شنبه 29 تير 1398 , 15:16
عکس‌العمل صدام در قبال پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران
با پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران، عراق در یک بن‌بست سیاسی و نظامی قرار گرفت. خاتمه جنگ در آن شرایط، موقعیت صدام را در داخل عراق به شدت متزلزل کرد؛ چون جنگی که وی آغاز کرده بود، علاوه بر خسارات مالی و جانی فراوان بر ملت عراق، حتی خواسته‌های ابتدایی حزب بعث را نیز برآورده نکرده بود. علاوه بر این، پذیرش قطعنامه ۵۹۸، ضمن عقیم گذاشتن توطئه‌های وسیعی که دنیای استکباری علیه انقلاب اسلامی تدارک دیده بود، بر گروه‌ها و عناصر منافق نیز شوک شدیدی وارد کرد. در این میان، منافقان به عنوان گروهکی که سرنوشت خود را با جنگ گره زده بودند، بیشترین صدمه و آسیب را از پذیرش قطعنامه توسط ایران متحمل شدند و برای جبران این آسیب‌ها، راهی جز این نداشتند که همگام با رژیم بعثی، تهاجم جدیدی را علیه ایران آغاز کنند.
بدین ترتیب، با تمهیداتی که منافقان از قبل فراهم کرده بودند، در ۳ مرداد ۶۷ با پشتیبانی ارتش عراق، عملیاتی را تحت عنوان «فروغ جاویدان» از طریق «سر پل ذهاب» و هلی‌برن از جنوب گردنه «پاطاق» (نزدیکی سر پل ذهاب) آغاز و به طرف شهر «کرند غرب» پیشروی کردند و با تصرف این شهر به طرف «اسلام آباد» پیش رفتند و با قتل عام مردم، این شهر را نیز اشغال کردند. منافقین سپس حرکت خود را به طرف باختران آغاز کردند؛ ولی به محض رسیدن به منطقه حسن‌آباد، به محاصره رزمندگان درآمدند و سرانجام رزمندگان اسلام با یک سازماندهی و طرح منظم، در روز ۶ مرداد ۱۳۶۷ با انجام عملیات مرصاد ضربات سختی بر پیکر منافقان و ارتش عراق وارد کردند و شهر‌های اشغالی آزاد شدند.
تغییر موضع ۱۸۰ درجه‌ای!
عراق که تصور می‌کرد با اشغال بخشی از خاک جمهوری اسلامی ایران برگ برنده را در دست دارد، خلع سلاح شد و با یک تغییر موضع ۱۸۰ درجه‌ای ابتدا اذعان داشت که تنها از طریق یک مذاکره دو جانبه حاضر به اجرای قطعنامه ۵۹۸ خواهد بود. گذشت زمان نشان داد که رژیم عراق با کارشکنی‌های مکرر خود در مذاکرات صلح و نقض آتش‌بس، خواهان تحمیل شرایط نامشروع خود بر جمهوری اسلامی ایران است؛ اما پس از گذشت حدود ۲ سال از شروع مذاکرات، بغداد بالاخره به این نتیجه رسید که ایران بر سر اصول خود حاضر به مذاکره نیست و ذره‌ای از آن‌چه به خاطر آن، سال‌ها دفاع کرده، کوتاه نخواهد آمد؛ لذا در خرداد سال ۱۳۶۹؛ با ارسال نامه به ریاست جمهوری اسلامی ایران، اعلام داشت که قرارداد مرزی ۱۹۷۵ الجزایر را می‌پذیرد و با تمامی پیشنهادات ایران موافق است و به عنوان اولین قدم، هم‌زمان با آزادی اسرا، عقب‌نشینی به مرز‌های شناخته شده بین‌المللی را آغاز می‌کند.
پذیرش قرارداد مرزی ۱۹۷۵ از سوی عراق که ثمره پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت از سوی ایران بود، حقانیت جمهوری اسلامی ایران را در جهان به اثبات رسانید. ملت ایران پس از هشت سال دفاع مقدس و سه سال تلاش دیپلماتیک، بخشی از ثمره پایداری و مقاومت خود را به برکت رهبری‌های داهیانه امام امت دریافت کرد و سرافراز و پیروز از مبارزه با جبهه متحد استکبار، بیرون آمد.
