شناسه خبر : 59602
سه شنبه 22 خرداد 1397 , 10:30
اشتراک گذاری در :
عکس روز

نسل هتل نشین

سی چهل سال پیش، قبل از اینکه راهی مدرسه شویم، موظف بودیم در کارهای مردانهٔ بیرون از منزل به پدر کمک کنیم. از آبیاری مزرعه گرفته تا چیدن علف برای گوسفندان و... . خواهرها نیز موظف بودند به کمک مادر حیاط منزل را رُفت و رو کنند، یک رَج قالی ببافند و... بعد به مدرسه برود.

جانباز رمضانعلی کاوسی -  سی چهل سال پیش، قبل از اینکه راهی مدرسه شویم، موظف بودیم در کارهای مردانهٔ بیرون از منزل به پدر کمک کنیم. از آبیاری مزرعه گرفته تا چیدن علف برای گوسفندان و... . خواهرها نیز موظف بودند به کمک مادر حیاط منزل را رُفت و رو کنند، یک رَج قالی ببافند و... بعد به مدرسه برود. امروز چه؟ نوجوان امروزی حال ندارد نیم ساعت در صف نانوایی بایستد، نان بخرد و بیاید خودش بخورد!
متأسفانه برای نسل کنونی ما، منزل مثلِ هتلی می ماند که می توان تا پاسی از شب روی مبل راحتی اش لم داد و با فیلم های جعبهٔ جادویی و شبکه های اجتماعی سرگرم بود؛ از آن طرف تا لنگ ظهر خوابید. نماز صبح هم که چه عرض کنم! این هتلِ مرفهْ مستخدمین دست به راه پا به راهی به اسم پدر و مادر هم دارد که خستگی ناپذیر در خدمت فرزند یا فرزندان دلبندشان هستند. امروزه بچه ها در برابر خانه ای که در آن زندگی می کنند، اتاقی که در آن می خوابند، ظرفی که در آن غذا می خورند و ... هیچ احساس مسئولیتی ندارند. آیا این فرزندان وقتی بزرگ شدند در برابر خانواده ای که تشکیل می دهند و جامعه ای که در آن حضور می یابند، احساس مسئولیت خواهند کرد؟

متأسفانه امروزه تنبلی صفت مشترک اکثر فرزندان ما شده است. بیشتر بچه ها فکر و ذهن شان خوردن، خوابیدن و سرگرم شدن است. کافیست هنگام ظهر وقتی مدرسه ها تعطیل می شود به دانش آموزانی که از مدرسه ها بیرون می آیند نگاهی بکنید. مشاهده می کنید بیشتر از 50 درصدشان با معضل چاقی و کم تحرکی مواجهند و در مغازهٔ سوپری نزدیک مدرسه چنبر زده اند.
سخنی رایج است که می‌گویند: زمانی که قورباغه را داخل یک ماهی‌تابه پر از آب قرار دهند و آن آب را به تدریج داغ ‌کنند، حیوان نمی‌تواند متوجه افزایش تدریجی حرارت شود. آنقدر می‌ماند تا آب پز شود و بمیرد! شاید مثالی که عرض کردم با منظورم سنخیت نداشته باشد؛ اما معتقدم رفتار و نوع تربیت غلط ما پدر و مادرها عامل اصلی تنبلی بچه هاست. وقتی همه چیز را آماده جلوی فرزندت گذاشتی، با دست خودت تنبلی و تن پروری را به فرزندت آموزش می دهی و به نوعی ماجرای قورباغهٔ آب پز، نه از نوع حیوانی بلکه از نوع انسانی اش تکرار می شود. پدرهای پولدار و حتی متوسطِ جامعهٔ امروزی تمام تلاششان این است که یخچال منزلشان پیوسته پر از مرغ و گوشت و مواد خوراکی باشد. مادرها نیز به دلیل احساسی بودنشان حاضر نیستند برای ناهار یک پیمانه کمتر برنج بپزند یا شب غذای حاضری جلوی فرزندشان بگذارند. والدین حاضر نیستند حداقل نیم ساعت از شبانه روز بچه ها را وادار به کار و فعالیت کنند.
به راستی این نسل را چه کسی تربیت می کند؟ کسی غیر از خودِ ما؟ ذهنتان را متوجه جامعه و دولت و... نکنید که جامعه هم تشکیل شده از تعداد زیادی خانواده. انداختن توپ در میدان جامعه، مسئولین و ... هیچ مشکلی را مرتفع نمی کند. بنابر این فکر نکنید می توانیم عَلَمِ «کی بود، کی بود» را برافرازیم و بگوییم: «من نبودم». واقعیت این است که هم من هستم، هم تو هستی، هم ما هستیم، هم کلِ جامعه. بیاییم به خودمان و این نسل هتل نشین تلنگری بزنیم و چاره ای بیندیشیم.
جوان ما باید ورزش کند و فعالیت بدنی داشته باشد. جوان ما باید به اندازه ای که مواد پروتئینی، لبنی و... مصرف می کند، کالری بسوزاند. جوان ما باید به فعالیت فیزیکی، پیاده روی، مطالعه، فعالیت های اجتماعی مذهبی و ... بپردازد. جوان ما باید یاد بگیرد چگونه به اقتصاد خانواده کمک کند و فقط مصرف کننده نباشد. جوان ما باید ... .

اینستاگرام
خیلی عالی وبسیار شیوا نگاشتید .
عارضم جناب آقای کاوسی در تایید فرمایش شما چاق .. کوتوله .. بی ثبات ..
بیشترشان کم سواد ... شب و نصف شب در خیابان و پارکها و سینماها ول ...
بچه ننه بچه ننه ... قدیم اسمشون بود جوجه فوکلی حالا شدن سوسول ...
با ماشین پدر شون نصف شب صدای ضبط بلند ... بقل سرشون مثل قوم مغول
تراشیده وسط سرشون کاکل ... در جمع اینا کشور نگهدار و ناموس پرست و غیرتی
نیستن اصلا روشون حساب نکن .
وای بحال ایران عزیز ... وای بحال مردم کشوری که جووناش دوباره دست به چاقو ضامن دار شدن .. وای بحال ما ... وقتی مردیم اینا بلد نیست یه فاتحه بدون غلط سر قبرمون بخونن .
جام جهانی بود ،،،،،
افتاده بودیم تو یه گروه سخت. ‌گروه مرگ!
کل دنیا یه طرف، ایران یه طرف.‌
قرعه به نام جوونامون افتاد.‌
گل کاشتند ، خون دادند...
هر دفعه که به دروازه حریف شوت میزدیم یه مین منفجر می شد ! اما آخرش ما سه هیچ برنده شدیم !
کاپ اخلاق رسید به شهدا !
به هر کدوم از ما یا ویلچر رسید یا عصا یا قرص ...
یادمون نره ما ایرانی هستیم ...
این شعر تقدیم به تمام متولّدین دهه های سی ، چهل، پنجاه ... که اکنون خودساخته ترین پدران و مادران این سرزمین هستند :


من پُرم از خاطرات و قصه های کودکی
این که روباهی چگونه می فریبد زاغکی !

قصّهٔ افتادنِ دندانِ شیری از هُما
لاک پشت و تکّه چوب و فکرهای اُردکی !

قصّهٔ گاو حسن ، دارا و سارا و امین
روزٍ بارانی ، کتابٍ خیسٍ کُبری طِفلکی !

تیله بازی درحیاط و کوچه و فرشِ اتاق !
بر سرِ کبریت و سکه ، یا که درب تَشتکی !

چای والفجر و سماور نفتیِ کُنجِ اتاق
مادرم هرگز نیاورد استکان بی نعلبکی !

داستانِ نوک طلا با مخمل و مادر بزرگ !
در دهی زیبا که زخمی گشته بچّه لَک لَکی !

هاچ زنبور عَسل ، نِل در فراق مادرش !
یادٍ دوران اوشین و نقطه های برفکی !

هشت سال از دورهٔ شیرین امّا تلخِ ما
پر ز آژیرِ خطر با حمله های موشکی !

تا کجاها می برد این خاطره امشب مرا
کاش می رفتم به آن دورانِ خوبم ، دزدکی !

یاد آن دوره همیشه با من و در قلبٍ من
من به یاد و خاطراتت زنده ام ، ای کودکی !


دفتر‌ٍ مشقِ دبستانم ببین
پر ز مُهرِ آفرین ،‌ صد آفرین !

راستی آن دفترِ کاهی کجاست ؟!
عکس حوض آبِ پُر ماهی کجاست ؟!

باز آیا ریز علی ها زنده اند ؟!
در حوادث جامه از تن کنده اند ؟!

کاش حالا ‌خاله کوکب زنده بود !
عطرِ نانش خانه را آکنده بود !

ای معلّم خاطر و یادت به خیر
یادٍ درسِ آب بابایت به خیر !

هر‌کجا هستید ، هستی نوش تان !
‌ کامیابی گرمیِ آغوشتان !

هم کلاسی های سالِ کودکم
دسته‌گلهایی ‌ز یاس و میخکم !

باز از دل می کنم یادٍ شما
یادِ قلبِ سادهٔ شادِ شما

آدمی سر زنده از یاد است ، یاد !
رمزِ عمرِ آدمیزاد است یاد !

شادتان می‌خواهم‌ و شادم کنید !
همکلاسی های من یادم کنید !
نظری بگذارید
نام خود را وارد نمایید
متن نظر را وارد نمایید
مقدار صحیح است
مقدار صحیح وارد کنید
بدون ویرایش از شما
آخرین اخبار
تبلیغ کانال فاش در ایتابنر بیمه دیفتح‌الفتوحصندوق همیاریخبرنگار افتخاری فاش نیوز شویدمشاوره و مشاوره تغذیه ویژه ایثارگرانسایت جمعیت جانبازان انقلاب اسلامیانتشارات حدیث قلماساسنامه انجمن جانبازان نخاعیlogo-samandehi