گفتنش هزینه دارد اما می‌گویم!

عضو گروهک ملی مذهبی می‌گوید علت رویکرد مثبت به آیت‌الله رئیسی در قیاس با امثال روحانی این است که رئیسی بی‌شیله پیله است.
احمد زیدآبادی که از حامیان سیاسی و گفتمانی طیف اصلاح‌طلبان و مدعیان اعتدال به شمار می‌رود، نوشت: این روزها نزدیک شدن به برخی موضوعات همچون دست کردن در لانه زنبور است! نه لزوماً به این دلیل که خطر یا تهدیدی عینی به دنبال دارد بلکه بدین سبب که غوغای رسواگونه‌ای برمی‌انگیزد.
دیگر کمتر کسی به قصد آموختن استدلالی و یا آشنایی با نکته تازه‌ای مطلبی می‌خواند. لشکرهای سایبری از هر سو بسیج شده‌اند و به شیوه سلطان غزنوی «قرمطی» می‌جویند! آنها فقط در پی ابهامی یا تلویحی یا اشاره‌ای یا سهوی می‌گردند تا گوینده یا نویسنده را به یک سوی فضای رو به قطبی در حال ظهور منتسب کنند و از این طریق یا برایش هورا بکشند و یا به باد ناسزایش بگیرند صرف نظر از آنکه محتوا و ارزش واقعی مطلب چیست! در این میان آن دسته از صاحب‌نظرانی که نه سودای هورا در سر دارند و نه ناسزایی را تاب می‌آورند، سر در گریبان سکوت فرو می‌برند تا مبادا دستمایه غوغاهای روزمره قرار گیرند. بدین ترتیب اهل نظر رو به خاموشی می‌روند و زمین در اختیار هوراکشان و ناسزاگویان طرف‌های مناقشه است!
در چنین فضایی روشن است که ورود به ماجرای ریاست قریب‌الوقوع سید ابراهیم رئیسی بر قوه قضائیه دست بردن در چه لانه زنبوری است! طبعاً من علاقه‌ای برای ورود به این موضوع ندارم و سکوت را ترجیح می‌دهم اما به نظرم اگر نکته‌ای را که در این باره به ذهن‌ام رسیده است، بازگو نکنم، با مخاطبان‌ام روراست نبوده‌ام.
کارنامه قضایی سید ابراهیم رئیسی مشخص است و جایگاه سیاسی و عقیدتی او در منتهی‌الیه جناح موسوم به «اصولگرا» نیز بر کسی پوشیده نیست. با این حال، این پرسش برای بسیاری مطرح است که چرا برخی چهره‌های نزدیک جناح اصلاح‌طلب از ریاست او بر قوه قضائیه به تصریح یا تلویح استقبال کرده‌اند؟
به گمان‌ام این استقبال بیشتر به نوع ورود رئیسی به کارزار انتخاباتی سال 96 برمی‌گردد. رئیسی در آن انتخابات این فرصت را یافت تا با افکار عمومی، بی‌واسطه رو در رو شود و به مناظره با رقبای انتخاباتی‌اش برخیزد. او در مناظرات به خلاف افراد دیگر و حتی حسن روحانی، چندان خود را با دوز و کلک‌های سیاسی آشنا نشان نداد و به عنوان فردی بی‌شیله‌پیله نمود و ظهور پیدا کرد. برخی از مردم حتی دیدارش با امیر تتلو را نیز حمل بر همین موضوع کردند و از رأی دادن به او منصرف نشدند. به واقع راز رأی 40 درصدی رئیسی در انتخابات نیز عمدتاً همین بود و نه آن‌طور که اصولگرایان آن را به پایگاه 40 درصدی نسبت می‌دهند!
به نظرم همین موضوع به صورت ناخودآگاه بر برخی چهره‌ها اثر گذاشته است تا رئیسی را برای ریاست قوه قضائیه مناسب فرض کنند.