خاطرات حبیب‌ احمدزاده از دو قطعه عکس

«این عکس را شهید موسی آقا هادی عزیزم از من گرفت ما همیشه در ایام جنگ به علت سری بودن دیدگاه‌مان در پالایشگاه آبادان سه دیده‌بان بودیم ... بعد ترها از زمان جنگ که سرشماری زنده‌ها را به جای شهدا یادگرفتم دیدم بیشتر آن دوستان که در آن هشت سال جنگ و دفاع از شهر آبادان در مقابل توپخانه‌های دشمن به عنوان ضلع سوم‌ مثلث همیشگی دیده بانی یعنی  بین من و امیر واحدی قرار گرفتند، اصلا به دوران اصطلاحا  امروزی صلح نرسیده و اکثرا  شهید شده‌اند، موسی آقا هادی، محمد تقی نجیبی، حسین زارع... ولی موسی داستان ما قصه دیگری داشت او همین چند ماه قبل‌تر از گرفتن این عکس از ناحیه دست و پای راستش چنان ترکش‌های ناکاری خورده و هردو به شکلی از کار افتادند که دیگر نمی‌توانست درست راه برود و یا حتی با دست ترکش خورده‌اش قاشقی را از جا بردارد. ولی با همان دست و پا به عنوان دیده بانی که هشت کیلو کوله بی سیم باید به پشتت بیندازد با داوطلبی سرسختانه خود و به علت تجربه گرانقدرش در هدایت گلوله‌های سنگین توپخانه و خمپاره که آن روزها کمتر کسی داشت در آزادسازی خرمشهر شرکت کرده و به شهادت رسید.

پدرش کباب فروشی دایری در شهر محاصره شده ما آبادان داشت. خودم برای دادن خبر شهادت موسی از دیدگاه پشت خرمشهر در دیری فارم پایین آمده و با هزار غم به سراغش رفتم. تا چهره‌ام را دید خبردار شد. دستش را به صندلی گرفت و نشست...

این عکس را موسی عزیزم  درحالتی از من گرفت که زیر آتش شدید دشمن روی اسکله‌های بتنی  اروند رود گیر کرده  و من با بیسیم  از  توپخانه ارتش درخواست شلیک گلوله‌های توپ داشتم. ساعت‌ها بعد و درشهر و در محله‌مان عکس دوم را من از او گرفتم. او هرگز با چشمان زمینی‌اش این دو عکس را ندید. ولی پس از شهادتش عکس اورا بزرگ و قاب کرده به پدرش دادم که تا به آخر جنگ در مغازه و جلوی دید مشتریانش قرار داد.

برایم چه سعادتی است که شما مرا از زاویه دید واقعی یک شهید قهرمان می‌بینید.

تصویر شهید آقاهادی

آن هم در سالگرد آزادسازی خرمشهر قهرمان 

پس همیشه دعا کنیم بر روح و جسم همه آنان که تا به آخر به این کشور با هیچ توجیه و بهانه‌ای خیانت نکرده و نخواهند کرد تا دوباره و خدای ناکرده، چکمه بیگانه زالو صفتی برآن نقش نیندازد.

پی نوشت: اعتراف می کنم که تنها کار ناچیزی که تاکنون برای گرامیداشتش و ذکر نامش در زندگی انجام داده ام آن است که کلید واژه رمز معرف بیسیمی قهرمان رمان (شطرنج با ماشین قیامت) را به تاسی از این شهید بزرگوار، موسی نامیدم.

عکاس : شهید موسی آقا هادی