یادداشت شبانه یک خبرنگار به مناسبت روز جانباز

فاش نیوز -  گاهی بیداری نیمه های شب، توفیق بزرگی می شود تا بال اندیشه هایت خیلی زود راه خود را به سوی گذشته ها بگشایی.

.....سال های متمادی افتخار دیدارش را در روزنامه داشتم. جوان ویلچرنشین فعال و محجوبی که گاهی از شب ها، فاصله  نسبتا طولانی و باریک راهروی تحریریه را یک نفس و شتابان با ویلچر می پیمود تا با کمترین مزاحمتی برای همکارانش، خود، نوشته هایش را به قسمت فنی روزنامه برساند. گرچه این دیدار همیشه بی کلام بود، اما دلم برای روح بزرگش احترام فراوانی قایل بود و تنها یک حس زیبا، «که او به خاطر امنیت و آرامش امثال من ویلچرنشین شده است» و شاید همین باور بود که دهم دی ماه  91 به واسطه یکی از همکاران روزنامه، با افتخار دعوت به همکاری رسانه مجدد با او را با جان و دل پذیرا شدم.

اما حقیقت شیرین آن است که تا به امروز از تمامی جانبازانی که افتخار آشنایی و سپس مصاحبتشان را داشته ام، خصوصا"جانبازان نخاعی که افتخار همکاری با آنان را داشته و دارم، هرکدام  به نوعی استادان و قهرمانان زندگی ام هستند و از آنان چیزهای زیادی یاد گرفته ام. من درکنار این عزیزان بزرگوار "بزرگ" شده ام و درس ها و تجربیاتی کسب کرده ام که "صبوری" سرلوحه تمامی این آموخته هاست.

.... و امروز شایسته است به یمن میلاد حضرت ابوالفضل العباس(ع) و روز جانباز در مقابل تمامی جانبازان و بخصوص جانبازان نخاعی میهنمان تبریک بگوییم و به پاس سال ها رزمندگی و سلحشوری، استقامت در راه ایمان و هدفی که این عزیزان به دفاع از آن برخاسته و جانبازی کرده اند و هنوز هم بر سر پیمان خود با ولایت، همچون کوه محکم و استوار ایستاده اند، زانوی ادب بزنیم  و خاک ویلچرشان را توتیای چشمانمان نماییم و از سر ارادت، دستانی را که سال هاست جور پاهای آسمانیشان را می کشد بوسه باران کنیم.

صنوبر محمدی