شنبه 31 فروردين 1398 , 11:18
فکه، یادگار والفجر ۱ و شهدای غریب
عملیات والفجر 1 در 21 فروردین ماه سال 62 در منطقه عمومی فکه با رمز «یا الله، یا الله، یا الله» آغاز شد. شهدای مربوط به قتلگاه فکه که امروزه عاشقان زیادی را برای زیارت شهدا به این منطقه میکشاند در این عملیات به شهادت رسیدند. شهید آوینی که در پی شناسایی پیکر شهدا و ساخت فیلم به منطقه فکه رفته بود در چند قدمی قتلگاه فکه به شهادت رسید.
تابلویی که روی آن محل شهادت 120 شهید عملیات وافجر مقدماتی درج شده است بر رملهای منطقهای قرار دارد که هر ساله میزبان زائران زیادی از سراسر کشور است. به گفته گلعلی بابایی: «نقطهای که 120 شهید «والفجر مقدماتی» را پیدا کردیم یک گودی بزرگی بود که وقتی در این عملیات در محاصره دشمن قرار گرفتیم، مجروحان را به این نقطه امن میآوردند و امدادگران آنها را مداوا میکردند؛ پیکر شهدا را نیز به این نقطه منتقل میکردند تا در صورت شکسته شدن خط، آنها را به عقب ببرند؛ رزمندگانی هم که میخواستند در تیررس دشمن قرار نگیرند، در این نقطه بودند؛ در واقع گودال قتلگاه جانپناه رزمندگان بود وقتی منطقه به محاصره دشمن درمیآید، عراقیها شهدای داخل قتلگاه را در همان مکان نگه میدارند، حتی به برخی از مجروحان تیرخلاص میزنند و بعضی از آنها را مانند آقای ربیعی، با خودشان به اسارت میبرند.»
رضا چراغی فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله در این عملیات به شهادت رسید. حاج حسین الله کرم از همرزمان شهید چراغی درباره این شهید و شهادت وی گفته است: «در عملیات والفجر یک در منطقه عمومی فکه که حاج همت فرماندهی قرارگاه ظفر را بر عهده گرفت، رضا همچنان فرمانده لشکر27 بود.
لشکر وظیفه داشت که با نیروهای ارتش ادغام شود و ارتفاعات پیچ انگیزه و جبل فوقی را فتح کند و به سمت عمق خاک دشمن برای تصرف تاسیسات نفتی پیش برود. ارتفاعات 112 توسط گردان مالک و گردان کمیل به تصرف در آمد. گردان میثم و دیگر گردان ها نیز به سمت ارتفاعات 143 و پاسگاه بجیله و در امتداد آن به تاسیسات نفتی قزلبان حمله کردند که محور عملیات لشکر را تشکیل میداد.
صبح روز عملیات، رضا خود را زیر رگبار تیربارها و دوشکاهای دشمن که بیامان شلیک میکردند، به کانال گردان کمیل در سمت راست ارتفاع 112 رساند. آن روز جهت همه قبضه های کاتیوشا و خمپاره دشمن به طرف محور لشکر بود.
در عملیات والفجر یک، از روحیه بالای رضا، بچه های گردان کمیل و انصار و مالک روحیه میگرفتند. به همراه حاج عباس کریمی و زجاجی و چراغی، به گردان میثم (به فرماندهی شهید مختار سلیمانی) رفتیم و آنجا درباره الحاق بین ارتفاعات 112 و 143صحبت کردیم. گردان میثم باید از سمت راست، یعنی محور 143 عمل میکرد. رضا خودش را به خط اول گردان میثم رساند. با وجود شهید سلیمانی در آن محور، لزومی نداشت رضا هم آنجا باشد. ولی هر چه اصرار کردیم برگردد عقب، قبول نکرد. سرانجام هم به شهادت رسید. او لایق شهادت بود و سرانجام به آرزویش رسید.»