دوشنبه 14 آبان 1397 , 12:23
احمد نامی و ایوب صفتی از میان ما برفت!
جانباز دکتر مرادی - در سی و پنج شش سال گذشته که افتخار آشنایی با دوست عزیز تازه سفر کرده احمد شمس را داشتم، از میان همه فضائل جناب ایشان برایم صبر و شکیبایی این بزرگ مرد درخشان تر بود.
در سال ۶۲ که تازه در مرکز توانبخشی جانبازان شهید مطهری اصفهان بستری شدم، ناگهان سر و صدا بلند شد که حال شمس بهم خورد و بردندشان بیمارستان. از آن هنگام تا شامگاه امشب که شمس نازنین ما آسمانی شد بیش تر مهمان بیمارستان ها بودند و اتاق عمل ها و در چند سال گذشته گرفتار دیالیز .... و فقط خداوند علیم می داند که شمس صبور چه درد ها و رنج ها کشیدند و تو گویی در ژرفای جان خویش وجدان نموده بود که " فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ" یا شاید از مولانا آموخته بود:
غم چو بینی در کنارش کش به عشق
از سر ربوه نظر کن در دمشق
شمس عزیز همواره مرا به یاد حضرت ایوب می انداخت و ایوب وار ابتلا به آزمایش های بزرگ را سرافرازانه گذراندند و مثل دماوند کوه استوار و شکیبا و شاکر زیستند و مثل شهدا سبکبارانه پرکشیدند به سوی ابدیت.
چند روز قبل توفیق یار شد و با دوستان به زیارت شمس شتافتیم و با این که حال ایشان اصلاً مساعد نبود، یک ساعتی کلی گفتیم و خندیدیم که با تبسم های عارفانه شمس سراسر یاد بود و خاطره انگیز!
از خداوند کریم می خواهیم شمس ما را در جوار رحمت بی کران خود آرام و قرار بخشند.