دوشنبه 05 شهريور 1397 , 12:47
سرباز که نه، زندانی!
م- این یک واقعیت غیر قابل انکاری است که در جامعه اکنون جانبازان و خانواده های آنان درگیر هستن!
جانبازانی که تحمل حتی زنگ زدن در را ندارند تا کارهای دیگر و ... این را گفتم بدانید این یک کلمه حجت را برای بی خبران تمام کنم که حتی خانواده و فرزندان جانبازان از کوچکترین موارد تا بالاتر در فشاری بس جانکاه هستن که خصوصا روی اعصاب و روحیه آنها هم تاثیر خیلی بدی گذاشته!
حالا بعضی ها به ناحق روی مسئله سهمیه مانده اند! شما چه میدانید این مظلومان تاوان این امنیت را که الان با زن و بچه هایتان در گردش و گشت و گذار و خرید وغیره هستید و نق هم می زنید، الان با گذشت 33 سال و اندی چگونه می دهند؟!
آیا آنها و فرزندانشان، تفریح و سفر و زندگی عادی و معمولی را داشتند؟! نه خدا شاهده! ماها حسرت دورهم، سر سفره نهار و شام خوردن را هم داریم.
خانم ها! ما همسران جانبازان، از ترس ناراحتی اعصاب جانباز، شیر آب را با ترس باز می کنیم و با دعا و توسل کار خانه را انجام می دهیم و بچه ها عین سرباز که چه عرض کنم، زندانی! ظرف غذا را با ترس و دلهره و آرام کشیده در اتاق، بدون کوچک ترین صدا میخورن و ...
وای بر بی خبران و ظلم کنندگان به این قشر واقعا" مظلوم.
فرض کنید با این وضعیت جانباز مجبور است هزینه زندگی و معیشت خانواده در شرایط گرانی و جنگ اقتصادی را تحمل کند و همچون انسان عادی در محل کار و اجتماع رفتار کند. افرادی منحوس همچون صاحبخانه های بی خدا بعد از اطلاع از مشکل موج گرفتگی جانباز بسیار سوء استفاده میکنند و اغلب با طرح دعواهای ناجوانمردانه در دادگاه متاسفانه قضات در تمام دادگاهها پس از اطلاع از موج گرفتگی جانباز بدون هیچگونه رسیدگی به مدارک پرونده بلافاصله بدون استثنا جانباز را محکوم میکنند.
سالها هر غصه را بالای کوه غصه های دیگر انداختیم و با توکل به حق تعالی در زندگی سراسر مشکل و هزاران درد و رنج پیش میرویم اما مطمئن باشید جانباز اعصاب و روان با اخلاص و عشق نهایت تلاش و فداکاری را برای آسایش خانواده بکار میبرد اما هنگام حمله عصبی و سردردهای غیر قابل تحمل و سایر جراحتها که هیچگونه اختیاری ندارد بدانید بسیار شرمنده میشود گرچه این شرمندگی زیبنده و برازنده مسئولان مربوط و بی خیال و غرق در رفاه است.