روزی می‌آیی... می‌دانم

وداع آخر ، سرفصل آغاز .

روزِ وصلِ دوستداران یاد بادیاد باد! آن روزگاران یاد باد! کامم از تلخیِ غم چون زَهر گشتبانگ نوش باده خواران یاد باد گرچه یاران فارغند از یاد منا ز من ایشان را هزاران یاد باد اين زمان در کس وفاداری نماندزان وفاداران و ياران ياد باد مبتلا گشتم در این بند و بلاکوشش آن حق‌گزاران یاد باد گر چه صد رود است از چشمم روانزنده رود باغِ کاران یاد باد راز حافظ بعد از این ناگفته ماندای دریغا! رازداران یاد باد!

رده‌ها: آثار حافظغزلیات حافظ