دلنوشته ای مادرانه

بسم رب زینب"س"

حسین جانم سلام ،پنجره خاطراتم را روبروی تو باز کرده ام مطمئن هستم که هر سحر قبل از بیدار شدن خورشید و پهن کردن بساط اش بر صحن و سرای زندگی تو به خانه مان سر میزنی برای همین است که سجاده ام را رو به همین پنجره باز میکنم تا تو بیایی و کنارم بنشینی، بیایی و برایم دعای عهد را زمزمه کنی و به این امید که بیایی فقط تو از راه بیایی... 

حسین جانم این روزها مانده ام بین شادی بدنیا آمدنت و غرور آسمانی شدنت. 

چشمانت را ریز نکن ،پیش اهل بهشت لب گزیدگی نکن .

مادرم دیگر ،
دلم برای دوباره در آغوش کشیدنت غنج میرود برای ریختن چایی سر صبح و برای دوباره کنارهم نشستن. 

اما چون روز تولد توست ، باشد مادر جان هر چه تو بگویی، این روزها برای توست چه روز آمدنت و چه روز رفتنت. 

تو بگو چه میخواهی دست بر چشم میگویم جان مادر. 

میخواهی قد راست نگه دارم،قرص باشم و دست بر دامان زینب کبری بیندازم 
باشد عزیز جانم همه آنچه تو میخواهی را انجام میدهم. 

فقط قول بده یک سحر فرصت سیر دیدن رویت را بمن بدهی با همان لبخند و برق چشمان همیشگی و من دست بر محاسنت بکشم و در گوشت بگویم:
 " حسین جانم تولدت مبارک"