سه شنبه 24 بهمن 1396 , 12:20
در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی
عشق تماشایی مردم اهواز
دیروز جشن بزرگی داشتیم که جشن چهل سالگی انقلاب اسلامیمان بود. مردم با شور و شوق خاصی آمده بودند تا عشق خود را به انقلاب نشان دهند ...
دیروز جشن بزرگی داشتیم که جشن چهل سالگی انقلاب اسلامیمان بود. مردم با شور و شوق خاصی آمده بودند تا عشق خود را به انقلاب نشان دهند ...
اهوازی ها از دیر باز مشهور بودند به خونگرمی و مهرورزی، و در صحیفه هشت سال دفاع مقدسی که تاکنون ادامه دارد، ثبت شده "خوزستان دین خود را به اسلام ادا کرده است"...
و حالا باز هم حرف، حرف نمایش عشق به انقلابی بود که دستاورد به ثمر نشستن تلاش های خمینی کبیر بود و خون شهیدانی که برای به ثمر رسیدن انقلاب ....فدا شدند.
رهبر عاشقان، امام خامنه ای هم به روح انقلاب، تماشایی ترین اعلام و فاداری را نوید داده بود و مردم ولایتمدار اهوازی هم چه خوب عاشقانه ترین احساسات خود را به انقلاب ....نمایش دادند.
عشق، از همان آغازین لحظات شروع جشن در جریان بود و من ثبت می کردم لحظه به لحظه زیبایی ها را .... همان جا که ایستاده بودم، چه نمایشی دیدم از تماشایی ترین عشق ورزی مردم در جشن چهل سالگی انقلاب اسلامی ایران ....
عشق را می دیدی که در آغوش پدر بود، یا بردوش او نشسته، یا دست در دستش ...ای خدا! بعضی عشق ها نابِ ناب بودند؛ چون با عکس پدر....آمده بودند.
بعضی ها هم عشق را در کالسکه ای مزین به پرچم ایران نشانده بودند.
سن نهال عشق فرق داشت. بعضی ها سرو رشید بودند ... بعضی ها نهال نورس ... و بعضی ها هم شکوفه ای خوش بو ... الهی! عشاقی دیدم که وقار، نجابت، عفت فاطمی می تراوید ازسیاهی چادرشان که میراث یاس نبوی است ....
تماشایی ترین حضور، دیدن عاشقانی بود که ویلچری بودند و جسم خسته ای داشتند. اما برق نگاهشان بیشتر دل انقلاب را ...گرم می کرد.
دیروز هر چه دیدم عشق بود و عشق. زبان دلم دَم گرفته بود با دیدنشان:
روح پدرم شاد که می گفت به استاد
فرزند مرا عشق بیاموز دگر هیچ
این همه عشق، دست پرورده مادران اهوازی بود که با دسترنج حلال پدرهای اهوازی، این چنین به بلوغ فکری رسیده بودند.
دیروز هر چه دیدم تماشایی بود و زیبا ...و متعصبانه!
تعصب عشاق، با اعلام خشم و نفرت و به آتش کشیدن نمادین کسانی بود که چهل سال است با ترفندهای جورواجور قصد از بین بردن انقلاب اسلامی را دارند ....با اینکه در میانه میدان عاشقانی آمده بودند که با بذل جانشان، از نهال انقلاب پاسداری کرده بودند تا به سن چهل سالگی برسد ... سروی آزاده شده بود و سرفراز!
آنها کسانی بودند که در قاموس فرهنگ ایثار و شهادت ملقب به شهید زنده اند، جانبازان انقلابند ...سند معتبر عشق ورزی به انقلاب اسلامی که نامشان در دفتر عشاق برای ابدالدهر ... ثبت شده است. همان ها که سلامتی خود را فدا کردند اما یک وجب از خاک ایران اسلامی به دست دشمن نیفتاد ....
دشمنان، خویشان شرارت و دشمنی است، والا خوب می دانند که عشق به انقلاب اسلامی ایران از همان دوران طفولیت در دل فرزندان ایران جوانه می زند و از همان خردسالی برای مبارزه با آنان فریاد مرگ بر استکبار سر می دهند که در رأس آنها آمریکا، شیطان بزرگ است ....
و این من و تو هستیم که با حضور عاشقانه مان در صحنه های سیاسی و فرهنگی کشورمان ایران، سعی دشمن خارجی و داخلی را ناکارآمد می کنیم و خواب هایش را پریشان ... پس اینک با من فریاد بزن هموطن:
"ای دشمن نابکار ، چهل سال مکر و نیرنگ بس است ، عمار دارد این خاک.... مختار دارد این خاک....."
گزارش از جعفری
