منافقین غرب کشور برای سرش جایزه گذاشتند

سردار سرتیپ‌دوم پاسدار شاهرخ دایی‌پور از فرماندهان و پیشکسوتان دوران دفاع مقدس‌، حین عملیات مستشاری در شهر بوکمال سوریه به درجه رفیع شهادت نائل شد. سردار شهید شاهرخ دایی‌پور از جانبازان سرفراز دوران دفاع مقدس بود که فرماندهی یگان ضدزره صف، فرماندهی توپخانه و ادوات منطقه غرب، مربی‌گری موشک تاو و ضدزره، عضویت در هیئت علمی دافوس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و قهرمانی در رشته‌های کشتی و غواصی در نیروهای مسلح را در کارنامه دارد. او همچنین یکی از فرماندهان مستشار تیپ زینبیون(مدافعان حرم پاکستانی) نیز بود که به‌عنوان پانزدهمین شهید مدافع حرم کرمانشاه محسوب می‌شود.

از نظر عملیاتی وظایف بسیاری را عهده‌دار بود. تمام حملات و درگیری‌ها را رصد می‌کرد. میان جنگ و درگیری، انسان تربیت می‌کرد. خودش مستقیم در صحنه درگیری‌ها از صفر تا صد حضور داشت. چندین سال هم در لبنان بود و فعالیت داشت.از آنجایی که فرمانده ضدزره بود، در لبنان به رزمنده‌های لبنان آموزش می‌داد. بیش از سه سال بود که به سوریه رفت‌وآمد داشت. در نهایت در کمینی افتاده‌ و از ناحیه سر از جانب تروریست‌ها مورد اصابت قرار گرفته و به‌شهادت رسید.

یکی از بستگان شهید دایی‌پور در گفت‌وگو با تسنیم با اشاره به خصوصیات اخلاقی شهید می‌گوید: از بچگی، بچه شجاع و فعالی در کرمانشاه بود. خیلی خوش برخورد بود. مردم دار و با محبت و شجاع و فداکار بود. در این اخلاق‌های حسنه در کرمانشاه زبانزد بود. از وقتی جنگ ایران و عراق شروع شد، او همه‌اش در جبهه بود. هرچند در سپاه در رده فرماندهی بود اما در جبهه خود را فقط یک رزمنده می‌دانست.

او ادامه می‌دهد: شهید دایی‌پور مدتی هم در ناآرامی‌های لبنان در این کشور حضور داشت. همیشه در حال فعالیت جهادی بود. حضور جهادی در جبهه ‌اسلام را دوست داشت. اعتقادش این بود و می‌گفت من حضور در سوریه و دفاع از حرم را دوست دارم. راه خودش را هم انتخاب کرده بود.  مرتب به سوریه می‌رفت و می‌آمد. آنقدر زیاد رفت که شمارش رفت و آمدهایش از دست همه در رفته بود. آخرین باری که رفت 10 روز بیشتر از رفتنش نمی‌گذشت که خبر شهادتش آمد.

بستگان شهید دایی‌پور با اشاره به مواجهه این شهید با گروهک‌ها و ضد انقلاب‌های غرب کشور می‌گویند: وقتی اسم سردار دایی پور می‌آمد، منافقین و ضد انقلاب کرمانشاه فرار می‌کردند. برای سرش جایزه گذاشته بودند. فوق العاده شجاع بود که با ضد انقلاب و منافقین آنجا درگیر می‌شد. در منطقه غرب و کردستان غوغا می‌کرد. یکبار ترکش هم خورده و زخمی شده بود. آدم دستگیری بود. برای هر کس هر کاری از دستش برمی‌آمد انجام می‌داد.

انتهای پیام/