شغل تازه آقای بزکچی دلالی و شرخری برای دولت ترامپ!

صادق زیباکلام به‌جای اعتراض به عملکرد آمریکا، به دولت روحانی اعتراض کرده که چرا با آمریکا تنش‌زدایی نمی‌کند(!)
وی در روزنامه زنجیره‌ای آرمان می‌نویسد: آقای ظریف در آمریکا پیشنهاد کرد که ایران حاضر است در مورد زندانیان آمریکایی یا ایرانیانی که پاسپورت آمریکایی دارند و در زندان‌های ایران به‌سر می‌برند و ایرانیانی که به‌واسطه دورزدن تحریم‌ها محکومیت پیدا کرده و در زندان‌های آمریکا به‌سر می‌برند با آمریکا مذاکره کند، اما این همه آنچه که آقای ظریف گفت نبود؛ چرا که ظریف سعی کرد پیام مهم دیگری نیز به ترامپ منتقل نماید و آن پیام این بود که آقای ترامپ اگر شما وابستگی خود را به آنچه که ظریف گروه (بی) می‌خواند؛ یعنی بن‌سلمان، بولتون، بن‌زائد و بنیامین نتانیاهو، که خواهان براندازی هستند و طبیعی است که نمی‌توان درباره آنها حرفی زد و همه‌چیز عیان است. این پیشنهادات از سوی ایران بسیار مهم بودند. به بیان ساده‌تر ایران موضوع آشکاری را متوجه آمریکا کرده بود، اما هنوز انعکاس این اخبار در رسانه‌های بین‌المللی، ایرانی و آمریکایی مطرح بود که مسأله تنگه هرمز مطرح شد. در حقیقت زودتر از آنکه ترامپ به آقای ظریف پاسخ دهد به وی پاسخ داده شد که آمریکایی‌ها قابل اعتماد نیستند و دروغ می‌گویند و...
وی می‌افزاید: واقعیت آن است که آیا می‌خواهیم به سمت‌وسوی تنش‌زدایی با آمریکا برویم یا نمی‌خواهیم؟ بگذارید به شکل دیگری به مسأله نگاه کنیم؛ مردم‌سالاری را هرطور که تعریف کنیم معنای آن این است که وقتی مردم در یک انتخابات عمومی دولتی را انتخاب می‌کنند آن دولت موظف است که حسب اراده مردمی که به وی رأی داده و او را برگزیده‌اند رفتار نماید. بسیاری از 24 میلیون نفری که در 29 اردیبهشت 96 به آقای روحانی رأی دادند خواهان تنش‌زدایی هستند. بنابراین سوال اینجاست که آیا انتخابات 29 اردیبهشت 96 می‌تواند معنا و مفهومی داشته باشد؟ اگر یکی از اصلی‌ترین خواسته‌های آن انتخابات که تنش‌زدایی بود تحقق لازم پیدا نکند و همچنان همان رویه ادامه یابد این سوال مطرح می‌شود که پس آیا کسانی که می‌گویند انتخابات در ایران خیلی مواضع را تغییر نمی‌دهد، درست است.
زیباکلام البته مانند همیشه- مثلاً- زرنگ‌بازی در می‌آورد و خود را پشت مردم پنهان می‌کند. اما عمداً نمی‌گوید که در تمام نظرسنجی‌ها، بالای 90 درصد مردم می‌گویند آمریکا قابل اعتماد نیست. در عین حال باید از زیباکلام پرسید وقتی طرف مقابل به تعهدات خود- نه فقط در قبال ایران بلکه کشورهای دیگر و حتی سازمان‌های بین‌المللی- پایبند نیست و زیر پا می‌گذارد، مذاکره و تنش‌زدایی و توافق دقیقاً به چه معناست؟ چیزی جز دادن امتیاز یکطرفه؟! و با این وصف باید پرسید آیا آقای زیباکلام، دلالی دولت ترامپ را می‌کند و نقش شرخرها را برعهده گرفته است؟
آقای زیباکلام همه کوپن‌های توجیه و ماله‌کشی سیاست‌های آمریکا را در ماجرای ماله‌کشی برجام سوزانده و اکنون اگر خیلی توانمند باشد، باید جواب چک‌ برگشتی‌های برجام را بدهد که به قول آقای ظریف، «اروپایی‌ها حتی یک‌درصد تعهدات خود را هم اجرا نمی‌کنند» و به تعبیر آقای عراقچی «عایدی ایران از برجام، نزدیک صفر است».