آهای رییس و نمایندگان مجلس به داد ما برسید

جانباز اعصاب روان 20درصد از تربت حیدریه - با سلام به تمام نمایندگان مجلس.

گرچه هیچ وقت فرصت اینکه این پیام رو بخوانید را ندارید و اگر هم داشته باشید بیخیال می شید!

بیش از 35ساله که ازمجروحیتم میگذره، خیلی عذاب کشیدم. مجروح اعصاب روان 20 درصد هستم و هر چند مدت یکبار در بیمارستان اعصاب و روان بستری میشم. با داروهای اعصاب روان نفس می کشم، ولی اون هم مقطعی شده. پزشکان اعصاب و روان بخصوص رئیس بیمارستان که فوق تخصص اعصاب و روان هست، مشکلم را بیماری (هاد) تشخیص داده و بایستی تحت مراقبت باشم. ولی نه اینکه تحت مراقبت نباشم، بلکه اون قرص هایی که به وسیله آن نفس می کشم هم با دفترچه بمن نمیدن!

58 سالمه و نمی تونم راه بروم . ولی بخاطر تامین مایحتاج زندگی باید بروم درگذر برای کار گری! کسی منو سر کار نمی بره و به من میخندن. ریشخندم میکنن!

آقایون نمایندگان مجلس. به دادمون برسین. اگر کاری نمی کنین که نکردین، این جانبازان اعصاب و روان را یه حال خود رها کنید. می دانید چرا؟ چون تحمل این همه طعنه دیگران را نداریم. خسته شدیم از همه چیز. من که با شنیدن یک دروغ در مورد جانبازان از خود بیخود میشم.

من که از اول اینطوری نبودم، ‌‌من مربی ورزش های رزمی و قهرمان کارته بودم. ولی الان توان شنیدن زخم زبان های دیگران را ندارم. آهای مسئولین دولت، آهای نمایندگان مجلس، آهای ریاست محترم مجلس به دادمان برسید.

ماها خط شکنان خیبری هستیم. چطور یادتان رفته؟

البته حق دارید یادتان برود، خیلی از شما حضرات فقط تاریخ جنگ را شنیدید. حق دارین که حرف ما را نفهمید. آیا بوده که به عنوان نیروی گشتی شناسایی تاعمق خاک دشمن بروید؟

آیا شاهد اسیر شدن همرزم دلبندتان بودید؟

دیده اید که در جلو چشم تان ده ها انسان را تیر خلاصی بزنند؟ امروز ما بچه های جنگ آن روزها و بیماران اعصاب و روان امروزیم که تحمل یک دروغ در مورد دادن فلان امتیاز برای جانبازان را نداریم.

این گونه از طرف شما مسئولین و شما نمایندگان مجلس که بی تفاوت هستید مورد کم لطفی قرار می گیریم تا جایی که حتی در داروخانه ها یک قرص سرما خوردگی هم با دفترچه های درمانی بنیادشهید به ما نمی دهند.

در پایان آقایون نماینده گان مجلس و آقای رئیس مجلس، بدانید ما گدا نیستیم، ولی خواهان احقاق حق هستیم. بدانید جانباز و بیمار اعصاب و روان هیج گونه کارایی نداره و شما ها تا حالا به هیچ وجه حق و حقوق مان را ندادید و دست مان از زمین و زمان کوتاه است. لذا پناه می بریم به خداوند، و از خداوند میخواهیم که در روز قیامت حق ما و خانواده ما را از شما بگیرد. چون که خانواده ها از ما بیشتر عذاب می کشند.

والسلام