جانبازی که مردادماه حس و حال خاصی برایش دارد

فاش نیوز - دیدار با دکتر خیرالله شهبازی از جانبازان نخاعی کشورمان توفیقی بود که برای نخستین بار در نمایشگاه تجهیزات توانبخشی جانباران ومعلولان، نصیبم شد.

وی را در اولین برخورد انسانی مهربان، متواضع و البته ایثارگر یافتم که سادگی کلامش بر دلم نشست.

 و گفتم "ایثارگر" چرا که در همان بدو ورود به غرفه جانبازان نخاعی، بجای بازدید از وسایل و تجهیزات توانبخشی ویژه جانبازان نخاعی، خیلی زود خود را به گوشه ای از غرفه که در آن وسایل جدید دستگاه های ماساژور بود رساند و از متصدی آن از نحوه و تاثیرات آن پرسید و در پایان با ابراز خرسندی گفت: برای حاج خانم سوال می کنم. بنده خدا پاهایش بسیار درد می کند. و در اینجا بود که واژه ایثار، دوباره برایم معنا گردید؛ و همین جمله کوتاه فتح بابی شد برای آغاز گفت و گویمان.

 برایم جالب بود زمانی که شنیدم بورسیه خارج از کشور داشته و در آخرین مراحل اعزام، زمانی که شیپور جنگ از سوی دشمن نواخته می شود، سراز پا نشناخته و بی خیال تحصیل در دانشگاه های اروپا، راهی جبهه شده است.

جانبازی که شاید او را بتوان یکی از نخبگان و سرآمدان علمی کشور برشمرد که با وجود وضعیت جسمی دشواری که دارد، با روحیه مضاعف، همچنان در مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی به فعالیت مشغول است.

اگرچه بازدید ازغرفه های متنوع نمایشگاهی، این جانباز عزیز را خسته کرده بود  اما قول داد که در حد توان پاسخگوی سوالاتمان باشد.

برای دکتر شهبازی "مرداد"ماه حس و حال خاصی دارد  چرا که سالروز ورودش به کره خاکی 5 مردادماه بوده و پاهایش در 11مردادماه آسمانی شده است. گفت و گویمان را با این سووال آغاز کردیم که آقای دکتر! لطفا خودتان را بیشتر برای خوانندگان فاش نیوز معرفی بفرمایید:

جانباز شهبازی: خیرالله شهبازی هستم.  تحصیل کرده حقوق  که کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه تهران و دکترای حقوق خود را از داشگاه شهید بهشتی دریافت کرده ام.

فاش نیوز: زمان جنگ چه شرایطی داشتید؟

- درسال 59 زمانی که 24سال داشتم تازه لیسانسم را دریافت کرده بودم و درحالی که  در آزمون اعزام به خارج هم قبول شده بودم و در همه کشورها می توانستم به راحتی ادامه تحصیل بدهم و این درحالی بود که تعدادی از دوستانم اعزام شدند و دکتریشان را گرفتند؛ اما من تصمیم گرفتم که داوطلبانه به جبهه بروم.

فاش نیوز: چه چیزی شما را از ادامه  تحصیل در خارج از کشور منصرف کرد؟

من در دبیرستان رشته ریاضی می خواندم و از نظر وضعیت درسی خیلی بهتر از دوستانم بودم ،به طوری که با معدل نوزده و سی سه صدم دیپلمم را گرفتم. خیلی ها فکر می کردند که با چنین معدلی من شاگرد اول کشور باشم، اما با شروع جنگ، دیدم خلاف جوانمردی است که ما برویم برای خودمان درس بخوانیم و میهن ما در اشغال دشمن باشد و هیچ امری جز دفاع از اسلام و انقلاب و میهن برایم قابل قبول نبود. البته این گفته شاید درحال حاضر برای بسیاری قابل فهم و قابل قبول نباشد اما به واقع من با چنین انگیزه ای به جبهه رفتم.

فاش نیوز: شما آن زمان در تهران ساکن بودید؟

- خیر آن زمان در اردبیل ساکن بودم اما با تهران هم آشنایی داشتم. البته در تمام تظاهرات مربوط به سال های 56 و 57حضور فعال داشتم که بعدها هم که دیدیم نیروی فعال در تهران به اندازه کافی وجود دارد به شهرستان برگشتم.

فاش نیوز: اعزامتان چگونه صورت گرفت؟

 ابتدا در شورای فرماندهی اردبیل بودم و بعد هم به عنوان افسر وظیفه به جبهه رفتم. البته شرایط برای ما طوری بود که به راحتی می توانستیم از رفتن به جبهه امتناع کنیم اما من خودم داوطلبانه جبهه را انتخاب کردم. درگیری های مربوط به بنی صدر و در پشت جبهه وجود داشت، اما این موضوع هیچ خللی در عزم و اراده و حضور ما درجبهه ایجاد نکرد.

فاش نیوز: وظیفه شما درجبهه چه بود؟

- اعزام های ما به این صورت بود که یک ماه درجبهه بودیم و ده روز مرخصی می آمدیم. من درجبهه پاسبخش بودم و به خاطر این که نگهبانان خوابشان نبرد، من هم بیدار می ماندم و به خود می گفتم اگر به خاطر اهمال و سستی یکی از بچه ها مشکلی پیش بیاید جبران ناپذیر است و هرطور شده باید به دشمن ضربه بزنیم و بی مورد تلفات ندهیم.

فاش نیوز: آقای دکتر! جانبازیتان چگونه اتفاق افتاد؟

- مجروحیت من در منطقه سرپل ذهاب و در عملیات پدافندی بود. البته آن زمان هنوز عملیات ها شکل منسجمی نیافته بود که در 11مردادماه 60 با  گلوله توپ دشمن، بسیاری از دوستانم شهید و من هم نخاعی شدم.

فاش نیوز: در آن لحظه چه حسی داشتید؟

- پس از مجروحیتم و برای اینکه روحیه بچه ها را حفظ کنم، با آن درد شدید و خونریزی شدیدی که داشتم، درجایم نشستم که بعدها به گفته پزشکان، همین امر باعث شده بود که وضعیت جسمانی ام بدتر شود. خاطرم هست من و دیگر مجروحان را با وانتی به پشت جبهه انتقال می دادند و من بازهم مدام درحال روحیه دادن به مجروحان بودم و اصلا از این بابت ناراحت نبودم؛ درحال حاضر هم 37 سال از آن زمان می گذرد، هربار که نام منطقه سرپل ذهاب می آید فکر می کنم من در آن منطقه "متولد" شده ام!

فاش نیوز: آیا شده تاکنون از جانبازیتان احساس نارضایتی کنید؟

- خیر زیرا من آگاهانه و با تحلیل به جبهه رفته بودم و معتقدم که من هم یکی از جوانان کشورم بودم که وظیفه ام این بوده که باید دشمن را از خاکمان بیرون می کردیم. البته مشکلات جسمانی برای  همه جانبازان نخاعی هست و من هم از این قاعده مستثنی نیستم، اما شکرخدا که تا به حال با آن کنار آمده ام.

فاش نیوز: از فعالیت های پس از جانباز شدنتان هم قدری بیان بفرمایید:

- ابتدا مدتی را در بیمارستان و دارو و درمان و مدتی را هم در آسایشگاه جانبازان، در کنار دیگر جانبازان بودم تا اینکه با بانوی با ایمان و بافضیلتی ازدواج کردم که ایشان هم درحال حاضر جزو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و عاشق بیماران و عاشق دانشجویانشان هستند و علاوه بر وظایفی که در خارج از خانه برعهده ایشان هست، یک مادر خوب، یک کدبانوی خوب  و یک خیاط ماهر هم هستند و امسال نیز با کلاس های آموزشی که برای سالمندان ترتیب داده اند در خدمت مراکز خدمات رسانی به سالمندان هم هستند.

این جانباز فرهیخته  درخصوص همسران جانبازان نیزمتذکر شد:

- جامعه باید قدر و منزلت چنین بانوانی را که به جانبازان خدمت می کنند به درستی بداند زیرا آنان مشکلات بسیاری را متحمل می شوند.

 فاش نیوز: سخن پایانی این جانباز با مسوولان:

- مسوولان باید بدانند این دنیا گذراست و پست و مقام همه رفتنی است. و این را هر زمان که زیرتیغ جراحی رفته ام حس کرده ام که پایان کار یا مرگ و یا زندگی است. پس مسوولان باید این فرصت ها را یک توفیق الهی قلمداد کنند و از آن برای خدمت به همنوعان خود استفاده نمایند. خوشا به حال آن مسوولانی که به مردم خیانت نمی کنند و درخدمت مردم هستند. والسلام

گزارش از صنوبر محمدی