سه شنبه 14 آبان 1398 , 10:27
طرح خطرناک بنگلادش برای اسکان مسلمانان میانمار در جزیرهای نا امن
صحبت از صدها هزار انسان آواره در غرب میانمار است که در چند سال گذشته برای نجات جان خود، عمدتاً به نواحی جنوب شرقی بنگلادشگریخته و آواره شدهاند، آن هم از ترس پاکسازی قومی، تجاوز و جنایت بوداییان میانماری و ارتش این کشور، که تحت امر دولت «آنگ سان سوچی»، برنده جایزه صلح نوبل(!) به سلاخی مسلمانان و تجاوز به زنان و کودکانشان میپرداختند. روزنامه سوئیسی «تاگس آنسایگر» در مطلبی با عنوان جزیرهای که به زندان مسلمانان روهینگیا تبدیل میشود، نوشته: «دولت بنگلادش میخواهد هزاران پناهنده روهینگیایی را به جزیره دورافتادهای منتقل کند، اما مسئله این است که این جزیره در معرض طوفان و طغیان رودخانهها قرار دارد و امن نیست». دولت بنگلادش اواخر ماه گذشته گفته بود همه چیز آماده و کار در جزیره «بهاسان چار» تقریباً تکمیل است. حالا تنها این جزیره سکنه ندارد که نخستوزیر بنگلادش بسیار علاقهمند است که زودتر این جزیره خالی از سکنه پر شود. دولت بنگلادش اعلام کرده این جزیره ظرفیت پذیرش و اقامت حدود 100 هزار سکنه را دارد و جزیرهای به وسعت حدود 40 کیلومتر مربع است. حالا بنگلادش میخواهد بخشی از پناهندگان روهینگیایی از میانمار را که از سال 2017 در اردوگاه بزرگی در نزدیکی مرزهای بنگلادش اقامت گزیدهاند و در شرایط بسیار بدی به سر میبرند به این جزیره دورافتاده منتقل کند. دولت بنگلادش گفته حدود 275 میلیون فرانک برای این پروژه سرمایهگذاری کرده و حدود 3 سال در آن کار کرده است. تصاویر هوایی از این اردوگاه نوساز ساختمانهای طویل با سقفهایی قرمز را نشان میدهد که یادآور پادگان نظامی است. اما کارشناسان هشدار دادهاند این جزیره در بارشهای موسمی سال در معرض سیلهای ویرانگری قرار خواهد گرفت. دولت بنگلادش همچنان بر این عقیده است که با ابزارهای فنی، خطرات در این جزیره را مدیریت کرده است. نکته جالب اینکه حدود 20 سال پیش این جزیره اصلاً وجود نداشت و در سال 2002 برای اولین بار دیده شد. این جزیره از موارد رسوبی تشکیل شده است چرا که در جریان رودخانههای بزرگی مانند مگنا، و گنگ قرار دارد. اصلاً نام «بهاسان چان» در زبان بنگالی به معنای جزیره شناور است که بر اساس تصاویر ماهوارهای از زمان ایجاد آن تا کنون چندین بار تغییر شکل و اندازه داده است. تا به حال کسی به طور دائم در این جزیره مستقر نشده است. تنها نگرانی، از طوفان و سیل نیست، همانطور که برخی کارشناسان میگویند، آنها هنوز هیچ دسترسی به این جزیره ندارند و دقیقاً شرایط آن را نمیشناسند و این مسئله نگرانکننده است. اگر هیچ مدرسه و امکانات مشابهی در این منطقه وجود نداشته باشد خطر ایجاد یک نسل ازدست رفته افزایش مییابد.