سه شنبه 23 مرداد 1397 , 12:28
مشکلات بی اهمیت برای غیر اما فاجعه زندگی ما!
ناشناس- معمولا افراد دلسوز که میخواهند کمکی به جانبازان اعصاب و روان ارائه کنند به موضوعات فرعی توجه دارند و از مشکلات اصلی که از نظر اطرافیان هیچ اهمیتی ندارند فارغ هستند.
بعد از مجروحیت در عملیات آزاد سازی خرمشهر مشکلات موج گرفتگی گوش ها و کمر و بخصوص اعصاب و روان بعلاوه ضایعه فیزکی عصب مدیان دست همچنین تاثیر داروهای مختلف و معالجات مکرر و پر هزینه دندانپزشکی و از همه مهمتر تامین هزینه های کمر شکن هرگز اجازه نداده یک ریال پس انداز شود تا بتوانیم وام مسکن دریافت کنیم و از خانه بi دوشی با این شرایط نجات پیدا کنیم...
از حدود سال 78 با پزشک دلسوزی آشنا شدم که بوسیله داروهایی که از خارج وارد کرده بود خیلی آرام شدم و البته برای حدود دو ماه تا 500 هزار تومن هزینه داشته انگار آب روی آتش مشکلات اعصاب و روان ریخت و بتدریج توانستم شاغل شوم در صورتیکه داروها منظم مصرف شوند هیچ مشکلی وجود ندارد اما حضور در اجتماع مشکلات بسیاری دارد. برای مثال ثبت ورود و خروج اداری بعلت ضعف در اثر انگشت که بدلیل مصرف دارو حادث شده خیلی عذابم می دهد لذا مسئول کارگزینی حاضر نیست یک کارت پلاستیکی مغناطیسی در اختیارم بگذارد.
همین مشکلات به ظاهر بی اهمیت برای صبح و بعداظهر جهنمی از کلافگی و عصبیت ایجاد کرده و مدام با خودم درگیر هستم اولا اینها چه مشکلی با جانبازان دارند که اینقدر آزار و اذیت میکنند دوم صدور یک کارت پلاستیکی هیچگونه هزینه ای ندارد چرا بجای انگشت زدن که مدتها و بارها رد می شود و تکرار صدای رد شدن ثبت دستگاه بعد از چندین مرتبه اثر انگشت تایید شود به حد انفجار برسم. بدبختانه اول صبح داروها به خوبی اثر نکرده و آخر وقت تاثیر داروها کم شده و بدترین زمان برای روبرو شدن با مشکلاتی است که از نظر مسئول کارگزینی هیچگونه اهمیتی ندارد و گاهی خنده دار است میگوید صدای رد شدن ثبت اثر انگشت در دستگاه مشکلی برای گوش ایجاد نمیکند حالا بیایید با آرامش ایشان را تفهیم کنید اگر کوچکترین اخمی کنید بلافاصله برچسب موجی می زنند که حفظ آرامش در این شرایط بدترین ریاضت و فشار به قلب و مغز و اعصاب و روان و ....
جانباز اعصاب و روان در طول شبانه روز با هزاران مورد از اینگونه مشکلات موجه است که از نظر دیگران هیچگونه اهمیتی ندارند اما برای جانباز هریک مشکل تبدیل به جهنمی غیر قابل تحمل است که مدام با تکرار مشکلات بصورت تصاعدی به حد انفجار میرسند. مشکلات حساسیت گوش ها نیز در منزل و خارج از منزل همیشه وجود دارند صدای آژیر دزدگیر خودرو و صدای گاری رفتگر محل ساعت 2 شب ظاهرا بی اهمیت هستند اما جانباز را به حد انفجار می رساند. در حقیقت هیچ اغراقی وجود ندارد لیکن مثنوی هفتاد من کاغذ نمیتواند مصائب و مشکلاتی که جانبازان در طول شبانه روز محتمل می شوند ثبت کند.