یکشنبه 12 خرداد 1398 , 09:35
علی‌اللهی‌ها در جبهه!
«حمید داودآبادی» پژوهشگر، رزمنده و جانباز دوران دفاع مقدس، در صفحه اجتماعی خود، به بیان خاطره‌ای از حال و هوای ماه مبارک رمضان در دوران حماسه و ایثار، پرداخت که در ادامه آن را می‌خوانید:
«تابستان سال ۱۳۶۳ (منطقه بستان) - گردان «ابوذر» لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) - در گروهان ۳ بچه‌های اهل حال و سینه‌زنی بیشتر از گروهان ۲ بودند. «حسین مصطفایی» از آن‌هایی بود که وقتی لب به ذکر مصیبت ائمه (ع) می‌گشود، کم‌تر کسی می‌توانست جلوی اشکش را بگیرد. سبک جدیدی میان مداح‌های لشکر افتاده بود که هنگام خواندن، ته صدا‌ی‌شان را می‌لرزاندند که حزن بیش‌تری ایجاد می‌کرد.
با حلول ماه مبارک رمضان، اصرار نیرو‌ها به فرماندهان گردان بیشتر شد که اجازه روزه گرفتن بدهند؛ اما هر دفعه جواب منفی بود.
فرماندهان گروهان‌ها، شب‌های احیاء نیرو‌ها را به بیابان‌های اطراف می‌بردند. در آن برهوت، بچه‌ها بر سر و سینه می‌زدند و ذکر مصیبت اهل بیت به‌خصوص حضرت علی (ع) را که ایام شهادتش بود، نجوا می‌کردند.
متأسفانه در آن میان، برخی افراد پیدا می‌شدند که به قول معروف، با ذره‌بین نشسته بودند تا از دیگران ایراد بگیرند. مسئولان تبلیغات لشکر که خود را صاحب حکم و فتوا می‌دانستند، به عزاداری بچه‌های گردان گیر دادند. این گیر، نه تنها به گروهان ما، که به بچه‌های گروهان‌های دیگر هم سرایت کرد.
تبلیغات‌چی‌ها گیر دادند که: چرا شما نیرو‌ها را می‌برید وسط بیابان و تا صبح توی سر و سینه می‌زنید و «علی علی» می‌گویید؟
بر همین اساس، همه بچه‌ها محکوم به «علی‌اللهی بودن» شدند.
صدای همه درآمد. به قول «حسین مصطفایی»: «خب اگر شب نوزده ماه رمضان «علی علی» نگوییم، پس چی بگوییم؟».
ولی این حرف به گوش آن‌هایی که به همه چیز گیر می‌دادند، نمی‌رفت. با این حرف‌ها نمی‌شد مرض آن‌ها را مداوا کرد!
«حسین مصطفایی»، «داود عابدی» و... که مداحان گردان «ابوذر» و «میثم» بودند، در عملیات «بدر» پر کشیدند، به خدای خویش پیوستند و میهمان سفره رزق مولا علی (ع) شدند؛ ولی آن‌هایی که آنان را به «علی‌اللهی بودن» محکوم می‌کردند، امروز مثل من، نالایق و بی‌توفیق، صحیح و سالم در این دنیای فانی روزگار به بطالت می‌گذارنند تا روزی که مرگ‌شان فرا رسد و مورد بازخواست تهمت‌هایی که به آنان زدند، قرار گیرند.
«حسین مصطفایی» متولد سال ۱۳۴۳، روز ۲۲ اسفند سال ۱۳۶۳ در عملیات «بدر» در شرق دجله به شهادت رسید و پیکر مطهرش ۱۵ تیر سال ۱۳۷۶ به آغوش خانواده‌اش بازگشت. (مزار: بهشت‌زهرا (س) قطعه ۲۷ ردیف ۱۲۶ شماره ۱۳)
«داوود عابدی» متولد سال ۱۳۴۲، روز ۲۲ اسفند سال ۱۳۶۳ در عملیات «بدر» در شرق دجله به شهادت رسید. (مزار: بهشت‌زهرا (س) قطعه ۲۷ ردیف ۱۱۷ شماره ۹)»
