ایران بر منطقه حاکم شده است

یک نشریه وابسته به ارتجاع عرب نوشت: ایران بر خاورمیانه حاکم شده است. اعتراف به این حقیقت دشوار است اما برای درک چگونگی تعامل با این واقعیت، چاره‌ای جز اعتراف نداریم.
العربی‌الجدید می‌نویسد: ایران دستاوردهای سیاسی زیادی در منطقه داشته است؛ چه در مورد پایتخت‌هایی که بر آن نفوذ دارد و چه نسبت به دشمنانش و حتی سیاست‌های دولت‌های بزرگ.
عوامل مختلفی در افزایش تأثیر ایران در منطقه سهیم بوده است که عبارتند از:
- استفاده از خلأ: ایران نفوذ خود را در محیط‌هایی افزایش داده است که از خلأ سیاسی رنج می‌برد. البته این کشور، همواره هدف خود از گسترش دایره تأثیراتش را حفظ موجودیت دولت‌ها معرفی می‌کند.
- بهره‌برداری از جنگ‌های سخت: قدرت ایران، با توانایی‌اش برای سازگاری با شرایط، متمایز شده است، همان‌طور که این کشور از قدرت زیادی در منطقه برخوردار است که با کمک نیروهای نیابتی و استفاده از تکنولوژی‌های جدید و سلاح‌های پیشرفته، آن را افزایش داده است.
- ایران بر محیط‌هایی تمرکز می‌کند، که همواره در طول تاریخ اسلام مظلوم واقع شده‌اند؛ بنابراین، این کشور حاضر است برای بازپس گرفتن حق آنان، هر هزینه‌ای را پرداخته و تبعات آن را تحمل کند.
- بازی با درگیری‌های بین‌المللی: ایران می‌داند چگونه برخی طرف‌های بین‌المللی را در برابر دشمنان خود قرار دهد؛ همچنان‌که در مورد روسیه و چین و دشمنی آن‌ها با آمریکا، موفق عمل کرد.
به گزارش «انتخاب» در  ادامه این تحلیل آمده است: سیاستمداران ایرانی به خوبی می‌توانند نقاط ضعف و قدرت دشمنانشان را کشف کنند؛ در زمان اوباما، ایران دریافت که رئیس‌جمهور آمریکا تمایل زیادی به امضای توافق هسته‌ای دارد، تا در مقابل، از برخی سیاست‌های منطقه‌ای ایران چشم‌پوشی کند؛ در دوره ترامپ نیز تهران از نقطه ضعف دولت آمریکا آگاه است و می‌داند این دولت تمایلی به ورود به جنگ‌های خارجی نداشته و خاورمیانه از اهمیت کمتری برایش برخوردار است؛ همین مسئله، فرصت مناسبی در اختیار ایران گذاشت تا نفوذ خود در این منطقه را افزایش دهد.
ایران در درگیری با آمریکا، طرفی است که تأثیر بیشتری در منطقه دارد و بر دو اصل تکیه می‌کند: استفاده از نیروهای نیابتی در منطقه و دوری از حملات مستقیم، ضربه‌زدن به دشمنانش در منطقه و انجام اقدامات بازدارنده در برابر آنها.
در مقابل این قدرت عظیم ایران و سیطره مطلق آن، دولت‌های عربی یک موضع واحد و یکپارچه ندارند و به‌نظر نمی‌رسد بتوانند راه خروجی برای تنگنایی که در آن قرار دارند، بیابند؛ علاوه بر اینکه حساب‌کردن آنها روی قدرت‌های خارجی برای مقابله با ایران، تنها باعث خسارت بیشتر برای خود و تحقق منافع گسترده‌تری برای ایران می‌شود.