تعامل با آستان قدس با طعم غذای حضرتی!

فاش نیوز - در بخش های پیشین گفت و گو با جانباز نخاعی، "حمیدرضا مداح" به شرح زندگی خانوادگی وی و خاطرات و مجروحیت های او و همچنین در بخش دوم به شرح فعالیت های گروه پیگیری امور جانبازان نخاعی استان خراسان پرداخته شد؛ اما فعالیت های این جانباز پرتلاش به انجمن محدود نبوده است. جانباز مداح با آستان قدس نیز در ارتباط با خدمات رسانی به ایثارگران رایزنی ها و همکاری فعالی داشته و دارد.

 در این بخش از گفت و گو، سمت و سوی مصاحبه را به طرف فعالیت های او در زمینه همکاری با آستان قدس در رابطه با امور ایثارگران برده و به تشریح این موضوع پرداخته ایم:

فاش نیوز: آقای مداح! اگر موافق باشید، وارد حوزه ی آستان قدس و حرم مطهر بشویم و شما اگر مایلید درباره فعالیت های خود در این باره توضیح دهید.

مداح: زمان آقای طبسی ارتباطات بود ولی از وقتی آقای رئیسی آمدند با دستورالعمل هایی که حضرت آقا دادند، اوضاع عوض شده است. مثلاً همین بحث خادمی جانبازان یک سال است که راه افتاده و ما بیست و پنج سال است دنبال این قضیه‌ی خادمی بودیم. 

 زمانی که من رئیس هیئت ورزشی جانبازان معلول استان بودم، پیشنهاد دادم بچه هایی که مقام می آورند را به عنوان خادم بپذیرند. چگونه است که مثلاً آقای رضازاده وقتی قهرمان می شود آستان قدس سریع او را به عنوان خادم قبول می کند ولی جانبازان قهرمان، به عنوان خادم پذیرفته نمی شوند. این موضوع مربوط به گذشته است. من هر موقع رفتم، گفتند: شما را به خاطر شرایط جسمیتان نمی توانیم قبول کنیم. ولی از زمانی که آقای رئیسی آمدند، در اولین دیداری که در آسایشگاه و حرم داشتیم، یکی از درخواست هایمان همین بود که ما را به عنوان خادم بپذیرند تا افتخار نوکری را داشته باشیم.

 می دانیم که کار چندانی هم نمی توانیم انجام بدهیم، ولی جانباز اثر گذارهم کم نداریم. مثلاً ما پزشک داریم که می تواند در دارالشفا خدمت کند یا آقای حبیب الله عظیمی محقق و پژوهشگر که در هفته ی قبل به عنوان خادم امام رضا(ع) انتخاب شد. اکثریت جانبازان از لحاظ جسمی کار چندانی نمی توانند انجام دهند، مثل یک آدم سالم نمی توانیم نزدیک ضریح چوب پر دستمان بگیریم، ولی ما هم دل داریم و کارهایی هست که ما هم می توانیم انجام دهیم.

 بخشی به نام شمیم رضوان وجود دارد که گل های بالا ضریح را پایین می آورند و در نهایت به زائرین تقدیم می کنند. این کاری است که بچه های ما به راحتی می توانند انجام دهند. گل ها را پرپر و دسته بندی و خشک کرده و در نهایت داخل پلاستیک قرار می دهند، این کار نیاز به حرکت زیادی ندارد. از طرفی هم جلوی کار دیگران را نمی گیریم و در دست و پایشان نیستیم. گل هایی که 12 ساعت بالای ضریح است، مستقیم زیر دست جانبازان می آید و قرائت قرآن و صلوات خاصه همزمان با این کار انجام می شود و فضای معنوی خاصی دارد. حضور در حرم آن قدر انگیزه ایجاد کرده که جانبازان راس ساعت 8 لباس های خدامی را پوشیده و آماده خدمت هستند.  رویکرد آقای رئیسی در این قضیه برای ما بهتر بود و ما واقعاً ممنونشان هستیم.

خوشبختانه حدود 100 نفر از جانبازان نخاعی، خادم امام رضا(ع) شده اند که این افتخار بزرگی برای استان است.

یکی از کارهای دیگری که صورت گرفته ارتباطی است که با معاونت اماکن آستان قدس، آقای مهندس منبتی برقرار کردیم. آقای مهندس خیلی به جانبازان ارادت دارند و تلاش زیادی هم می کنند. در بحث مناسب سازی حرم، اگر دقت کنید پله هایی که قبلاً بود را برداشتند و مشکلات سرویس های بهداشتی در بسیاری از موارد اصلاح شده است؛ هنوز هم نقص هایی وجود دارد و ما تا بهبود وضعیت پیگیر هستیم.

آقای اربابی، مشاور امور ایثارگران آستان قدس هم خیلی با ما همکاری داشتند. آقای بختیاری، قائم مقام آستان قدس، تا به حال 3-4 مرتبه با ما دیدار داشته اند و ارتباط خوبی هم با ایشان داریم. خود آقای رئیسی، تولیت آستان قدس، با توجه به موقعیتی که دارند، ما از ایشان توقع زیادی نداریم؛ اما از رده‌ی قائم مقام به پایین، همه همکاری خیلی خوبی با ما دارند و اگر درخواستی داشته ایم تا به حال به ما نه نگفته اند.

تا کنون نگاه ما فقط به جانبازان نخاعی نبوده است. در بحث مناسب سازی بین معلول و جانباز تفاوتی وجود ندارد. ما کاری به علت معلولیت نداریم، فقط باید معلولیت را در نظر بگیریم. اگر کسی روی ویلچر می نشیند، نیاز به سطح شیب دار دارد و نیاز به این دارد که امکانات و خدمات شهری مناسب شرایط او باشد. فرقی نمی کند که مادرزادی معلول باشد، تصادف کرده باشد یا در جنگ آسیب دیده باشد؛ نیازهای همه ما یکسان است.

  کار دیگری که با آستان قدس انجام دادیم مخصوصاً با معاونت اماکن، آقای مهندس منبتی، در رابطه با پخش غذای متبرک حضرت برای جانبازان نخاعی است. سابقاً به این صورت بود که ساعت 6 صبح باید جانباز با کارت جانبازی به ساختمان بنیاد شهید مراجعه می کرد و در صف می ایستاد یا به آنها فیش می رسید، یا نمی رسید. من مشکلات جانبازان را با آستان قدس مطرح کردم و گفتم: جانبازی که برای سه روز به مشهد می آید، شاید در این 72 ساعت فقط 3 – 4 ساعت آن را روی ویلچر نشسته باشد و بیشتر ساعات روی تخت است، به خاطر شرایط جسمی اش یا زخم بسترش و یا مشکلات دیگری که دارد. این دوستان که با خانواده به مشهد می آیند، اکثراً خودشان در هتل هستند و خانواده هایشان بیش تر از سفر استفاده می کنند. بعضی از دوستان می گویند: ما خیلی از سختی ها را به خاطر خانواده‌مان تحمل می کنیم، اگر انگیزه‌ی خانواده نباشد، حاضر نیستیم به دنبال آن هم برویم. مثلاً اگر بخواهم در دریا سوار قایق شوم، واقعاً برای من خیلی سخت است که مرا با ویلچر بلند کنند و بعد مرا در قایق بگذارند، مگر ترمز ویلچر من چقدر می تواند کار کند؟ اصلاً امنیتی وجود ندارد. شاید اگر جوان تر بودم این کار را انجام می دادم ولی الآن فقط کنار ساحل می روم و می گویم: خودتان سوار قایق شوید و برایم هیچ لذتی ندارد.

ما جانبازانی را داریم که چون شرایط بیرون برایشان مهیا نیست، ترجیح می دهند در هتل بمانند. مثلاً همین پارک آبی برای ما حتی درب ورودی اش مناسب سازی نشده است که وقتی من با فرزندم به آن جا می روم، کنار بنشینم و فرزندم تفریحش را بکند.

شهرداری برای زیباسازی شهر از سنگ های کوبیک استفاده کرده ولی فکر نکرده که با ویلچر حرکت روی این سنگ ها بسیار سخت است. همین قضیه را از نزدیک به مهندس مربوطه گفتم، ولی دریغ از این که یک متر تغییر کند. این ها برای ما درد است.

کنار آسایشگاه ما یک دریاچه هست، روزی پلی را در این جزیره زدند. پل اصلاً مناسب ویلچر نبود و پله داشت. من وقتی متوجه شدم، به شهردار گفتم که شما در فاصله ی 20 متری ما دارید این کار را انجام می دهید، ما که با هم در ارتباط هستیم، با توجه به شرایط ما چطور این پل را می زنید؟! پاسخ گو نبودند و توجیه کردند. فردای آن روز دیدم دو تا آهن را کنار پله ها ربط درست کردند و دو طرف پل را ربط کوتاه و تیز زدند. من به مهندسشان گفتم: این پل به درد معلول نمی خورد. در هر جلسه ای این موضوع را مطرح کردیم. یک ربط باید 6 متر باشد، وقتی با 1 متر آن را درست می کنند، ما چطور می توانیم از این شیب عبور کنیم؟!

 دوستانی که در آستان قدس هستند، در مقایسه با دیگران، شناخت و درک خوبی نسبت به ما (ایثارگران) پیدا کرده اند. در بحث غذای حضرت، شرایط جانبازان را توضیح دادیم و تقاضا کردیم که سهمیه‌ی غذای جانبازان نخاعی را جدا از سیستم بنیاد درنظر بگیرند. یک سیستم خیلی آسان را با هم طراحی کردیم. الآن وقتی جانبازی به مشهد می آید، کافی است به من یا یکی از اعضای گروه پیگیری زنگ بزند و یک عکس از پشت و روی کارت جانبازی، هتل محل اقامت، تاریخ ورود و خروج و تعداد نفرات را برای ما بفرستد.

فاش نیوز: کاری که انجام می دهید چیست؟

- ما در هر ساعتی از شبانه روز اطلاع می دهیم که اگر عزیزی با این مشخصات آمد، این تعداد فیش را به او بدهید. به این عزیز جانباز هم می گوییم که به صحن کوثر، دفتر معاونت اماکن برود تا فیش غذا داده شود. حدود 8 ماهی است که این طرح را اجرا کرده ایم و هیچ کس اظهار نارضایتی نکرده است. نیازی هم نیست که خود جانباز بیاید، همان عکس کارت جانبازی را ما به حرم ارائه می دهیم و هر کسی که با آن کارت بیاید، فیش را به او می دهیم و حتی نیازی نیست که جانباز از تختش پایین بیاید. جانبازان در این 20 سال که به مشهد می آمدند، شاید هیچ وقت به این آسانی به غذای حضرت، دسترسی نداشتند. مثلاً جانبازانی داریم که در سال 4 بار به مشهد می آیند، گاهی خجالت می کشند که به من زنگ بزنند و می گویند: می شود باز هم غذا بگیریم؟ فرقی نمی کند سفره‌ی امام رضا(ع) است و شما هر دفعه که می آیید، زوار امام رضا(ع) هستید و وظیفه‌ی ما این است که کارمان را انجام دهیم. حالا اگر غذا کم بود یا نبود، مشکل پیش می آمد ولی تا جایی که من اطلاع دارم، روزانه به چهل هزار نفر غذا داده می شود و اگر روزی 50 غذا هم سهم جانبازان شود، اتفاقی رخ نمی دهد. خود ما هم احساس لذت و رضایت داریم.

من خیلی وقت ها چهارشنبه ها همراه جانبازان به شمیم رضوان نمی روم و می گویم: خدمت حتماً این نیست که من چهارشنبه هشت صبح لباس بپوشم و به حرم بیایم، من 24 ساعت آنلاین هستم و هر کسی که زنگ می زند، همان ساعت کارش را انجام می دهم. نوع خدمت هم که فرقی نمی کند.

 یکی از کارهای دیگری که اخیراً انجام شد، این بود که ما قبلاً وقتی به حرم می رفتیم، مشکل پارکینگ داشتیم. خدام امام رضا(ع) پارکینگ اختصاصی در زیر گذر دارند، مهندس منبتی محبت کردند و پذیرفتند که جانبازان از پارکینگ خدام به عنوان مهمان استفاده کنند. در این 3 – 2 سال گذشته این اتفاق افتاده است و الحمدالله مشکل این 50 – 40 جانباز نخاعی مشهد برطرف شده است و فقط مشکل جانبازان نخاعی کشوری مانده است. مثلاً اگر جانبازی با ماشین به حرم بیایند، باید کجا ماشینشان را پارک کنند؟ در همین سه ماه گذشته، طبق توافقی که با آستان قدس داشتیم و بنا به دستور مهندس منبتی قرار شده تا تمام جانبازان 70% سراسر کشور، فارغ از جانباز نخاعی یا غیر نخاعی، با ارائه کارت جانبازی از پارکینگ های زیر گذر به صورت رایگان استفاده کنند. داخل پارکینگ فضایی را برای جانبازان نخاعی تعریف کرده اند که ماشین ها به آن نقطه هدایت می شوند و سعی شده تا آن نقطه همیشه خالی نگه داشته شود.

اخیراً هم تعدادی از دوستان گله داشتند که ما گاهی تنها هستیم و کسی نیست که به ما کمک کند. این مورد هم ابلاغ شده است تا خدامی که درآنجا حضور دارند کمک کنند تا دوستان روی ویلچر بنشینند. البته در این مورد هنوز گزارشی دریافت نکرده ام، ولی در حال پیگیری هستم که اجرایی شود. در آخرین جلسه ای که با آقای مهندس منبتی و آقای حبیبی مدیر کل امور رفاه زائر داشتیم، آقای مهندس منبتی گفتند که هر کاری که در رابطه با جانبازان و معلولین لازم هست، نیازی به دستور از ما فوق نیست و آن را انجام دهید. تا این حد دست ما را بازگذاشته اند.

در رابطه با ورودی های داخل حرم، ما جانبازان نخاعی مشکلات خود را داریم؛ مثلاً تا همین چند وقت پیش دوستانی که ویلچر برقی داشتند، چون حتماً باید دستگاه، آن ها را چک کند باید از درب مخصوصی وارد بشوند، در 2 سال گذشته فضای مخصوصی را برای ورود ویلچری ها ساخته اند و نام آن اتاق 111 است که مخصوص ویلچری هاست. برای ویلچری ها در این اتاق ها امکاناتی را گذاشته اند که بچه ها خیلی اذیت نشوند. ضمن این که با توجه به توضیحاتی که راجع به شرایط جسمی جانبازان نخاعی دادم، سعی کرده اند امکانات طوری باشد که کم ترین بررسی و تفتیش جسمی صورت گیرد. ممکن است کسی کیسه‌ی ادرار در پایش باشد و خیلی دوست نداشته باشد که تفتیش شود. برای همین مسائل مذاکراتی انجام شد و گفتیم امکانات را بیش تر کنند. در هر حال آن ها هم بعد از قضایای داعش، مشکلات امنیتی دارند ولی تمام تلاششان را کردند که این اتفاق انجام شود. قبلاً ویلچر برقی ها، ساعت ها معطل می شدند و به آن ها می گفتند که چهار صحن را دور بزن و از یک درب خاص باید وارد شوی، ولی الآن امکانات بیش تر شده است.

وقتی کاروانی می آید، ارتباط بین ما و آستان قدس به این صورت است که ما به آن ها اطلاع می دهیم که مثلاً امروز 100 نفر از درب باب الجواد وارد می شوند. آستان قدس به سرعت و ظرف 10 دقیقه امکانات را مستقر می کند، تا کم ترین برخورد و تفتیش و اتلاف وقت انجام شود.

بحث دیگر در مورد زیارت جانبازان است. باز هم آقای مهندس محبت کردند و حتی به ما ابلاغ کردند که اگر جانبازی در هتل هست، 24 ساعت قبل به ما زنگ بزنید و بگویید که می خواهیم به زیارت برویم. ما خادم را به هتل می فرستیم، زیارت انجام می شود و دوباره جانباز به هتل آورده می شود. این کار برای کاروان ها هم انجام می شود. در هر ایامی که باشد هماهنگ می شود و یک درب خاص را در اختیار ما قرار می دهند و بخشی از مسیر را برای ما می بندند. مدتی قبل حدود 100 نفر از باشگاه ایثار از تهران آمدند و قبل تر از آن هم خواهران قطع نخاعی از سرتاسر کشور آمدند و خیلی رضایت داشتند. این ارتباطی که ما با آستان قدس داریم باعث به وجود آمدن این امکانات شده است.

ادامه دارد...

گزارش از شهید گمنام