چرخ های آهنی، ضریح های متبرک

خراسانی (همسر جانباز شهید، محسن صابر) - سلام بر وارثان جبهه و یادگاران دفاع مقدس؛ گزارش سفر معنوی به کربلای معلا را در فاش نیوز خواندم.
روان و شیوا نگارش شده بود؛ طوری که در پایان گزارش سفر، احساس کردم یک نفر در جمع کاروانیان نور بودم.

اما آنچه این زیارت و این کاروان را خاص تر و تحسین برانگیز کرده است، حضور جانبازان نخاعی است که تا یک بار مثل آنها برچرخ ننشینیم و یا یک بار با آنها همراه نشویم، عظمت کار آنها را نخواهیم فهمید!

همسرم، جانباز شهید، "محسن صابر" یک بار توفیق زیارت عتبات را داشت. با اینکه همه چیز مهیا بود؛ هواپیما، هتل خوب و نزدیک حرم، اتوبوس های خاص جانبازان، همسفران خوب، راه هموار، خلوتی مسیرها، آرامش خیال و... با این حال در کربلا بیمار شدو دو روز کامل در تب سوخت!

این را نوشتم تا بدانیم (که حتما هم تمام کسانی که با جانبازان نخاعی زندگی کرده اند می دانند) وقتی می شنویم جانبازان نخاعی برای پیاده روی اربعین به عراق رفته اند یعنی چه!

ازدحام در فرودگاه و معطلی های ورود و خروج و سوار شدن و چرخ ها را گرفتن و پیاده شدن و... مسیرهای شلوغ و پرترافیک، سرمای سوزنده و راه ناهموار و عدم وجود امکانات رفاهی مناسب احوال جانبازان و....
اینها را در گوشه ی ذهن نگه دارید و با چشم دل نگاهی به این همایش بزرگ حسینی بیندازید!

ولی جانبازان که در رزم و جهاد نمونه بوده اند و صبوری در ایام مجروحیت و جانبازی، ازآنان اسطوره ساخته است، دوباره حماسه آفریده اند.
شنیدن کی بود مانند دیدن! حتما در این راهپیمایی، دستانشان تاول زده، پاهایشان ورم کرده، سردرد و سرماخوردگی وتب، آزارشان داده، اما همه ی اینها را، همانطور که راوی نگاشته است، با ذکر مصائب اسیران کربلای شصت و یکم هجری، مقدس کرده اند و از آنها ذکری برای تقرب ساخته اند!

و امام، در کربلا حتما جلوتر ازآنها سلامشان کرده است و در آغوششان گرفته است! و آنها چه زیبا این چرخ های آهنی را ضریحی متبرک کردند که می شود برای ما جاماندگان، این ضریح های آهنی را زیارت کنیم و تبرک بجوییم.

کارشان کارستانی بوده وعزمشان چه بلند و صبوری و ایستادگیشان چه ماندگار.
دست مریزاد به تمام اعضا کاروان اربعین. زیارتتان قبول و راه سبز ایستادگیتان پایدار و زیارت کربلای حسینی، رزق هرساله تان باد.
السلام علیک یا انصار ابی عبدالله

التماس دعا