده خود، حیات دارند و به اسم زندگی در فلاکت هستند و در منفی زیر خط فقر امرار معاش می کنند و باز هم می نویسم که به اسم هنر و هنرمند، تیشه به ریشه درخت 40 ساله انقلاب می زنند.

 بنده تکلیف دارم که با تمام وجودم، چه مادی، چه معنوی از همرزمانم که در عنفوان جوانی جان و سلامتی خود را در خاکریزهای خون آلود هشت سال دفاع مقدس از دست داده اند و مظلوم ترین قشر جامعه ما چه در دوران جنگ و دوران پس از جنگ هستند دفاع کنم.
من باور دارم می توانم، اندیشه من قلم من است، هویت من است. بنده با تمام وجودم افتخار می کنم جانباز 70 درصد و برادر شهید خاک این کشورهستم، مانده سلامتی خود را در راه دفاع از مقدسات این آب، خاک و جانبازان و ایثارگران اختصاص داده ام و از کم فروشی، ریا و تزویر، بیزار و متنفرم.