شهادت شعار نیست، بلکه شعور است

شهید مجید افقهى‌فریمانى فرزند اسحاق در هفتم فروردین‌ماه سال ۱۳۴۴ در فریمان متولد شد.

ابتدا به‌عنوان بسیجى وارد منطقه شد. در روزهاى نخست اعزامش، با توجه به سن و سال کمى که داشت، هرکسى فکر مى‏‌کرد او بدون آگاهى و شناخت و تنها بر پایه‏ احساساتى گذرا به جبهه و جنگ رو آورده است، اما پس از مدتى همگان با دیدن فعالیت‏‌ها و پیشرفت‌‏هایى که به چشم خود از مجید مى‏‌دیدند یا مى‏‌شنیدند، پى بردند که حضور او در جبهه نه تنها بدون آگاهى و شناخت نیست بلکه ناشى از معرفى خدا‌دادى است.

در وصیت‏‌نامه‏‌اش نیز به همه سفارش مى‏‌کند به هر طریق که مى‏‌توانند چه با بذل مال و چه با خون خود دین خود را نسبت به اسلام ادا کنند. شجاعت از دیگر خصوصیات قابل توجه او بود. او در عملیاتى سوار بر موتور به‌دنبال چند اسیر عراقى که فرار کرده بودند رفته و توانسته بود به تنهایى، دوباره آن‏‌ها را دستگیر کند و برگرداند. و در جاى دیگر توانسته بود تنها با ۲۴ نفر نیرو، ۵۳ اسیر بگیرد.

عملیات در شبى سرد و برفى به فرماندهى خود او آغاز شد و او با عصا پیشاپیش نیروهایش به راه افتاد. در حین عملیات با شنیدن صداى صفیر خمپاره، معاونش را از بالاى خاکریز پایین کشید و در نتیجه خودش مورد اصابت ترکش قرار گرفت. ترکش به قلبش خورده بود اما او مثل همیشه با آرامشى غیر‌قابل تصور مى‏‌گفت: چیزى نیست. اگر حرکت نکند طورى نمى‌‏شود. وقتى او را سوار بر برانکار مى‌‏بردند، خنده‏‌کنان براى بچه‏‌ها دست تکان مى‏‌داد و در همان حال در حالى‌که شهادتین را زیرلب زمزمه مى‏‌کرد، چشمانش را بست و به دیدار معبود شتافت.

شهید افقهى در وصیت‌‏نامه‏‌اش، شهادت را این گونه تعریف مى‏‌کند: شهادت یک قصه نیست، بلکه یک حقیقت است. شهادت شعار نیست، بلکه شعور است. شهادت باختن نیست، بلکه پیروزى است. شهادت انتخابى حقیقى است. از تمام شما مى‏‌خواهم که چه در جبهه و چه در پشت جبهه اسلام و امام را یارى دهید. چه با خون و چه با بذل مال، دین خود را نسبت به اسلام ادا کنید تا در آن دنیا سربلند شوید.