۲ ساله پول داروهامو ندادن!

اسفندیار عبدالهی - من جانباز سی درصد شیمیایی اعصاب و روان هستم که شب و روز با درد دست و پنچه نرم می کنم. به دلیل اینکه در هیچ کاری مشغول نیستم و حقوقی از بنیاد دریافت نمی کنم. شصت و پنج سال سن دارم چون با کارگری بیمه پس انداز کرده.

 حال ماهی یک میلیون و دویست می گیرم. توان راه رفتن ندارم. با مشکلاتی که دارم حق پرستاری تقاضا دادم. کمیسیون هم رفتم. به دلیل نداشتن پارتی شامل حال من نشد اما شامل حال فلان کارمند شده!

 بارها تقاضا کردم که حقوق بازنشستگی را قطع کنید. مرا حالت اشتغال کنید. الان خیلی از ایثارگران کارمند هستن که مستمری می گیرند. از اداره مربی حقوق هم می گیرند. باز هستن حالت اشتغال هستن، از بازنشستگی هم استفاده می کنند. چرا؟ چون اول حالت اشتغال شدن بعد بازنشسته.

من راه اینکه قانون را دور بزنم بلد نبودم. آقای شهیدی! از دست شماها از دست این دزدها هنوز دو ساله که پول داروهای من را ندادن. آقای شهیدی خودت را بگذار به جای یک جانباز. به نظرت چه کار می کنی؟ از زمانی که شما سکان بنیاد شهید را در دست گرفتی همه جانبازان آواره شدن، شاید قبول نکنی چون درد جانباز را درک نمی کنی.

 من انقدر فشار زندگی از همه طرف بهم فشار آورده که اگر خودم را از این زندگی لعنتی خلاص کردم گردن شماست. آقای شهیدی برادر من! جانباز یعنی شهید زنده که از فشار زندگی یک کلیه خودرا فروخت. برای تامین زندگی خودم یک کلیه دارم. نمی شود والا درمی آوردم می فروختم.

دو تا برادرانم هم آنها ایثارگر هستن. فعلا ما شکایت های خودمان را به خدا می کنیم. من هزارها بار در این سایت شکایت کردم که آقای شهیدی من هفت بار عمل کردم کلیه درآوردم، چشم عمل کردم، دست و پاها رو عمل کردم که نخاع گردن عمل کردم. باز عمل دارم سه عمل صورت دیگه دارم، بیکار هستم.

آیا شما آقای شهیدی هیچ این درد دلها را می خوانی؟ میدانم توان کار را نداری. مریض هستی. تو را خدا میز را رها کنید بگذارید از جنس خود زجر کشیده بیایند تا درد ما را درک می کنند، یتیمی کشیدن، بی پدری بچه های جانبازان اعصاب و روان و بچه های جانبازان آسایشگاه بیکارند. به اندازه خودتان کار کردید خودتان بهتر از دزدان یعنی اختلاس گران این مملکت بیشتر با خبری ما جانبازان دیگه از بس که توی صورت بچه هایمان شرمنده شده ایم منم از زندگی و از دست این قرص ها و بی عدالتی شماها خسته شدم آقای شهیدی!

والسلام