تمام نیروها در آتش سوختند

احمد خواستار از رزمندگان دفاع مقدس که در عملیات بدر حضور داشته در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در یزد، با اشاره به عملیات بزرگ بدر؛ دو  حادثه شنیدنی از آن عملیات را بیان کرد و اظهار داشت: حادثه اول، از اینجا شروع می شود که  این عملیات ساعت 23 روز نوزدهم اسفند 1363، با رمز مقدس «یا فاطمه الزهرا (س)» در منطقه هورالهویزه و شرق رودخانه دجله با هدف انهدام نیروهای دشمن و تصرف و تأمین هورالهویزه و کنترل جاده بصره – العماره آغاز شد.

وی افزود: هور منطقه است آبگرفته و آرام و زیبا، این بخش دارای نیزارهای بلند است که عمق آب در آن معمولاً تا چندین متر می رسد. آبراه هایی در داخل نیزارها، توسط نیروهای خودی و دشمن ایجاد شده بود تا قابلیت تردد قایق در هور وجود داشته باشد که اجمالاً می توان به  چهار آبراه عمده خودی به نام های کمیل، بدر، صفین و حنین اشاره کرد.

خواستار با اشاره به ماموریت شناسایی آبراه کمیل ادامه داد: دقیقاً چهار روز قبل از آغاز عملیات بدر، مأموریت شناسایی آبراه کمیل تا  الصّخره عراق به تیپ مستقل 18 الغدیر واگذار شد.

رزمنده دفاع مقدس یادآور شد: در همان ابتدا سه نفر از نیروهای اطلاعات تیپ 18 الغدیر به همراه نیروهایی از لشکر 14 امام حسین (ع) تا پل اتوبان بصره ـ  العماره پیش رفتند و منطقه را به طور کامل شناسایی کردند.

وی به ساعت 4 بعد از ظهر روز 18 اسفند 1363 اشاره کرد و ادامه داد: تمامی نیروهای تیپ، هماهنگ با سایر یگان ها، مجهز به تجهیزات جنگی، لباس ضد شیمیایی و جلیقۀ نجات، با روحیه ای بسیار عالی، سوار بر قایق و آماده حرکت از محور «شط علی» به آبراه کمیل بودند.

نماز را در قایق ها خواندیم

این رزمنده دفاع مقدس که آن زمان به عنوان نیروی راهنما عمل می کرد، گفت:  سوار قایق شدم، ساعت 5 بعد از ظهر دستور حرکت داده شد. بعد از طی مسافتی کوتاه به ابتدای آبراه کمیل رسیدیم. یک ساعت از زمان حرکت سپری شده بود. همه ساکت و آرام داخل قایق ها نشسته بودیم. هر قایق 8 نفر نیرو را با خود حمل می کرد. طبق دستور، نماز مغرب و عشاء داخل قایق ها خوانده شد و همچنان منتظر دستور بعدی بودیم. 

خواستار با اشاره به ساعت 8 شب که دستور حرکت به سوی دشمن صادر شد، تاکید کرد: روی موتور قایق ها را با یک پتو پوشانده بودند تا صدای آن کمتر شنیده شود. قایق ها آرام آرام آب هور را می شکافتند و به پیش می رفتند. بعد از طی مسافتی مجدداً فرمان توقف صادر شد. به نیروهای لشکر 14 امام حسین (ع) رسیده بودیم. ساعت 22 شب. سکوت مطلق بر منطقه حاکم بود، به جز صدای قورباغه ها و جیرجیرک ها چیزی به گوش نمی رسید. زمان به کندی می گذشت، هر کس در ذهن خود فکری داشت، یکی به  وصیت نامه، دیگری به شهادت و ...  50 دقیقه دیگر زمان سپری شد.

عملیات با رمز «یا الله، یا الله، یا الله، یا فاطمه الزهرا (س)» آغاز شد

این فعال دفاع مقدس بیان کرد:  بی سیم ها به حالت روشن در آمد، امّا  همچنان سکوت رادیویی برقرار بود. باز هم منتظر دستور بودیم، تا اینکه در ساعت 11 شب، رمز عملیات به نام مبارک «یا الله، یا الله، یا الله، یا فاطمه الزهرا (س)» اعلام شد و لحظاتی بعد، نیروهای غواص با دشمن درگیر شدند و آتش میان طرفین شدّت گرفت.

خواستار با اشاره به استفاده دشمن از منورها، گفت: شب، همانند روز توسط منوّرهای دشمن روشن شده بود. ساعتی بعد، پاسگاه های دشمن یکی پس از دیگری به تصرف قوای اسلام در آمد. دستور حرکت به ما نیز داده شد. بعد از چند کیلومتر پیشروی، به علت مقاومت دشمن در پاسگاه داخل آبراه، مجدداً متوقف شدیم و طولی نکشید که با تصرّف آنها توسط نیروهای خودی، راه ما نیز باز شد و ما مسیرمان را ادامه دادیم.

رزمنده عملیات بدر ادامه داد:  هوا در حال روشن شدن بود. مناطق خشکی داخل خاک عراق از دور دیده می شد. دقایقی بعد به منطقه « البیضه» عراق رسیدیم. هنوز نیروها بطور کامل از قایق ها پیاده نشده بودند که دستور آمد: «تیپ 18 الغدیر باید به منطقه الصخره برود.»

احمد خواستار با اشاره به حرکت دوباره به سمت الصخره، اذعان کرد: خورشید در حال طلوع کردن بود. هواپیماهای ملخی دشمن وارد آسمان منطقه شده بودند و مرتب به طرف قایق ها تیر اندازی می کردند. گاهی نیز بمباران صورت می گرفت.

تمام نیروهای قایقی در آتش سوختند

وی افزود: منطقۀ خشکی از دور نمایان بود. ناگهان چند فروند دیگر از هواپیماهای دشمن آسمان منطقه را احاطه و به شدّت بمباران کردند؛ به طوری که ناچار شدیم برای در امان ماندن از تیراندازی و بمباران دشمن، قایق را از آبراه اصلی منحرف کرده و داخل نیزار مخفی شویم. جلوی چشم ما،  قایقی مورد هدف آتش هواپیمای دشمن قرار گرفت و منهدم شد و تمامی نیروهای داخل آن در آتش سوختند و شهید شدند.

این رزمنده دفاع مقدس بیان کرد: نیم ساعت بعد به ساحل خشکی رسیدیم و به سرعت پیاده شدیم. از نیروهای پیاده دشمن خبری نبود، از دور چند دستگاه خودروی دشمن در حال جابجا شدن بودند. از آتش پشتیبانی توپخانۀ خودی خبری نبود. عمق منطقۀ آزاد شده بیش از 40 کیلومتر بود.

سکاندار قایق به شهادت رسید

خواستار گفت: من به اتفاق حاج فتحعلی فلاح مسئول محور عملیاتی تیپ، جواد کمالی مسؤول اطلاعات و برادر عبداللهی از عناصر اطلاعات، با یک فروند قایق به سمت عقب حرکت کردیم. در مسیر بازگشت، چند مرتبه هواپیماهای دشمن قایق ما را مورد هدف قرار دادند و برادر عبداللهی که سکان دار قایق بود به شهادت رسید. اما بالاخره 3 ساعت بعد، به ساحل شط علی رسیدیم. عقبه خودی نیز از بمباران دشمن بی نصیب نبود و تا غروب آن روز، چند نوبت عراق، منطقه را مورد حملات شیمیایی قرار داد.

ادامه دارد ...