بهارم را از تو دارم، ای گواه خدا !

شهید گمنام- گل های سرخ، زرد، نارنجی، بنفش... شکوفه های صورتی و سفید... رز های سرخ و سرخابی... قناری های زرد و نارنجی... آسمان آبی لاجوردی با پاره های ابر سفید ِ پس از باران... چمن های سبز و زرد از گل های وحشی... دشت های سبز و سرخ از صفوف شقایق ها... رنگین کمان! بین خورشید و باران ...

رنگین کمان رنگ ها... هدیه بهارند!... ارمغانی که بهار بی دریغ و بی انتها، به چشم های خسته از فرسودگی و خشکی و سردی زمستان تقدیم می کند... چه کسی میتواند ادعا کند که میتواند در این ایام عمر، هدیه ای زیباتر از بهار را به کسی یا عزیزی هدیه دهد؟!...

  بهار بی بدیل است... شعر است... غزلی عاشقانه که نرم نرمک با رفتن زمستان، در لابه لای زندگی مان جاری می شود و رنگ و بویش را عوض می کند... بوی حوض تازه تمیز شده و پر از ماهی قرمز خوشبختی... گلدان های تازه... حیاط شسته شده ...

بوی سنبل و تخم مرغ رنگ کرده را می آورد... بوی سفره هفت سین چیدن... پیدا کردن سکه های طلایی برای سر سفره... دسته گندم برای برکت... سیب سرخ به نشانه عشق... سبزه تازه سبزکرده دست مادر...عیدی دادن از لای قرآن پدر...

...تمیز شدن و نو شدن و زیبا شدن... اینها هدیه دستان عروس بهار است... عروسی سپید پوش که با تاجی از شکوفه های گیلاس و هلو، تک تک به در خانه ها می آید و دامن پر از عطر و گل اش را دوری در وسط خانه می دهد و خانه می شود، یک باغ گل و تازگی و سلامتی!...

... شگفتی بهار، در آفرینش روزها و فرصت هایی ست که شاید در بقیه ایام سال به این سادگی و با این طراوت به ما دست نمی دهد...

بار بستن و رفتن به سفر و فارغ شدن از هیاهوهای دود و دم شهرها... زدن به دل جاده و گم شدن درمیان جنگل ها و دشت ها و سبزه زارها و کوه ها... رسیدن به لب ساحل دریای آبی رنگ خزر و صدف جمع کردن و دویدن لب ساحل و نشستن روی تن ماسه های داغ و ... ساعت ها خیره شدن به شگفتی های امواج دریا... چشم دوختن به پرواز مرغان دریایی و قوس و قزح دم غروب لب ساحل که چون تابلوی نقاشی ای بی بدیل بر صفحه آسمان کشیده می شود...

... نشستن به دور سفره های هفت سین هزار رنگی که با دستان باسلیقه کدبانوی ایرانی چیده شده و گل گفتن و گل شنیدن.. خندیدن و لذت بردن از لحظه های پرتحول لحظه سال تحویل، مخصوصا اگر این لحظه ها همراه با حضور ماه مبارک و زیبای رجب هم باشد!... ترکیدن توپ لحظه سال تحویل و در آغوش کشیدن عزیزان و خانواده و جمع زیبایی که هدیه الهی ست... بوسیدن و درکنار هم بودن و زندگی کردن!...

... بهار با همه زیبایی هایش... سبزی اش... رنگین کمانش... نم نم بارانش... قدم زدن هایش در هوای خنک و لطیف اردیبهشت و فروردین...رویش جوانه هایش... شکوفه های بهارنارنج اش... و صدای خواندن پرندگانی که به دنبال یار خود می گردند... نشستن کنار پنجره و لمس نوازش نسیم بهار ... می آید و دل را هرچقدر هم که تنگ باشد... باز می کند به وسعت عشق و مهربانی و محبت خداوندی که بهار هدیه واقعی اوست!

... اما درمیان همه شادی های دل انگیز بهار... در بعضی از خانه ها، قاب عکسی بر سر سفره هفت سین خودنمایی می کند که با تحویل شدن سال نو، قطره اشکی را بر گوشه چشم اعضاء خانواده می نشاند...

... فراق پدر، جای خالی اش روی تخت... روی ویلچر... کنار سفره چقدر خودنمایی می کند... فراق پدر نه از کهولت سن، نه از بیماری، نه از تصادف و وقایع تلخ بلکه فراق پدری که سالها غریبانه و ذره ذره آب شدنش را دیده اند و حال جای خالی اش را!... پدری که به تاوان عاشقی، بزرگی، مرام و معرفت، وطن دوستی و ایمانش شهید شده و حالا سفره هفت سین، بر روی سنگ قبری چیده می شود و دورهمی خانواده می شود در مزار شهدا!... جانبازی که شاید سالها نتوانست به دلیل خانه نشینی یا بیماری ها، هیچ یک از این لذت های بهار و مناظر دلفریب را درک کند و ببیند و حس کند!

... صدها پدر، همسر، برادر و پسری که در تمامی سال های پس از جنگ، جای خالی شان در لحظه سال تحویل برای دختر و پسر و همسر و ... پر نشد و شادی و آرامش ایام عید را به ما هدیه دادند و سهم خودشان شد، فراق و تنهایی و بعضا" دیدن روزهای زجر همسر و پدر!

... سفره هفت سین خیلی ها در مزار شهداست... مادران و پدران شهیدانی که سال را کنار پسر قهرمان خود، تحویل می کنند و دلخوشند به خانه تکانی اتاقک کوچک بالای سر مزار پسر!... همسران شهدا و جانبازان شهیدی که دلشان می خواهد، عید را در کنار مرد قهرمان خود آغاز کنند... فرزندان شهیدانی که سبزه و سنبل و تنگ ماهی را روی سنگ قبر پدر شهید خود می گذارند و با اشک، درحالیکه با پدر نجوا می کنند، منتظر لحظه سال تحویل می شوند... و بسیاری از جوانان با معرفت نسل های بعد از جنگ که می خواهند سال خود را در کنار عزیزان خدا و مدافعان وطن شان نو کنند و اجابت دعاهای سر سال تحویلشان را از شهدا بخواهند.

...که آنهایی که نرفته اند مزار شهدا، نمی دانند آنجا چه بهشتی ست و چه شور و حالی دارد سال را آنجا تحویل کردن!... بالای سر تمامی شهدا یک گلدان و یک سبزه... شمع روشن... همه خانواده شهدا درحال آب و جاروی خانه دلبند خود و تمیز کردن اتاقک کوچکی که تنها تعلق دنیایی باقیمانده از فرزندشان است!...

خیلی ها قبرها را برای سال جدید می شویند و خیلی ها هم نوشته های رنگ پریده مزارها را دوباره رنگ می کنند... بخصوص مزار شهدای مدافع حرم که مردم این روزها رشادتشان را به چشم دیده اند و همه جوان و عاشق و دل بریده از دنیا!

... ای کاش قدر بدانیم بهاری را که همه لذت هایش را مدیون عشق خداوند و قهرمانان این سرزمین هستیم!... فراموش نمی کنیم که تو ای شهید دلداده!... تو ای جانباز دردمند و استوار!... با عشقت، صبوری ات، ایمانت و گذشتت و گذشتن ات از زن و فرزند و زندگی و همه لذت های دنیا... این بهار زیبا را برایمان رقم زدی!

... سر سال تحویل دعایمان کن ای گواه خدا!