سه شنبه 12 تير 1397 , 15:55
مدتهاست ماده ۵۱ را فریاد می زنیم!
براستی این همه دوگانگی و حتی چند گانگی در تعریف بعضی از قوانین جامع خدمات رسانی به ایثارگران متوجه چه کسانی می باشد؟
ناشناس - ماده 51 قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران اشعار میدارد: کلیه دستگاه های اجرایی مشمول این قانون موظفند به شهدا و جانبازان (25%) وبالاتر و آزادگان شاغل، مبلغی معادل بیست وپنج درصد (25%) حداقل حقوق کارکنان دولت را که هرسال توسط دولت تعیین می شود، به عنوان فوق العاده ایثارگری به طور ماهانه پرداخت نماید.
تبصره 1 _ به افرادموضوع ماده مذکور که در استخدام دولت نیستند مبلغ یاد شده توسط بنیاد تامین وپرداخت میگردد.
تبصره 2 _ این فوق العاده ایثارگری به جانبازان و آزادگان از کار افتاده کلی که از حقوق حالت اشتغال مطابق مواد (38) (39)این قانون برخوردار گردیده اند تعلق نخواهد گرفت،
چرا؟
1) تعریف حالت اشتغال:
در تعریف حالت اشتغال بیان شده: مستخدمین شهید، جانباز از کارافتاده کلی، آزاده از کار افتاده کلی و مفقودالاثر انقلاب اسلامی وجنگ تحمیلی در دستگاه موضوع ماده (1) قانون حقوق از کار افتاده و وظیفه عائله تحت تکفل جانبازان و...مصوب 61/11/25
مجلس شورای اسلامی ونیروهای مسلح با پیش بینی پست ها یا مشاغل سازمانی با نام در تشکیلات مربوط همطرازبا مشاغل قبلی آنان به منزله مستخدم شاغل تلقی و تابع مقررات نظام هماهنگ پرداخت "کارکنان دولت"بوده و از لحاظ پرداخت حقوق یا اجرت وفوق العاده شغل مزایای شغل یا مزایای مستمر و همچنین افزایش سنواتی و ارتقای گروه و سایر (عناوین مشابه ) همانند مستخدمین شاغل با دو گروه بالاتر و باعناوین مشابه توسط دستگاههای ذیربط با آنان رفتار خواهد شد و براساس مقررات استخدامی ذیربط باسنوات مقرر باز نشسته شده وپس از آن حقوق باز نشستگی یا مستمری مربوط بهرمند خواهد شد با شفافیت تعریف مفهومی حالت اشتغال که در متن بالا آمد ونظریه کارشناسان ذیربط ،،،
2) با توجه به عنوان فوق العاده ایثارگری که همان ماده 51 قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران میباشد ،پس یقینا میتوان گفت که این حق با منشاء ایثارگری میباشد که متاسفانه جانبازان حالت اشتغال طبق ماده (39) از آن محروم شده اند.
3)با توجه به تنظیم شکوائیه جانبازان حالت اشتغال به کمیسیون اصل 90 و در خواست اصلاح تبصره 2 ماده 51 خدمات رسانی به ایثارگران و ارجاع آن از کمیسیون اصل 90 به کمیسیون اجتماعی مجلس و جواب کمیسیون به شماره
1395/2/29 به 50/12322 /د
( عین متن پاسخ )
"بازگشت به نامه شماره 328691 مورخ 95/2/26 موضوع: درخواست اصلاح تبصره 2 ماده 51 قانون خدمات رسانی به ایثارگران تا در صورت اعلام وصول طرح یا لایحه ای با عنوان مارالذکر و ارجاع به این کمیسیون، مورد لحاظ اعضا دوره دهم واقع خواهد شد"
4) تا مورخ 1397/4/11که ماده 39 نه ابلاغ نه اجرا شده است و حتی خود ماده 39 بلاتکلیف مانده است، حتی اگر تبصره دو ماده 51 که کاملا مغایرت با تعریف حالت اشتغال و منشاء قانون که 51 که ایثارگری میباشد بازهم از زمان لازم الاجرا شدن ماده 51 که سال 1393 برای جانبازان شاغل میباشد حداقل تا اجرای ماده 39 میتوانست ماده 51 برای جانبازان حالت اشتغال مستخدمین دولتی قابل اجرا باشد که متاسفانه بازهم اینچنین نشده است.
شنیده ها حکایت از اجرا ماده 51 برای پرسنل جانباز حالت اشتغال خود در بعضی از اداره جات دولتی و حتی بانک ها با نظر کارشناسی خود که حقیقتا، دوگانگی در تعریف قانون جامع را رقم میزند ،انجام پذیرفته است.
و می توان به ابلاغیه شناسه 5494793 مورخ 1394/8/31 به شماره 12/94/528243 بانک ملت داشت در جهت اجرا ماده 51 برای جانبازان حالت اشتغال خود، که جای تقدیر و تشکر از هیت مدیره محترم بانک ملت را دارد.
در وزارت بهداشت ودرمان هم شنیده ها حاکی از انجام و اجرای ماده 51 برای جانبازان حالت اشتغال خود در زیر مجموعه های تابع این وزارت در بعضی از استان های کشور را دارد که بازهم جای تقدیر و تشکر از طرف ایثارگران وجانبازان وجود دارد.
اما به راستی این همه دوگانگی و حتی چندگانگی در تعریف بعضی از قوانین جامع خدمات رسانی به ایثارگران متوجه چه کسانی می باشد؟
چرا بعد از گذشت نزدیک به سه دهه از جنگ تحمیلی، مطالبات کاملا قانونی جانبازان و ایثارگران باید در پیچ وگذر زمان هنوز معطل بماند؟ مگر اصلاح اینچنین قوانینی چه مقدار از وقت نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی را می تواند بگیرید؟
از مسئولین محترم فاش نیوز، حاج یوسف مجتهد و کسانی که میتوانند کمکی درجهت اعاده مطالبات قانونی از جمله پیگیری، اصلاح واجرای ماده 51 برای جانبازان حالت اشتغال (طبق ماده 39) مستخدم دولت محترم جمهوری اسلامی ایران را در دستور کار و اجرا قرار دهند صمیمانه تشکر می نمایم.
با سلام و خسته نباشید اساتید محترم و حنون بنده جانباز 35% بازنشسته از آموزش و پرورش هستم سوال داشتم چرا این دوتا حق ایثارگری ماده 51 وآن دیگری به ما تعلق نمی گیرد ولی به شاغلین می دهند مگر ما اسقاط شدیم دیگر به درد دولت و نظام نمی خوریم ای کاش این دولت از بازمانده های جنگ جهانی اول و دوم در سایر کشور ها درس عبرت بگیرند چه چگونه خدمات ارائه می دهند ولی جانبازی که بازنشست شده و فعلا نمرده حق ایثارگری تعلق نمی گیرد. این چه قانونی است حتی بین جانبازان شاغل و بازنشسته فرقی قائل است چون دولت می داند چندان جانباز شغلی نمانده همه بازنشسته هستند. این هم ترفند جدید دولت خدمت رسانی به جانبازان است
1- خطر یعنی تهدید بالقوه که بالفعل نشده است.
2- حادثه یعنی خطری که بالفعل شده اما هیچگونه خسارت مالی و جانی وارد نشده است
3- سانحه یعنی حادثه ای که خسارت مالی و جانی داشته است.
4- بحران یعنی سانحه اتفاق افتاده و هیچگونه امداد رسانی و کمک به سانحه دیدگان نرسیده باشد.
5- فاجعه یعنی پس از گذشت 72 ساعت از سانحه و بحران هیچگونه امداد رسانی به سانحه دیدگان و بحران زدگان نشده باشد.
لطفا مسئولان مومن و راستگو که قوانین جمهوری اسلامی ایران را تصویب کردند و برای رفع بحرانهای ورود زنان به ورزشگاه و تشکیل کنسرت در مشهد و رفع حجاب یا سایر بحرانهای دیگر جواب ایثارگران را بدهند که چنانچه مطابق اسناد و مدارک تایید شده توسط چندین فرمانده یگان نظامی و طی مراحل تایید و هفت خان در بنیاد پس از گذشت 35 سال از سانحه مجروحیت در جبهه حق علیه باطل که هنوز هیچگونه امداد رسانی و کمک و حتی یک احوالپرسی ساده از جانباز بالای 25 درصد بعمل نیامده براساس قوانین مدیریت بحران فوق الذکر در کدام مرحله از بحران و فاجعه قرار دارد؟ لطفا قانون را اصلاح کنید و بندی دیگر به قوانین مدیریت بحران اضافه کنید تا وضعیت فاجعه و بحران جانبازان محترم در جمهوری اسلامی ایران مشخص شود البته نیازی به تصویب بودجه برای تشخیص نوع فاجعه یا بحران جانبازان نیست زیرا هرگز بودجه های نجومی تصویب شده طی 35 سال گذشته حتی یک ریال نصیب جانباز بالای 25 درصد در این قصه پر غصه ما نشده است.