یکشنبه 18 فروردين 1398 , 10:18
تکفیری‌ها به پیکرش هم رحم نکردند
عصر پنج‌شنبه بود و مانند همیشه، قطعات شهدا در بهشت زهرای تهران میزبان خانواده‌های شهدا، رزمندگان و عموم مردم به‌ویژه جوانان بود؛ در میان گذر از میان قبور مطهر شهدا، پدری بر سر مزار فرزندش نشسته بود؛ به سراغش رفتم و از وی خواستم تا چند دقیقه‌ای وقت خود را در اختیار من بگذارد و از فرزند شهیدش بگوید.
«حسن بیات» پدر شهید مدافع حرم «محمدرضا بیات» از این‌که کسانی هستند که در رسانه‌ها و در حوزه ایثار و شهادت کار می‌کنند خوشحال و حاضر شد تا وقت خود را در اختیار خبرنگار دفاع‌پرس قرار دهد.
شهید مدافع حرم «محمدرضا بیات» از فرمانده گردان‌های لشکر فاطمیون بود که در تاریخ ۷ بهمن‌ماه سال ۶۵ به‌دنیا آمد و در تاریخ ۲۰ فروردین‌ماه سال ۹۵ در ارتفاعات «العیس» در حومه «حلب» سوریه به شهادت رسید و هیچ اثری از پیکر مطهر وی و همرزمانش باقی نماند و جاویدالاثر شدند؛ یعنی تکفیری‌ها به‌گونه‌ای آن‌ها را مورد حمله قرار دادند که حتی به جنازه‌های آن‌ها هم رحم نکردند و آن‌قدر توپ و خمپاره بر سر آن‌ها ریختند که هیچ اثری از آن‌ها باقی نماند؛ حالا در گلزار شهدای بهشت زهرا تهران، فقط یک یادمان از وی وجود دارد.
در ادامه ماحصل گفت‌وگوی خبرنگار دفاع‌پرس با پدر بزرگوار این شهید والامقام را می‌خوانید.
دفاع‌پرس: فرزندتان دوران کودکی و نوجوانی خود را چگونه گذراند؟
«محمدرضا» از کودکی همراه با من به مسجد می‌آمد و از سن حدود پنج یا شش سالگی در مسجد مکبری می‌کرد. کم‌کم عاشق مداحی اهل‌بیت (ع) شد و به اهل‌بیت، خصوصا حضرت امام حسن مجتبی (ع) علاقه زیادی داشت؛ همچنین پس از مدتی در برنامه‌های بسیج حضور یافت و کم‌کم فعالیت‌هایش در بسیج بیشتر و از اعضای فعال این نهاد انقلابی شد و من هم هیچ‌وقت با مسیری که می‌رفت مخالفت نمی‌کردم.
فرزندم همیشه در جلسات بسیج، برنامه‌های دینی و عقیدتی، هیئت‌های عزاداری، نماز جمعت‌ها و راهپیمایی‌ها حضور فعالی داشت. فرزندم در فتنه ۸۸ سرتیم بود و با نیروهای خود به مقابله با فتنه می‌پرداخت.
دفاع‌پرس: چگونه شد که پای در راه مبارزه با تکفیری‌ها در جبهه مقاومت گذاشت؟
هیچ‌وقت از مسائل کاری خود با ما صحبت نمی‌کرد و می‌گفت که ما می‌رویم و در «نجف» و ایستگاه صلواتی می‌زنیم؛ اما بعد از شهادتش وقتی من از دوستانش اصل قضیه را جویا شدم، گفتند که «محمدرضا» با دوستان دیگرش، فرمانده آموزشی نیروهای جبهه مقاومت در «فلوجه» بودند؛ ولی من نمی‌دانستم.
هربار که می‌رفت حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر از رزمندگان جبهه مقاومت را آموزش می‌داد و برمی‌گشت؛ تا این‌که یک‌روز آمد و گفت که می‌خواهم به سوریه بروم و من هم از روی احساس پدر و پسری گفتم که «الآن چه وقت سوریه رفتن است، باید دوره‌های نظامی فشرده را طی کنی!»؛ اما نمی‌دانستم که دوره‌های امدادگری، چریکی، تک‌تیراندازی، تخریب و... را گذرانده و خودش نیز مربی آموزش رزمندگان مقاومت است.
دفاع‌پرس: نحوه شهادتش چگونه بود؟
وقتی به سوریه رفت، چند وقتی با من در ارتباط بود؛ اما فروردین‌ماه سال ۹۵ برای تثبیت ارتفاعات «العیس» واقع در «حلب» به‌همراه همرزمان خود آن‌جا رفته بودند که در کمین تکفیری‌ها که حدودا ۲۰۰ نفر بودند گرفتار شدند و اولین نفر هم «محمد رضا» بود که از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت و بعد از شهادت وی و دوستانش، تکفیری‌ها کل بدن آن‌ها را به گلوله بستند و حتی به این هم بسنده نکرده و تا توانستند بر روی بدن‌ها مطهر شهدا نارنجک انداختند و باز هم به این هم بسنده نکرده و بعد از سه یا چهار روز بدن‌های مطهر آن‌ها را به توپ بستند؛ به‌طوری که دیگر هیچ‌چیزی از آن‌ها باقی نماند.
البته خودش هم همین را دوست داشت و یک‌بار که در جمع دوستانش نشسته بود، در این جمع مطرح شد که برای هم دعا کنیم، هر کسی یک دعایی کرد و وقتی نوبت به «محمدرضا» رسید، گفت: «از خدا می‌خواهم که پودرمان کند و هیچ اثری از ما باقی نماند» که همین هم شد و هیچ اثری از آن‌ها باقی نماند.
خوشحالم که نزد امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) شرمنده نیستیم و ما هم از کاروان شهدا جا نماندیم؛ ان‌شاءالله که خداوند از ما قبول کند.
دفاع‌پرس: ما در مقابل شهدا چه وظیفه‌ای داریم؟
باید کاری کنیم تا مدیون خون شهدا نشویم و شهدا نباید به‌عنوان وسیله ترقی و پیشرفت دنیوی ما قرار بگیرند و از آن‌ها برای رسیدن به اهداف غیراخلاقی و غیردینی خود استفاده کنیم؛ چراکه خیلی افراد امروز با پای گذاشتن روی خون شهدا، دارند به اهداف شوم خود می‌رسند و می‌خواهند خون شهدا را کمرنگ کنند؛ لذا باید با کارهای تبلیغاتی و فرهنگی، جمع‌آوری خاطرات شهدا، مصاحبه‌ها با خانواده‌های شهدا و رزمندگان، فرهنگ شهدا را زنده کنیم و نگذاریم این فرهنگ به فراموشی سپرده شود.
می‌گویند «خوشی‌های امروز را مدیون مردان دیروزیم»؛ لذا نباید بگذاریم که راه شهدا فراموش شود و کسانی که کارهای فرهنگی انجام می‌دهند، رسالت آن‌ها سخت‌تر است؛ چراکه همان‌طور که مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) فرموده‌اند «زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست»، باید با سرکشی از خانواده‌های شهدا، یاد آن‌ها را زنده نگه داریم و نگذاریم پرچم فرهنگ ایثار و شهادت بر زمین بیافتد.
دفاع پرس: رسانه‌ها چه وظیفه‌ای در حوزه شهدا دارند؟
رسانه‌ها باید وسیله‌ای برای تبلیغ فرهنگ شهدا باشند و به مردم واژه «شهادت» را معرفی کنند تا خدای ناکرده صحبت‌هایی که در جامعه علیه مدافعان حرم می‌شود مانند این‌که آن‌ها برای پول رفتند و... را اصلاح کنند و نگذارند که این‌گونه مباحث غلط این‌قدر در جامعه پخش شود.
شهدای مدافع حرم خیلی مظلوم هستند و باید در راستای معرفی آن‌ها به جامعه کار فرهنگی صورت بگیرد تا بر جامعه خصوصا قشر جوان ما تأثیرگذار باشد.
دفاع‌پرس: شهدا با جوانان امروز چه فرق‌هایی داشتند؟
شهدا یک مقداری زرنگ بودند و توانستند از ما سبقت بگیرند و جلو بیافتند؛ اما به‌طور کلی شهدا با جوانان امروز فرقی نمی‌کردند و آن‌ها هم می‌توانند مانند شهدا باشند؛ ولی به کار فرهنگی نیاز دارد و اصحاب رسانه باید راه و مرام شهدا را به جامعه بیاموزند و آن‌ها را به مراسم‌های مربوط به شهدا و خصوصا گلزارهای شهدا و راهیان نور بیاورند تا این‌قدر اسیر تبلیغات منفی دشمن خصوصا در فضای مجازی نشوند؛ چراکه حضور در گلزارهای شهدا موجب دگرگونی انسان می‌شود و واقعا یک احساس آرامش را به مردم می‌دهد.
سلام ،بنده یکی از هزاران رفیق علی هستم که باهمدیگه صیغه ی برادری خوانده بودیم ، تا حدودی گفته های پدر علی ناقصی دارد ، اگر میخواهید واقعأ خصوصیات اخلاقی و کرامات این شهید والامقام را نشر دهید حتمأ با دوستانش مصاحبه داشته باشید ، واقعأ حیف است داستان زندگی این جوان موئمن به قول خودم اسطوره و مغز متفکر در زمینه های فرهنگی اجتماعی ، تاکتیک های عملیات جنگی ،مذهبی و ... چندین هنر دیگر که خدا به ایشان داده بود گوش جوانان انقلابی نرسد، یاعلی مدد