شناسه خبر : 61364
سه شنبه 03 مهر 1397 , 14:41
اشتراک گذاری در :
عکس روز

گزارش مصور یک همکار از مراسم تشییع شهدای اهواز

در آن لحظات آشکارا دست و پایم شروع به لرزیدن کرد و مغزم از کار افتاد. فکر اینکه تروریست ها چند نفر را به شهادت رسانده اند پریشانم کرده بود. همراهم به کمک من آمد و...

فاش نیوز -  وقتی خبر را شنیدم در اهواز نبودم. ابتدا برای لحظاتی شوکه شدم. صحنه و جایگاه مقابل دیدگانم مجسم شده بود. سال ها بود که مراسم رژه در مقابل پارک سبحانی برگزار می شد. چندین بار که برای تهیه عکس و خبر در مراسم رژه نیروهای مسلح می رفتم، ازدحام جمعیت به حدی بود که مردم از کناره های پارک و پیاده رو، پایین می آمدند و در خیابان می ایستادند. حتی عبور ادوات سنگین نظامی هم باعث نمی شد سر جایشان برگردند.

من در شهر دیگری بودم و بعد از ساعتی، وقوع حادثه جنایتبار گروهک تروریستی "الاحوازیه" را شنیدم. دست پلید این گروهک به سرگردگی آمریکای جهانخوار و رژیم منحوس آل سعودی در اولین روز از هفته دفاع مقدس آغشته به خون مردم غیور و ولایتمدار شهر اهواز شد. مردمی که امام راحل درباره شان فرموده بود: "خوزستانی ها دین خود را به اسلام ادا کردند."

در آن لحظات آشکارا دست و پایم شروع به لرزیدن کرد و مغزم از کار افتاد. فکر اینکه تروریست ها چند نفر را به شهادت رسانده اند پریشانم کرده بود. همراهم به کمک من آمد و به من دلداری می داد تا آرام شوم. اما مگر می شد! سریع ساعت حرکت را عوض کردم و خودم را به اهواز رساندم. کم کم متوجه عمق جنایت گروهک خودفروخته تروریستی "الاحوازیه" شدم. آنها که داعیه نجات ما را داشتند به روی زن و کودک معصوم و بی گناه رگبار گرفته بودند و حتی از شلیک گلوله های آتشین خود بر سر و روی جانبازان ویلچری هم شرم نکرده بودند. کما اینکه دو تن از شهدای رژه خونین، در قامت استوار و دلیرانه جانبازان ویلچری با نام"علی لویمی" و "حسین منجزی"در مراسم حضور داشتند. تروریست ها با تفکر منحرفانه و تفرقه افکنانه برای جدایی خوزستان از ایران، جنایتی را برنامه ریزی کرده بودند که باعث به خاک و خون کشیده شدن مردم اهواز با قومیت های مختلف شد. کارشان شرم آور بود. آنها که در ابتدای امر با ذوق زدگی درباره شهید کردن سربازان و درجه داران نیروهای مسلح نام آور ایران رجز می خواندند، می دانستند مردم و نیروی مسلح ما بر خلاف سایر کشورهای دیگر، آنقدر همدل هستند که در رژه، نیروهای مسلحمان، سلاح هایشان خالی از گلوله است. این حادثه اهمیت دیگری هم داشت. ثابت کرد اگر ارتش و سپاه سلاح نداشته باشند، این فرصتی برای دشمن است و از آن استفاده خواهد کرد؛ و این پوشالی بودن افکار کسانی را نشان می دهد که می گفتند و می گویند: "امروز عصر گفتمان است، نه سلاح و موشک!"

در روز مراسم تشییع شهدا، مردم باز هم با حضورشان حماسه آفریدند و این خود سندی بود برای محکومیت جنایت ننگین آنها که جوان های خام را می فریبند، می خرند و آنها را برای کشتن مردم شهرشان مسلح می کنند. مردم با دل های حزن آلود در مراسم شرکت کرده بودند ولی اگر به چهره هاشان خوب دقت می کردی مقاومتی پایدار در مقابل جنایات و حیله های دشمنان جانی و بی رحم همچون داعش و تجزیه طلبان افراطی، در نگاهشان موج می زد.

چند تن از مقامات جمهوری اسلامی ایران، بعد از عرض تبریک و تسلیت به مردم داغدار اهواز، به ایراد سخنرانی پرداختند و خشم و نفرت جمهوری اسلامی و ملت شهید پرور استان خوزستان را به گوش سران آدمکش آمریکا و غرب رساندند.

«محسن رضایی» دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، در تقبیح و محکومیت اقدام تروریست ها که با پول های رژیم آل سعود تغذیه می شوند، بیان کرد: "هیچ مادری را از فرزند و فرزندی را از مادر نمی شود گرفت؛ خوزستان فرزند ایران اسلامی است. این فرزند از وفادارترین فرزندان ایران اسلامی بوده است."

حجت الاسلام مروی، سردار سلامی و وزیر اطلاعات از دیگر سخنران های مراسم تشییع شهدای رژه اهواز بودند.  

در پایان مراسم حاج صادق آهنگران مرثیه ای پرشور، حماسی و جانسوز خواند و بعد از آن 25 لاله پرپر اهوازی که در مراسم رژه اولین روز هفته دفاع مقدس جاودانه شدند، بر روی دست های مردم شهیدپرور اهواز به سوی گلزار شهدا رهسپار گردیدند. لازم به ذکر است چند تن از شهدای شهرستانی نیز برای دفن، به زادگاهشان منتقل شدند.

گزارش از جعفری

کد خبرنگار: 17
اینستاگرام
مطلب احساسی و تاثیرگذاری بود.
خدا لعنت کند شیاطین و مزدوران داخلیشان را.
روح شهدای اهواز شاد باد.
ممنونیم اززحمات جعفری عزیز که گزارش کردند
منم مثل شما تشکر می کنم ....

حیف شد الان باید یه همکار شهید داشته باشه فاش نیوز . خدایا چی می شد اگه شهید می شدی ؟
یه چیز بگم ؟ آقای ساقی باید برای این جور ادمها از همین حالا یه قصیده بسراید و بذاره کنار ...
واقعا چرا شهید نشدی ؟؟؟ اینو توصیح بده تا همه بفهمند ....
عه ! این کامنتم چاپ کردی کردی ؟
منم نزدیک بود یه بار شهید بشم . اصلا فاش نیوزی که شدیدی باید شهید بشی . ولی نشدم . چرا ؟
چون که آمدم میانه دو جانباز نخاعی را بگیرم از پرواز شهادت جا ماندم . حالا روزی هزار بار به خودم میگم بابا به تو چه ربطی داشت ؟ می ذاشتی یقه همو جر بدن ... به تو چه ؟ حالا اگه مشکوک شده بودی به کارشان ... حالا می دیدی هر دو تاشون به جور باهات حرف می زنن حالا می دیدی حرفاشون یکیه ... از اسرارت خبر داره اون یکی که اصلا بهش نگفتی و می خواستی بفهمی کی به کیه ؟ پس چرا خودتو بایکوت کردی ؟ چرا خودتو تحریم کردی ؟ تو می رفتی جبهه که شهید بشی حالا این دو تا جانبازم بعدش هی خاک قبر تو می ریختن رو سرشون که چرا دستت انداخته بودند ... حالا خوب شد ؟ حالا هی دست و پا بزن تو دنیای متعفن دیگران و راه نجات به روت بستس ... این بار دومه که خدا آمد سراغت ولی تو ردش کردی ... دیگه حواست باشه سومی از دستت نپره ؟

این بود سرگذشت من ... دیگه نمی دونم بقیه چرا شهید نشدن !
سرگرداني خانواده جانباز توسط بنياد.

جانبازي و همسرش به روزنامه آمده بودند و از رفتار متوليان كميسيون ماده 16 گلايه داشتند. آنان حسب قانون و به دليل غير شاغل و فاقد درآمد بودن جانباز، خواهان برقراري مستمري بودند ولي پاسخ روشني از سازمان عريض و طويل بنياد نمي توانستند بگيرند. به ديوان براي شكايت مراجعه كرده بودند . در ديوان بدون آنكه دقيقا" گوش كنند آنان را به كميسيون ماده 16 راهنمايي كرده بودند. به كميسيون مراجعه كرده بودند به آنان گفته شده بود اين موضوع از صلاحيت كميسيون خارج است . آنان سرگردان به روزنامه مراجعه كردند تا راهنمايي بگيرند به آنان گفته شد به كميسيون مراجعه كنيد و از آنان مكتوب بخواهيد كه به ديوان اعلام كنند اين موضوع خارج از صلاحيتشان است ( هر چند ادعاي باطلي است ) تا ديوان اقدام به رسيدگي كند و حداقل اطاله دادرسي نداشته باشند. آقاي . . . در كميسيون به آنها گفته بود چنين چيزي ممكن نيست و اگر شكايت كنيد حداقل يك سال طول مي كشد تا راي صادر شود كه اين موضوع در صلاحيت كميسيون نيست و بعد از آن به ديوان بايد مراجعه كنيد . حال حساب كنيد چه مدت در ديوان بايد پيگير باشد كه به صدور راي برسد . همسر جانباز مي گويد بعد ازاين موضوع به بنياد محل پرونده مراجعه كردم و خواهش كردم با توجه به مشكلات معيشتي مرا سرگردان نكنيد و كمك معيشت مرا برقرار كنيد . خانم . . . به عنوان متولي كار به ايشان پاسخ مي دهد اگر اين مقدامات را هم طي كردي ، چهار سال طول مي كشد تا شايد كمك معيشت شما برقرار شود . تماس گرفت و مي گفت اگر اين مدت من سرگردان باشم شايد عمر من و همسرم به برقراري كمك معيشت نرسد، چه كنم ؟
كفتم برو دعا يا نفرين كن كه مديران بنياد به همين مشكل گرفتار شوند تا كاسه چه كنم در زندگي در دست گيرند والا كار ديگري از كسي ساخته نيست .
نظری بگذارید
نام خود را وارد نمایید
متن نظر را وارد نمایید
مقدار صحیح است
مقدار صحیح وارد کنید
بدون ویرایش از شما
آخرین اخبار
تبلیغ کانال فاش در ایتابنر بیمه دیفتح‌الفتوحصندوق همیاریخبرنگار افتخاری فاش نیوز شویدمشاوره و مشاوره تغذیه ویژه ایثارگرانسایت جمعیت جانبازان انقلاب اسلامیانتشارات حدیث قلماساسنامه انجمن جانبازان نخاعیlogo-samandehi