بندبازی سیاسی با نام امام

محسن رهامی عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان ضمن برشمردن تفاوت‌های انقلابی‌گری و اصلاح طلبی تاکید می‌کند خط امامی های اول انقلاب به فراخور زمان و شرایط و برای اصلاح امور به شیوه کم‌هزینه تر تغییر رویه داده و اصلاح طلب شدند!
گزیده اظهارات این عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان در گفتگو با نامه نیوز از رسانه های حامی دولت را در ذیل مشاهده می کنید:

* جریان اصلاح طلب امروز عینا دیدگاه های جریان خط امام و جریان چپ را ندارد اما به یکدیگر شبیه هستند. جریان چپ در ابتدای انقلاب یک جریان عقدیتی سیاسی و ایدئولوژیک بود. این جریان براساس قرائت حضرت امام از مسایل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی از احکام اسلام شکل گرفت اما آنچه سبب تشکیل جریان اصلاحات شد، صرفا موضوعات سیاسی بود. گرچه این جریان از نظر ایدئولوژیک به جریان چپ نزدیک است اما دربسیاری از مسایل، ایدئولوژی جریان چپ یا همان جریان خط امام را نمی پذیرد.  به عنوان نمونه ابتدای انقلاب حضرت امام دیدگاه های خاصی در برخی موضوعات داشتند اما نهضت آزادی و جبهه ملی حاضر به پذیرش این دیدگاه ها نبود اما وجه مشابه و اشتراکات زیاد میان این جریان های سیاسی سبب شد تا شورای هماهنگی نیرو های خط امام تشکیل و احزاب مختلف که اشتراکاتی با جریان خط امام داشتند با این جریان تشکیل جلسه دهند. همین اتفاق سال ها بعد در قالب جریان اصلاحات رخ داد بدین ترتیب که احزاب و تشکل های مختلف تحت عنوان جبهه اصلاحات به واسطه اشتراکاتی که با یکدیگر دارند، تشکیل جلسه می دهند. برخی از تشکل ها و احزاب اصلاح طلب امروزی مواضع ایدئولوژیک و دیدگاه های عقیدتی حضرت امام را حفظ کرده اند و برخی خیر. بنابراین همسان سازی دو جریان خط امام و اصلاحات سبب گم شدن معیار های اساسی تشکیل جریان خط امام می شود.

* بسیاری از اصولی که جریان اصلاحات امروز به آن  پایبند است توسط حضرت امام مطرح شده و پیش از حضرت امام در زمان مشروطه علمای بزرگ نیز دیدگاه اصلاح طلبانه داشتند. اما نکته ای که باید به آن توجه داشت آن است که امام امور را نه از طریق اصلاحات بلکه از طریق انقلاب قصد سامان دادن داشتند و این بسیار موضوع مهمی است. امام معتقد به انقلاب بود و همواره بر این موضع خود تاکید داشت. به عنوان نمونه می توان تسخیر لانه جاسوسی را مطرح کرد. در آن اتفاق امام نه تنها از دانشجویان حمایت بلکه از این اتفاق به عنوان انقلاب دوم یاد کرد در حالی که از نظر مواضع اصلاح طلبانه این عمل صد در صد مخالف آرمان های جریان اصلاحات است.  جریان اصلاحات در سال های اخیر از بالارفتن دیوار سفارت انگلیس و آتش زدن سفارت عربستان حمایت نکرده زیرا این اتفاقات را مخالف اصلاحات می داند. اصلاحات یک امر در چارچوب قوانین کشور است.

* در اوایل انقلاب به عنوان نیروی خط امام شناخته می شدیم و امروز به عنوان اصلاح طلب شناخته می شویم. برخی متصور هستند ما با همان تفکر ابتدایی خود به این دوران رسیده ایم که این اشتباه است. به عنوان مثال ما اگر به مواضع کشوری اعتراض داریم، روش اصلاحات آن است که در ابتدا تذکرات لازم داده شده و در صورت عدم توجه مهلتی برای خروج نیروهای آن کشور تعیین می شود. هدف اصلاحات کاهش هزینه است در حالی که در انقلاب کاهش هزینه ملاک نیست. بالاترین هزینه ها بر کشور را همواره امور انقلابی تحمیل کرده است.

* فرد انقلابی به ماموریت فعلی فکر می‌کند. حضرت امام می گفتند که ما مامور به تلاشیم نه نتیجه در حالی که یکی از مهم ترین محور های اصلاحات نتیجه حاصل از اصلاحات است که بدست می آید. ما نباید انقلابی گری با اصلاحات را یکسان سازی کنیم. این دو جریان باید با مشخصه های خود بررسی شوند. اصلاح طلب نمی تواند انقلابی باشد. انقلابی به دنبال برهم ریختن قواعد و بالا بردن هزینه برای کشور است. در انقلاب قواعد و اصول را کنار میزنیم اما اصلاحات امری تدریجی و بلند مدت است. اصلاحات مبتنی بر تعامل و گفت و گو است. اصلاحات یک دیالوگ است در حالی که انقلاب یک مونولوگ است. متاسفانه گاهی اصلاح طلبان کاری انقلابی انجام می دهند و متصورند می توانند این دو موضوع را باهم تجمیع کنند در حالی که این اتفاق نشدنی است. برخی از افراد که امروز قبای اصلاح طلبی بر تن دارند و از طرفی نمی خواهند بپذیرند  از دیدگاه امام عدول کرده اند، می گویند امام اصلاح طلب بود در حالی که باید بگویند ما روزی انقلابی بودیم و به فراخور شرایط امروز اصلاح طلب شده ایم و این اصلا حرف بدی نیست. در سیاست نمی توان گفت حرف مرد یکی است.