چهارشنبه 18 ارديبهشت 1398 , 11:27
لحظه‌ای که پیکر آغشته به خونم را می‌بینید، دعا کنید
شهید «مهدی سرپاس» متولد یکم اسفندماه سال 1344 بود که در سن 18 سالگی در تاریخ چهارم اسفند سال 62 در جبهه های دفاع مقدس در جزیره مجنون به شهادت رسید. پیکر او را در گلزار شهدای امامزاده محمد کرج به خاک سپردند. در ادامه قسمتی از وصیتنامه این شهید را می‌خوانید.
نکند با شرکت نکردن در جنگ جزو کوفیان شویم
آری، همیشه و در همه دوران‌ها چنین بوده و می‌باشد؛ دسته‌ای ستم‌کار و دسته دیگر طالب حقیقت‌اند. مانند حضرت سیدالشهدا (ع) که برای رضای خدا و برای احیای دین رسول خدا خود، خانواده و 72 تن از بهترین یارانش را فقط برای احیای حق فدا کرد. ما چه طور می‌توانیم در برابر این عمل سیدالشهدا (ع) به امتداد انقلاب خونین امام حسین (ع) کمک نکنیم که طبق گفته امام امت «تکلیف همه ما را حضرت سیدالشهدا (ع) معلوم کرده است.» ما چه طور می‌توانیم ساکت بنشینیم در حالیکه همه ما به چشم دل می‌بینیم که خیمه‌های امام حسین (ع) را به آتش کشیده اند؛ مگر خدای نخواسته ما هم اهل کوفه‌ایم، مگر ما نمی‌بینیم که بازماندگان همان قوم لعین، کوفیان ترسو به حریم جمهوری اسلامی و به کشور فرزند فاطمه (س) حمله کرده‌اند. چه طور می‌توانیم ساکت بنشینیم در حالی که حضرت زینب (س) از فراق برادر خود قدش خمیده و موهایش سفید شده است. مگر ما نمی‌بینیم که زینب‌های زمان چه طور از فراق برادران، فرزندان و همسران خویش، آزرده خاطر شده‌اند با این حال، هنوز دست از حسین زمان، خمینی بت‌شکن، برنداشته‌اند. ما چه طور می‌توانیم ساکت، گوشه‌ای نشسته و فقط نظاره کننده جنگ باشیم، در حالی که ادعای شرف و غیرت و مردانگی داریم و مردان کشورمان را الگویی برای دیگر کشورهای مستضعف کرده‌ایم.
نکند که خدای نخواسته و به طور ناخودآگاه ما هم جزو کوفیان شویم و در آن دنیا مدیون ائمه اطهار و خون شهدا باشیم. نکند که با یاری نکردن جنگ هرچند به مقدار خیلی کم، باعث طولانی شدن فراق زینب‌های زمان شویم و در آن دنیا خجالت زده از روی شهدا و همسرانشان باشیم.
برادران، این زمان، زمان نشستن نمی‌باشد، باید به یاری پسر فاطمه برخاست، باید جبهه‌ها را گرم نگه داشت، باید پشت جبهه را گرم نگه داشت، تا انشاالله ما هم درون لشگریان امام حسین (ع) قرار بگیریم. انشاالله.
از رفتن فرزندان به جبهه ناراضی نباشید/ امام حسین (ع) بهترین‌های خود را برای خدا هدیه کرد
خطاب سخنم با پدر و مادرهاست؛ نکند یک موقع از فراق فرزندتان نارضایتی نشان دهید. امام حسین (ع) در روز عاشورا بهترین کسان خود را برای رضای خدا هدیه نمود؛ شما هم انشاالله اجرتان را از خدای متعال می‌گیرید. اگر انشاالله خدا مرا مقبول درگاه خویش قرار داد و به خیل دیگر شهدای اسلام راه داد، دوست دارم شما آن لحظه که جسد به خون آغشته مرا می‌بینید یا حتی نمی‌بینید، فقط دعا کنید که خدا ما را هم با همان شهدا به خصوص شهدای کربلا محشور فرماید. انشاالله.
شما عزیزان یک وقت خدای نخواسته در حق خانواده‌های شهدا کوتاهی نکنید که در این صورت هم خدا را از خود ناراضی کرده‌اید. به خانواده های شهدا در امور زندگی‌شان کمک کنید و حق پدری را برای آنان به جای آورید که خدای نخواسته زیر دین این عزیزان نباشید. نگذارید منافقین از اسم و خون شهدا سوء استفاده کرده و به این انقلاب لطمه بزنند، اسم شهدا را پیش بکشند و با همین اسم پاپوش برای این انقلاب درست کنند. این انقلاب را در همه ی موارد و جوانب یاری کنید حتی اگر این جنگ 20 سال هم طول کشید خم به ابرو نیاورید؛ چرا که خدا با ماست. دیگر این که همدیگر را برای غم و شادی یکدیگر بخواهید.
در پایان، از شما می‌خواهم بعد از من برایم یک مراسم دعای توسل و یک مراسم دعای کمیل درون خانه بگیرید و نیز یک ماه نماز قضا و سه ماه نماز صبح قضا و یک ماه روزه‌ی قضا بگیرید. درضمن، 2 هزار صلوات برای سلامتی امام خمینی بفرستید.
مهر تربت کربلا داخل جانماز درون جیبم است، آن را همراه بدنم دفن کنید و هر جا که صلاح دیدید، دفنم کنید. از همه آن‌هایی که بر گردن من حقی دارند طلب بخشش کنید.
والسلام علی من تبع الهدی، به امید دیدار در صحرای محشر.
