شناسه خبر : 69366
شنبه 16 شهريور 1398 , 12:04
اشتراک گذاری در :
عکس روز

نگاهی به نهضت جاودانه امام حسین(ع)

" بسم الله الرحمن الرحیم "

قرنهاست که سرگذشت راهبران دینی ، از پیامبر(ص) گرفته تا ائمه(ع) و دیگر عالمان ، در صدها کتاب ولی مضامین تکراری و بیشتر با نگاه های قدسی و فوق انسانی و ماورایی نوشته شده است.

شاید در گذشته این نوع نگاه، پذیرفته و حتی قابل افتخار بوده، اما نسل امروز ، یاد گرفته که هویت واقعیش در نشخوار گذشته نیست ، بلکه در اندیشیدن و پرسش و نقد است که می تواند ادعای زیستن انسانی کند.

بنابراین اگر می خواهیم از داشته های گذشته سخن بگوییم باید بدانیم که نسل امروز سخنان تازه می خواهد.

و این نه به معنای آنست که همان مضامین گذشته را در قالبهای جدید بیان کنیم، که قطعا" سازگاری لازم را نخواهد یافت و خیلی زود با قالبهایش دور ریخته خواهد شد.

و نه به معنای آنست که حرف های امروزی را به گذشته تحمیل کنیم و بخواهیم از آنها، تئوریهای امروزی را اثبات نماییم، که این نیز با توجه به تغییرات مداوم ارزشها و نظریه های امروزی، باعث انزوا و ناکار آمدی همآن مضامین گذشته نیز خواهد شد.

مثل آنکه بخواهیم، دموکراسی را از لابلای آیات و روایات عصر نزول در آوریم و بقول معروف، آنها را مصادره به مطلوب کنیم و شاید این طرح حکومتی به طرحی نو و متفاوت ، تغییر شکل و یا حتی ماهیت بدهد و آنگاهست که همان آیات مقدس و روایات نورانی به جمود و انزوا خواهند رفت.

بنابراین بیشتر باید به لوازم فهم متون از قبیل ادبیات عصر گوینده ، نویسنده ، خواننده ، پیش فرضهای خواننده ، شرایط اجتماعی و اقتضائات زمان و زمینه گوینده و نویسنده .. توجه لازم بشود و به اصل پیام آن متون رسید و نباید به پوسته و ظواهر آنها که از همان اقتضائات زمان و زمینه است چسبید، که همانا به بیراهه ها خواهیم رفت..!

یکی از وقایع تاریخی بسیار تاثیرگذار در سرنوشت تاریخی ما ، نهضت امام حسین(ع) بوده که صدها سال بر تعبد و تشرع و ماورایی بودن آن تکیه شده و عمدتا" پیام قابل توجهی برای الگو گیری از آن، یا گرفته نشده و یا به فراموشی سپرده شده است.

در ان مجال مختصر ، نگاهی دوباره و متفاوت به نهضت امام حسین ابن علی(ع) شده و سعی می شود به دور از افراطی گری های دینی و یا تسامحات مدرن ، به پیامهای مهم آن ان شاءالله  پرداخته شود:

وقتی از امام حسین(ع) سخن می گوئیم، نمی توانیم تاثیر مهم آموزشهای پیامبراکرم(ص) و پدر و برادرش(ع) را نادیده بگیریم.

و چهار اصل مهم، در مسیر آموزه های آن اولیاءالله برای حضرت اباعبدالله هویداست:

۱- اخلاق ، هدف غایی دعوت و عمل حضرت محمد(ص) و ائمه(ع) قبلی است.

( بعثت لاتمم مکارم الاخلاق –حدیث-پیامبر)

۲- هدف غایی زندگی ، سیر بسوی مقصود الهی و کمال معنوی انسانی است.

(یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی – سوره فجر)

۳- زندگی ، بطور مطلق ، ارزش زیستن ندارد ، مگر با تحقق شرایط ایمانی و اخلاقی آن..

( قل متاع الدنیا قلیل و الآخرة خیر لمن اتقی و لا تظلمون فتیلا – سوره نسا آیه۷۷)

۴- حکومت ، حق مشروع مردم است . 

( لیقوم الناس بالقسط – سوره حدید آیه ۲۵)

در توضیح موارد فوق در زندگی امام حسین(ع) ، باید زوایدی که نه تنها بدرد شفاف کردن آن نمی خورد بلکه در خرافه سازی عقاید ، بدعت گرایی و یا بی اثر کردن آنها ، نقش بسزایی دارد ، را دور ریخت.

بطور مثال اینکه به پاره ای عقاید در مورد حجت خداوند ، بچسبیم(چه درست باشند و چه قابل نقد) مانند داشتن علم لدنی ایشان و یا پیشگوئیها برای ایشان ؛ هدف و روش امام(ع) در هر مرحله را بشدت تخدیر کرده و چیز معقولی برای الگو گیری آیندگان باقی نمی گذارد ؛ چرا که فرزند پیامبر(ص) خود را الگوی دیگران معرفی کرده است.( لکم فِیَّ اسوة - حدیث سیدالشهدا)

و اما بررسی اجمالی نهضت امام(ع):

 هدف امام حسین(ع) : اصلاح جامعه از رذایل اخلاقی و نهی حکومت از بدعتها و بی عدالتیها 

( انما خرجت لطلب الاصلاح فى امة جدى-)

 

ابزار امام(ع) : امر به معروف و نهی از منکر 

( ارید ان آمر بالمعروف و انهى عن المنکر -)

 

▪روشهای امر به معروف و نهی از منکر :  آنچه که در اعتقاد و سیره پیامبر(ص) و امامان قبلی و سیره امام حسین(ع) دیده می شود ، روشهای امر به معروف و نهی از منکر را در سه مرحله زیر نشان می دهد:

۱- آگاهی بخشی فردی و اجتماعی از فضایل و اخلاقیات و رفتارهای مقابل آن بعنوان رذایل اخلاقی 

( هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمة – سوره جمعه آیه۲)

۲-  آگاهی بخشی از تخلفات حکومت و عالمان و فقیهان وابسته به آن..

( من رأی سلطاناً جائراً مستحلاّ لحرم اللّه ناکِثاً لعهداللّه مخالفاً لسنة رسول اللّه یعمل فی عباداللّه بالاثم و العدوان ثم لم یغیّر بقول و لا فعل کان حقیقاً علی اللّه اَنْ یدخله مدخله – حدیث پیامبر(ص)

۳- و در آخرین مرحله امر به معروف و نهی از منکر ، استفاده از ابزار حکومت، که اختصاص به شرایط ویژه ای (از جمله درخواست و حمایت عمومی مردم) را دارد.

( لَوْ لاَ حُضُورُ اَلْحَاضِرِ وَ قِیَامُ اَلْحُجَّةِ بِوُجُودِ اَلنَّاصِرِ وَ مَا أَخَذَ اَللَّهُ عَلَى اَلْعُلَمَاءِ أَلاَّ یُقَارُّوا عَلَى کِظَّةِ ظَالِمٍ وَ لاَ سَغَبِ مَظْلُومٍ لَأَلْقَیْتُ حَبْلَهَا عَلَى غَارِبِهَا – خطبه سوم نهج البلاغه، شقشقیه)

▪هزینه های اقدام برای رسیدن به هدف فوق الذکر :

 •گذشتن از آسایش و زندگی عادی و پذیرش فشارها و محرومیتهای حکومت

•از جان خود گذشتن و ایثارگری خالصانه

که هزینه دوم نیز با توجه به ارزش حیات انسانی و اهمیت هدف اصلاح جامعه، به دو مرحله تقسیم می شود:

در صورت مواجهه با حکومت و فراهم بودن شرایطی که بتوان از هجوم آن نجات پیدا کرد و به آگاهی بخشی و نجات مردم منتج شود و بتوان تداوم مسیر بسوی هدف خلقت را ادامه داد ، اقدام برای زنده ماندن عزت مندانه شایسته است.

▪ و در صورت مواجه شدن با ظلم آشکار و ذلت و بندگی ذلیلانه چند صباح عمر ، جان را بر سر هدف گذاشتن و با شهادت ، اخلاق و انسانیت و آزادگی را جاودانه کردن..

( اَلا و انّ ....  قد ترکنی بین السّلّة و الذّلّة و هیهات له ذلک منی ، هیهات منا الذّلّة. - حدیث سیدالشهدا)

● و در یک کلام:

۱- امام حسین(ع) ، نه از روی هوای نفس و یا قدرت طلبی ، که در راستای هدف رسالت پیامبر(ص) و سیره پدر و برادرش ، اقدام به نهضتی اصلاح طلبانه نمودند.

۲- بر اساس موازین و روشهای منطقی ، ابزارهای لازم برای آگاهی بخشی مردمی را ، با پذیرش همه گونه هزینه های مادی و جانی آن ، بکار گرفتند.

۳- در طی این راه پر خطر ، وقتی با اقبال عمومی و درخواست آنها برای حمایت از هدف خود مواجه شدند ، حجت را بر خود تمام شده دیدند و تصمیم به استفاده از آخرین و عالی ترین ترین ابزار رسیدن به هدف خود گرفتند ، که ورود به مرحله فراهم کردن شرایط لازم برای تشکیل حکومت عدل بود. ( توجه شود که حتی اگر قصد اولیه برخورد با حکومت را نداشتند ، ولی تشکیل یک اپوزیسیون در میان جامعه خلافت اموی، به معنای مخالفت با حکومت تلقی شده و چنانچه از طرف حکومت اقدام به سرکوب می شد که نتیجه اش همان تقابل با حکومت و در صورت پیروزی، تشکیل حکومت حق و عدل بود.)

۴- و لیکن در هنگامی که از امکان برخورداری از پشتیبانی مردم! نا امید شدند ، از عملیاتی کردن این مرحله منصرف شده و همه تلاش خود را برای نجات جان خانواده رسول الله(ص) و همراهان فداکارشان بکار گرفته تا ضمن حصول این نتیجه ارزشمند، بتوانند به هدف مقدس خود نیز ادامه بدهند.

۵- سیدالشهدا(ع) در ادامه تلاشهای خود ، وقتی که خودشان و اصحاب خویش را در محاصره شدید نظامی دشمن دیدند و بر سر دو راهی پذیرش ذلت و ادامه دادن عمر و چند صباحی دیگر زیستن! ولی تحت شدیدترین تعرضات امنیتی ، و یا دفاع کردن از دین خدا تا مرز بریده شدن سرهای مقدس آل الله و شهادت قرار گرفتند ؛ راه دوم را عاشقانه برگزیدند و آزادگی و اخلاق و کرامت انسانی را بعنوان پیام جاودانه نهضت مقدس خود به تاریخ "انسان" سپردند . ( لا تکن عبد غیرک و قد جعلک الله حرا – امام علی(ع) نامه ۳۱ نهج البلاغه، وصیت به فرزندان) ..

----------

محمدرضا سابقی

 

کد خبرنگار: 17
اینستاگرام

خطرناک‌ترین دشمنان امام حسین(ع) چه کسانی هستند؟
؛ دسته اول آنان که او را کشتند. این دسته کم خطرترین دشمنان هستند، چون تنها جسم امام را که محدود بود، کشتند. دسته دوم آنان که تلاش کردند آثار امام را محو کنند؛ قبر امام را ویران کردند و از آمدن زائران جلوگیری کردند و کسانی که در اطراف قبر آن حضرت زندگی می‌کنند را مورد آزار و اذیت قرار دادند. خطر این دسته بیشتر از دسته اول است، ولی نتوانستند کاری از پیش ببرند

«ولی دسته سوم که خطرناک‌ترین دشمنان آن حضرت هستند، آنانند که کوشیدند و می کوشند و تلاش می کنند اهداف والای حضرت حسین ابن علی(ع) و ابعاد وسیع و گسترده انقلاب مقدس حسینی را تحریف کنند و آن را ابزار کسب آبروی اجتماعی و سیاسی خویش و یا گروهشان و یا درآمد شخصی قرار دهند و یا اینکه سعی دارند از حماسه شهادت برای عدالت ..دیگر بهره برداری‌های خاص! نمایند وآن جهاد الهی عظیم را برای منافع ومقاصد جناحی و شخصی و جاه طلبی های خودشان مورد سوء استفاده قرار دهند. ..اینان سعی وافر کرده اند و می کنند که بالاترین اهداف و ابعاد قیام حسینی ((فی المثل امر به معروف و نهی از منکر و یا اقامه عدالت در جامعه و..)) را تضعیف نموده یا از بین ببرند..
آنچه در تاریخ آمده این است که امام حسین(ع) به عنوان یک آزادمرد مقابل ظلم سر خم نکرد و جان بر سر این ایمان نهاد. فریاد زد: هیهات منا الذله!(خواری و ذلت از ما دور باد) ... ندا داد: اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید!

اما آنچه در این دهه روایت می شود دعوت مردم به ایستادگی در مقابل ظلم، دفاع از مظلوم، رعایت کرامت انسان و ترویج آزادگی است یا هرسال احساس می شود از هسته "قیام" دورتر می شویم و به پوسته "قیمه" نزدیک تر؟
▪هیچ متری وجود ندارد که این ادعا را ثابت کند اما از نشانه ها می توان یافت که هرسال دهه محرم؛ طبل ها بزرگتر، دسته ها منظم تر، مداحی ها پر"شورتر"، آرایش ها غلیظ تر، نذری ها چرب تر، لباس ها و صحنه آرایی ها شیک تر و ...می شود اما آیا به همان اندازه که این "پوسته" رشد می کند "هسته" و جانمایه قیام حسینی هم برای مردم معرفی می شود؟

یعنی اگر امروز امام حسین به میان ما بیاید گله می کند چرا به جای عدس پلو، قیمه نداده ایم، صدای طبل و بلندگویمان کم بوده و چرا شاخه های علامت هایمان کم است یا شِکوه می کند چرا در مقابل ظلم و ریا و تزویر در جامعه از ترس سکوت کرده ایم و سر در لاک خودمان بُرده ایم؟ چرا اهل کوفه را سرزنش می کنیم که در طمع فرمانداری ری و شام و کیسه های زر وسوسه شدند اما خودمان آبروی همدیگر را بر باد می دهیم و برای به دست آوردن یک صندلی چاپلوسی می کنیم و حرمت انسانی مان را خوار و ذلیل و پَست می کنیم؟
در طول سالها برخی تلاش کردند تا تنها از زخم های کربلا بگویند اما داعش کاری کرد که شمر و خولی و عمر بن سعد شرمسار شدند!

اگر در کربلا خیمه آتش زدند، داعش آدم ها را در قفس زنده زنده آتش زد، اگر یزیدیان به گلوی طفل سه ساله تیر زدند، داعشی ها کودک یک ساله ایزدی را کُشتند، گوشتش را پختند و به خورد مادرش دادند و ... نگوییم اینها فرق می کنند و آنجا اهل بیت بودند. در درگاه خدا همه انسان هستند و امام حسین(ع) برای کرامت "انسان" جانش را فدا کرد و نگفت تنها ما اهل بیت ژن خوب هستیم. حتی آغوش برای حُرریاحی هم گشود و او را پذیرفت.
می گویند لشکریان یزید هر روز در فُرات غسل می کردند چون باور داشتند که اینطور کُشتن حسین ابن علی ثواب بیشتری دارد. داعش هم با پرچم و نام الله سلاخی می کند. آیا در این دهه محرم به فرزندان ما می آموزند که فریب تزویر را نخورند و آدم ها را به "کردار" آزمون کنند نه به "گفتار" چرا که ممکن است آن که ریشش انبوه تر، زانو و پیشانی اش پرپینه تر و ادعای خداپرستی اش بیشتر است اتفاقا" دشمن ترین، دشمن خدا باشد؟

فریاد زدن نام "حسین" در این زمانه آسان است اما رفتن به راه او تاوان دارد برای همین بسیاری از ما ترجیح می دهیم به "پوسته" محرم مشغول شویم. کربلا را چند بار شخم زده اند و بر آن اسب تاخته اند تا نشانی از حسین بن علی و یارانش نمانَد. اما اتفاقا" نام و نشان کسانی که این کار را کردند در روزگار گُم شد چرا که هیچ قدرتی قادر به خاموش کردن شعله های آزادی، شجاعت و جوانمردی نیست.
اگر از ترس در مقابل ظلم لال می شویم و اجازه می دهیم مظلوم قربانی شود و برای منفعت دو روزه دنیا مقابل ظالم سر خم می کنیم یا برایش سوت و کف می زنیم، ما هنوز چیزی از قیام فداکارانه امام حسین(ع) نیاموخته ایم،
منبع: کانال لااله الا الله
متشکرم..
نظری بگذارید
نام خود را وارد نمایید
متن نظر را وارد نمایید
مقدار صحیح است
مقدار صحیح وارد کنید
بدون ویرایش از شما
آخرین اخبار
تبلیغ کانال فاش در ایتابنر بیمه دیفتح‌الفتوحصندوق همیاریخبرنگار افتخاری فاش نیوز شویدمشاوره و مشاوره تغذیه ویژه ایثارگرانسایت جمعیت جانبازان انقلاب اسلامیانتشارات حدیث قلماساسنامه انجمن جانبازان نخاعیlogo-samandehi