قهرمانی که ۲۰ مدال جهانی‌اش را وقف معلولان کرد

«رمضان صالح نژاد» قهرمان سابق تیراندازی معلولان جهان ، دارنده ۲۰ مدال پارالمپیک و جهانی و جانباز ۷۰درصد جنگ تحمیلی، وقف جالب و متفاوتی را برای خدمت به معلولان و جانبازان شهرش انجام داده‌است.

نام «وقف» که می‌آید، ذهن‌ها بیشتر سمت مسجد، مدرسه، درمانگاه و زمین کشاورزی می‌رود. ولی شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید یکی از قهرمانان سابق پارالمپیک در رشته تیراندازی، وقف جالب و متفاوتی برای خدمت به معلولان و جانبازان شهرش انجام داده‌است. وقفی که کمک می‌کند تا معلولان شهر «زیرآب» سوادکوه در استان مازندران، از امکانات ورزشی کاملا رایگان برای بهبود و تقویت وضعیت جسمانی خود بهره‌مند شوند.

 در گفت‌و گویی با «رمضان صالح نژاد» از انگیزه‌های این ورزشکار و جانباز جنگ تحمیلی برای این وقف متفاوت نوشته‌است. بخش‌هایی از این گفت‌وگو را بخوانید:

ماه رمضان متولد شد و از همین رو نامش را رمضان گذاشتند. ماه رمضان سال ۶۴ بود؛ دشمن با چهارلول ضدهوایی، به پیاده نظام شلیک می‌کرد و یکی از آن‌ها به او اصابت کرد. کلیه، طحال و بیست سانت از روده‌اش پاره شد و مهره کمرش شکست و پس از گذراندن ۲۶ عمل جراحی، جانی در بدنش دمیده شد و از آن سال تاکنون، پاهای‌ سید رمضان صالح‌نژاد ویلچرش است.

صالح‌نژاد درباره روزگار پس از بهبودی می‌گوید: پس از آنکه حالم بهتر شد به این فکر کردم که حالا با این جسمم چه کار خوبی می‌توانم خلق کنم و به این نتیجه رسیدم که مدیریت، تدریس و ورزش سه راهی است که از عهده یک ویلچری بر می‌آید و هر کدام نیازمند مقدماتی بود. در این مدت، کج‌دار و مریز، در مسابقات تیراندازی شرکت می‌کردم تا اینکه در سال ۷۱ در مسابقات استانی، اول شدم و به مسابقات کشوری راه پیدا کردم و با کسب مقام سوم، عضو تیم ملی شدم و ورزش را حرفه‌ای‌تر دنبال کردم و سال بعد، در مسابقه ارتش‌های جهان در انگلستان، با عنایت خداوند مدال طلا گرفتم و در برگشت به شهرم با خدایم عهد کردم که علمم را فزون کند تا آن را به بقیه یاد دهم و پس از آن سرمربی تیم تیراندازی معلولان مازندران شدم.

طبق آیه قرآن، این خداست که به هر که بخواهد روزی می‌دهد و معتقدم که خداوند تک تک تیرهایم را در مسابقات هدایت کرده تا من به اینجا رسیدم، وگرنه من کجا و این همه مدال و موفقیت‌های از پی آن کجا؟ و همه اینها زکات دارد و من هم از سال ۷۲ برای آموزش معلولان هیچ پولی نگرفته‌ام و در سال ۸۱ خانه، باشگاه بدنسازی و سالن تیراندازیم را وقف معلولان کردم.

 مدیریت این موقوفه پس از من، با یکی از معلولان منتخب در این شهرستان و با نظارت اوقاف خواهد بود. معلولان از باشگاه مجانی استفاده می‌کنند و پولی که از افراد سالم برای باشگاه بدنسازی، سالن تیراندازی و اجاره سوئیت بدست می‌آید صرف ورزش، تولید، درمان و ازدواج معلولان و برخی اقدامات عام‌المنفعه می‌شود. همچنین، به همه مساجد و تکایا شهر گفتیم که در صورت نیاز ما حاضریم تا برای ورود معلولان به این اماکن رمپ احداث کنیم.

انتهای پیام/