سید نورخدا موسوی نماد واقعی جانبازی در سرزمین اسلامی بود

خبر شهادت سید نورخدا موسوی همگان را متاثر کرد، و حسب روایت معتبر ( جانبازان) قدسی مشکین بوی و زعفرانی رنگ وارد بهشت می شوند در حالیکه به نشان شهیدان آراسته اند.
تردید ندارم شهیدان جنت مکان، جانبازان عاصی از درد و رنج، عارفان پاکباخته، زاهدان تقوا پیشه، رزمندگان از سفر عشق برگشته ب مقام و منزلتش غبطه می خورند.
رمزگشایی 10 سال مقاومت او در برابر مرگ و عروجش در 28 صفر مراه با رسول مکرم دین (ص) و فرزند عزیزش، سر تسلیم شدن او را آشکار ساخت و بی شک در جوار جد بزرگوارش آرمیده و در حال مصافحه با همرزمان شهیدش است.

مزارش را زیارتگاه، تمثالش را تندیس میدان شهر و نام و نشانش را به عنوان شهید شاخص مدافع امنیت در کشور و به صورت ملی نهادینه کنیم.
او مظلوم بود و مظلوم تر آنکه هراز چندگاهی برخب رقاصان سیاسی برای نشان دادن خود با او عکس یادگاری می گرفتند و در صفحات مجازی بازنشر می دادند، او رفت و نامش و راهش ماندگار می ماند.
راهش ایستادگی و مقاومت در مقابل زراندوزان داخلی و زورمداران خارجی بود، راهش خدمت صادقانه و بی ریا به مردمانی است که سید برای آرامش آنان جان پاکش را تقدیم کرد تا به مسئولان بگوید می شود برای مردم حتی جان داد.
شهادت این نیک مرد را به مقام معظم رهبری، مردم شریف لرستان به خصوص خانواده محترمش تسلیت عرض می نمایم و امیدوارم ادامه دهنده راهش باشیم.
نورخدا موسوی‌ از ماموران نیروی انتظامی، 17 اسفندماه سال 87 در منطقه‌ لار استان سیستان و بلوچستان مورد اصابت گلوله‌ گروهک تروریستی عبدالمالک ریگی قرار گرفت و از ناحیه‌ سر مجروح شد و به کما رفت.
جانباز 100 درصد لرستانی که به شهید زنده‌ کشور مشهور بود، 10 سال در کما به سر می‌برد تا اینکه در شب رحلت پیامبر اعظم و شهادت امام حسن مجتبی (صلوات‌الله‌علیهما) آسمانی شد.