خداحافظ فرمانده!

یکشنبه 20 آبان بود که خبر درگذشت امیر سرتیپ سیروس لطفی در خبرگزاری ها و رسانه ها منتشر شد. فرمانده دلاور که در دوران دفاع مقدس فرماندهی لشکر 16 زرهی قزوین را برعهده داشت و پس از شهادت شهید ولی الله فلاحی و درگذشت قاسمعلی ظهیر نژاد به ریاست ستاد مشترک ارتش درآمد.

امیر لطفی متولد سال 1314 در تبریز است. دوره های افسری را در دانشکده افسری تهران به اتمام رساند و به دلیل تسلطش به زبان انگلیسی برای شرکت در دوره های آموزشی 18 ماهه با تانک های «ام 36» و «م_60» و «آ_یک» به آمریکا رفت و پس از بازگشت به ایران به آموزش نحوه استفاده از تانک در بخش مترجمی مستشاران خارجی در پادگان جی مشغول شد.

حماسه آفرینی های وی در سال های دفاع مقدس و در عملیات های بزرگی چون طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس و درگیری با گروهک های ضد انقلاب در غرب کشور از افتخارات این امیر ارتش است. وی پیش از آغاز جنگ تحمیلی و در جریان غائله کردستان 40 روز با واحدهایی از لشکر 16 زرهی در بانه حضور داشت.

وی در مصاحبه ای به خاطره ای از ابتدای جنگ و حضور لشکر 16 زرهی قزوین اشاره کرده و گفته بود: «جنگ تازه آغاز شده بود. امیر شادروان فلاحی به من زنگ زد. من مشغول رفع اشکالات لشکر بودم، این لشکر، یکان‌هایش در چهار منطقه مستقر بودند. او گفت که با رئیس‌جمهور صحبت کن. من گوشی تلفن را گرفتم و گفتم که فلانی هستم. او هم گفت که بلادرنگ حرکت کن و برو به دزفول. گفتم می‌دانی لشکر زرهی چی‌ هست؟ گفت چی می‌خواهی؟ گفتم وسایل ترابری می‌خواهم، لجستیکی می‌خواهم تا بتوانم لشکر را ببرم. گفت یک هفته وقت داری. گفتم اطلاعی از لشکر زرهی نداری، این لشکر اگر بخواهد یکان‌ها را جمع کند و حرکت دهد حداقل یک‌ماه طول می‌کشد. گفت، یک ماه چیه، همین الان می‌خواهم حرکت کنید و بروید. باز تأکید کردم، حداقل یک ماه طول می‌کشد.»

شاید بتوان مهمترین بخش افتخارات امیر لطفی را دریافت نشان فتح از سوی مقام معظم رهبری به پاس سال ها تلاش و مجاهدت در عرصه نظامی و دفاعی کشور دانست. سال گذشته نیز رهبر معظم انقلاب در دیدار با فرماندهان نظامی که امیر لطفی هم حضور داشت از مجاهدت های وی قدردانی کرد.

اشاره مقام معظم رهبری به فرماندهی امیر لطفی در عملیات نصر

در جریان عملیات نصر مقرر شد تا امیر لطفی فرمانده لشکر 16 زرهی یگان های لشکر را آماده اجرای عملیات کند، این عملیات اگرچه شکست خورد اما سندی بر بی کفایتی بنی صدر در فرماندهی نیروهای نظامی در مقابل حمله رژیم بعث عراق شد.

نقل می کنند که در زمان عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا و طرح موضوع عدم کفایت سیاسی وی در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی، وقتی موافقین و مخالفین در مورد طرح عزل بنی صدر؛ رئیس جمهور وقت ایران صحبت می‌کردند، خانم اعظم طالقانی مطالبی درباره عملیات هویزه (نصر) بیان کرد و در آن بنی صدر و فرمانده‌ی ارتشی عملیات را مقصر شکست عملیات دانست.

در نطق پایانی جلسه مقام معظم رهبری که نمایندگی امام خمینی(ره) را در ارتش به عهده داشت در دفاع از فرمانده ارتشی مطالبی به‌شرح زیر ایراد کرد: «اما مطلبی که راجع به هویزه دیروز خانم اعظم طالقانی یک جمله نقل کردند، وظیفه من است که بگویم آقایان، بنده روز پانزدهم دی ماه خودم در منطقه‌ی هویزه بودم. روز 15 دی روز حمله به نیروهای عراقی از طرف نیروهای ما بود. اینجا من لازم می‌دانم از این تریبون از فرمانده آن لشکر، سرکار سرهنگ لطفی که آن روز شجاعانه، مومنانه و بی پروا در صفوف اول حرکت می‌کرد و دائما در میدان جنگ از آن طرف به این طرف می‌رفت، سپاس‌گزاری کنم و یاد و نام او را نیک بدارم. افسر لایق و شجاعی دیدم در این ماجرا ایشان را. میدان جنگ بود. نیروهای ما حمله می‌کردند. نیروهای دشمن منهدم شده بودند و یک لشکر ما به تمام در خطر بود و حرکت می‌کرد.»

اولین ضربه مهلک بر پیکر دشمن بعثی

امیر حسین مفیدی از پیشکسوتان ارتش جمهوری اسلامی ایران و از دوستان امیر لطفی در گفت و گو با دفاع پرس در اینباره می گوید: «پیروزی اولیه نیروهای ایرانی با حمله متقابل عراقی ها ناکام ماند. در این عملیات تقریبا 400 نفر از دانشجویان و نیروهای مردمی به سرپرستی شهید علم الهدی در تیغ دشمن گرفتار شدند. در واقع هماهنگی بین نیروهای پیشروی کننده به دلیل بافت دوگانه نیروها برقرار نشد. نظر امیر لطفی این بود که اگر با آنچه در طرح پیش بینی شده بود نیروها پیشروی می کردند صد در صد پیروزی حاصل می شد.

البته امیر حسین حسنی سعدی جانشین فرماندهی قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا اعتقاد دارد که امیر لطفی در «عملیات نصر» اولین ضربه مهلک را بر پیکر دشمن بعثی وارد کرد. بر خلاف عده‌ای که این عملیات را مورد توجه قرار نمی‌دهند، به نظر وی این عملیات موفقیت آمیز بود و لشکر ۱۶ زرهی توانست تلفات سنگینی را بر نیروی انسانی، تجهیزات و ادوات ارتش بعثی وارد کند. در واقع عملیات نصر، ارتش عراق را در لاک دفاعی فرو برد و مانع پیشروی دشمن به سمت اهواز شد.

شاگرد ممتاز دانشکده افسری

امیر لطفی از نیروهای کهنه کار ارتش جمهوری اسلامی ایران بود. هوش و نبوغش در یادگیری دروس افسری باعث شد خیلی زود از همدوره ای هایش جلو بزند و به عنوان شاگرد ممتاز دانشکده افسری انتخاب شود. برای همین به عنوان یکی از افسران برتر برای گذراندن دوره های تخصصی به آمریکا اعزام شد. امیر مفیدی می گوید: « سال 1336 من دانشجوی سال اول افسری و ایشان دانشجوی سال سوم و شاگرد اول و سرگروهبان گردان ما بود. رسم بود به کسی که نمراتش عالی است اختیاراتی می دادند و کمک فرماندهان سازمانی بود امیر لطفی هم یکی از این افراد بود. دومین بار ایشان را سال 45 در مشهد دیدم. عده ای دانشجویان و افسران را برای شناسایی مناطق مرزی آورده بودند به همراه افسران دو سروان نیز حضور داشتند که یکی از آن ها امیر لطفی بود. او یکی از افراد شاخص دانشکده افسری بود که از همدوره ای هایش جلو افتاده و شاگرد ممتازی محسوب می شد.»

همکاری امیر لطفی با شهید صیاد شیرازی

پس از شهادت شهید فلاحی، زنده یاد ظهیر نژاد رئیس ستاد مشترک شد و شهید صیاد شیرازی هم فرمانده نیروی زمینی. این در حالی بود که فرماندهانی با درجه و سن و سال بالاتر از صیاد شیرازی هم بودند که می توانستند در این جایگاه باشند، امیر لطفی هم یکی از این افراد بود که به نسیت شهید صیاد شیرازی از سن بشتر و جایگاه نظامی بالاتری برخوردار بود. امیر لطفی خود درباره اولین دیدارش با صیاد شیرازی پس از انتصاب وی به فرماندهی نیروی زمینی ارتش می گوید: « پس از شهادت شهید فلاحی، زنده یاد ظهیرنژاد، رئیس ستاد مشترک شد و شهید صیاد هم فرمانده نیروی زمینی. شهید صیاد از قرارگاه مقدم نیروی زمینی بازدید و تغییراتی در آن اعمال کرد؛ بر اساس همان جلسه‌ای که – من هم در آن جلسه بودم - طی آن به فرماندهان ارتش گفت که اگر تمایل به همکاری با او ندارند، می‌توانند استعفا کنند. من و شهید نیاکی موافقت‌مان را برای ادامه خدمت اعلام کردیم.»

امیر مفیدی نیز در این رابطه می گوید: «بودند فرماندهانی که با صیاد شیرازی همکاری نکردند اما امیر لطفی معتقد بود یک نیروی نظامی نباید به این مسائل کار داشته باشد و باید تنها به انجام خدمت فکر کند می گفت من کاری ندارم به این چیزها ندارم. البته که شهید صیاد شیرازی هم افسر موجه و شناخته شده ای بود که خیلی از فرماندهان ایشان را قبول داشتند.

خاطره سرلشکر جعفری از امیر لطفی

همراهی امیر لطفی با نیروهای ارتش و سپاه خصوصیتی است که بسیاری از فرماندهان در صحبت ها و پیام های تسلیت خود به آن اشاره داشته اند. در صحبت ها و نوشته های فرمادهان از وی به نیکی یاد شده است چنانچه سردار محمدعلی جعفری فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در بخشی از کتاب کالک های خاکی که حاوی خاطرات وی از دوران دفاع مقدس به حضور امیر لطفی مقر سپاه سوسنگرد اشاره آورده است: در مقر سپاه سوسنگرد برای گرفتن وضو سریع رفتم سمت منبع آب، که هم نماز ظهر و عصر را بخوانم و هم نماز شکر به جای بیاورم.

مشغول وضو گرفتن بودم که دیدم یک جیپ فرماندهی ارتش وارد محوطه سپاه سوسنگرد شد. چند لحظه بعد جناب سرهنگ سیروس لطفی فرمانده لشکر 16 زرهی قزوین با عینک دودی به چشم و دستکش های سفید به دست از جیب پیاده شد. از بچه ها پرسید: «فرمانده شما کیست؟ کجاست؟ می خواهم ببینمش.» آن ها هم مرا نشان دادند. آمد سمت من و محکم مرا در آغوش گرفت و صورتم را بوسید. بعد در حالی که برق شادی در چشم هایش می درخشید، گفت: تبریک می گویم. بچه ها کجا هستند؟ می خواهم بروم پیش آن ها.» در پاسخ گفتم: «جناب سرهنگ، نیروهای ما همه آمدند عقب.» با تعجب پرسید: «چرا برگشتند عقب؟» گفتم: «چرایش را از جناب سرهنگ حیدری بپرسید. هرچه از ایشان خواهش کردیم که بیاید کمک کند تا بتوانیم آنجا بایستیم قبول نکرد. برای همین نیروها را برگرداندم عقب» سرهنگ لطفی گفت: «بیا دوباره برویم حمله کنیم.» گفتم: «انشالله دوباره می رویم منطقه را شناسایی می کنیم و به وقتش به شما هم اطلاع می دهیم تا بیاید و به ما کمک کنید.»

امیر مفیدی نیز در باره خصوصیات امیر لطفی می گوید: «بسیار با انضباط شجاع بود. معمولا نماز را در خط مقدم می خواند. جزو اولین نفرات در خط جبه بوبد که از سربازانش خبر می گرفت. به عنوان افسر زرهی در ارتش ما چه قبل و چه بعد از انقلاب فردی شاخص بود.»

بدون شک امیر لطفی از نیروهای متعهد، انقلابی و فداکاری بود که در صحنه دفاع مقدس و پس از آن خدمات زیادی به دفاعی کشور کرد، کسی که پس از این نیز نامش در آسمان بلند سرفرازان کشور به نیکی یاد می شود.

انتهای پیام/