شنبه 20 بهمن 1397 , 11:40
روانشناسی منافقین و آسیبشان برای انقلاب!
منافقین میان ایمان و کفر مذبذب و حیران اند، نه در این گروهند و نه در آن گروه! نه از خوبی های ایمان می توانند دل بکنند و نه پلیدی و زشتی کفر اجازه می دهد که بطور کامل در آن وارد شوند!
محمدرضا سابقی- بسم الله الرحمن الرحیم
اگر می خواهید مقداری درباره ی روانشناسی منافقین ریش دار و دیگر منافقین مشابه او بدانید، آیات 133 سوره ی نساء را مطالعه کنید. یکی از نکات مهم این آیات این است که این دسته از منافقان بی ایمان نیستند! البته نه اینکه ایمان داشته باشند! بلکه بین ایمان و کفر در تردد هستند. ما منافقان را بدتر از کفار می دانیم. یعنی منافقین ریشدار را بدتر از ترامپ و چنگیز مغول و هیتلر می پنداریم. اما نه اینکه از کثافات وجودی و اخلاقی امثال ترامپ بی خبر باشیم و شدت خباثت این شیاطین ملعون را فراموش کرده باشیم .
و از طرف دیگر نه اینکه از معنویات متعدد و حتی واقعی این منافقان و نکات مثبت آنها غفلت کرده و خوبی هایشان را متوجه نباشیم!!!
این گروه از منافقان خیلی پیچیده اند. ببینید خداوند چه فرموده: مُّذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذَٰلِکَ لَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ وَلَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ وَمَن یُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِیلًا. این دسته از منافقین میان ایمان و کفر مذبذب و حیران اند، نه در این گروهند و نه در آن گروه! نه از خوبی های ایمان می توانند دل بکنند و نه پلیدی و زشتی کفر اجازه می دهد که بطور کامل در آن وارد شوند! از طرف دیگر بوی ایمان و دوستی با اهلش، حالشان را به هم می زند و در مقابل، عشق به کفار در وجودشان شعله می زند!!
اینها عجیب ترین موجودات عالم اند!
با آمریکا و انگلیس دوستی عمیق دارند اما درعین حال از آنها متنفرند!!
با اهل ایمان دشمنی ها و کینه های عمیق ابراز می کنند با اینکه خودشان را از آنها می دانند!
یک آش شله قلمکار و قاطی پاطی هستند و دلیلش این است که هر کسی را خدا گمراه کند، هرگز براى او هدایتی نخواهى یافت!
تاکید می کنیم که اینها یک وقتی به معنای حقیقی کلمه "مومن" بودند و حالا هم کارهایی در جهت خیر و صلاح بر می دارند..!!
اما از کفار بدترند این جانورهای عجیب!
البته خداوند(نعوذبالله) ظالم نیست که در بدترین جای جهنم این به ظاهر مومنان! را عذاب کند:
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا کُفْرًا لَّمْ یَکُنِ اللَّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ سَبِیلًا
کسانى که ایمان آوردند سپس کافر شدند و پس از آن ایمان آوردند و باز کافر شدند و آن‌گاه بر کفر خویش افزودند، قطعا خداوند آنها را نخواهد بخشید و آنها را راهنمایی نخواهد نمود.
این افراد دشمن کفار هستند..
اما دشمنی آنها با اهل ایمان شدیدتر است...!!
اغلب کارهای خوب آنها برای ظاهرسازی و عوامفریبی ست..
اما گاهی هم به خاطر همان یک ذره ایمان قلابی، واقعاً می خواهند کار خوب انجام دهند!
اگر به او بگویی کمر به نابودی دین بسته ای، ناراحت می شود چون: وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا کهف: ١٠٤ چون واقعاً تصور می کند که دارد دین را تقویت می کند!!
می گویی این جنایت هولناک را چرا انجام می دهی؟
می گوید: به خاطر حفظ نظام اسلامی! حفظ نظام از اوجب واجبات است!
می گوییم: حفظ قدرت از حفظ دین، ازحفظ جان امام زمان عج واجب تر است؟
با وقاحت تمام می گوید در راه هدف ما خون ولی خدا (نعوذ بالله) که ارزشی ندارد!..؟؟؟
.. مهم حفظ قدرت است.. حاضریم صد تا امام حسین (علیه السلام) را در راه هدفمان قربانی کنیم! ..؟؟
اینها به قدری خبیث اند که حتی حالشان از صفای زائرین میلیونی اربعین امام حسین (ع) به هم می خورد!...
وَإِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زمر: ٤٥
و چون خدا به تنهایی یاد شود، دل‌هاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند دچار اشمئزاز و نفرت مى‌شود، اما اگر هدف از نام و یاد خدا، کسانى باشند غیر از او، که یاد می شوند و از این نمد کلاهی هم برای آنها فراهم می شود، به ناگاه آنها مسرور مى‌شوند!
پناه می بریم به خداوند از شر اقسام منافقین...
شاید این احتمال به ظاهر آیه از معنایی که مفسران گفته اند نزدیک تر باشد و روی این احتمال، نشانه ای کلی و یا غالبی خواهد بود و منافقان برای پوشاندن صفت نفاق خود و جا زدن خویش در جرگه مؤمنان، به آن پناه می برند، در صورتی که زیر آن قیافه، خوی درندگی و عداوت ریشه دار خود را پنهان می دارند. البته این سکوت و آرامش مانع از آن نیست که در مواقعی حرّاف و پشت هم انداز نیز باشند.
یکی از عوارض آن ترویج فساد در جامعه است. چون هر گاه مردم عمل صاحب نفاق را با گفتار وی یکی نمی بینند، از آنها الگو گرفته خود نیز به چنین بلیه ای دچار می شوند و جامعه ای که از نفاق پر شود به سمت ویرانی معنوی پیش می رود. فساد دیگر نفاق، عدم گسترش عدالت در جامعه است. چون تا زمانی که کسی عدالت را برای خود اجرا نکند، نخواهد توانست عدالت را در جامعه و برای دیگران پیاده کند.