زخم کهنه‌ای که همیشه تازه می‌ماند

این روز‌ها که یاد و خاطره شهدای گرانسنگ «عملیات کربلای ۴» زنده شده و زخم کهنه مظلومیت غواصان این عملیات سر باز کرده است، تحلیل‌ها و تفسیر‌های مختلفی از چگونگی و نحوه وقوع آن عملیات بر سر زبان‌ها افتاده است و بازارِ گرمی را ساخته تا موافقان و مخالفان نظام به هماوردی با هم بپردازند.

نکته‌ای که در این میان از دید‌ها مغفول مانده و همان پاشنه آشیلی شده است برای مدیران و دست‌اندرکاران نظام اسلامی که باعث می‌شود هر بار از همان ناحیه در موارد مشابه آسیب ببینند و به تبع آن وجهه نظام را هم مخدوش کنند، امنیتی کردن و مخفی نگاه داشتن حقیقت وقایع از مردم است؛ پنهان‌کاری‌ای که از سر دلسوزی و تقویت «احساس امنیت» در جامعه است، اما غافل از اینکه در دنیای امروز که دنیای امپراتوری رسانه‌هاست، اگر وقایع به موقع و درست منعکس نشوند، دشمنان با تمرکز بر روی آن‌ها آنگونه که به نفع ایشان است اقدام به بازنمایی وقایع می‌کنند و همین امر، چون موریانه‌ای پایه‌های اعتماد مردم به نظام را می‌خورد.

امروز که رسانه می‌تواند با اغواگری‌های خاص خود جای جلاد و شهید را عوض کرده و دوست را دشمن و دشمن را دوست جا بزند، مسئولان در اداره امور باید با ذکاوت و دقت نظر بیشتری به تحلیل و تفسیر و اطلاع‌رسانی متن و حواشی وقایع مختلف بپردازند تا ضمن تقویت ارتباط خود با بدنه ملت، راه نفوذ و توطئه‌چینی دشمن را سد کنند. آنچه که در قضیه عملیات کربلای ۴ محرز است، خیانت گروهک منافقین است، اما این امر برای مردم بدیهی می‌نماید و اغلب، کسی توقع خیر و خوبی از آن گروهک منفور و خائن ندارد، اما اینکه چرا آن عملیات اجرا شد و اینکه دقیقا مسئولان مربوطه چه زمانی از لو رفتن آن با خبر شدند و آیا اینکه بعد از اطلاع یافتن از فاش شدن عملیات همچنان به اجرای آن مبادرت ورزیدند یا نه، از جمله سئوالاتی بود که دشمن توسط رسانه‌های خود زودتر از جبهه خودی به آن‌ها پرداخت و توانست به قول معروف «چک اول» را بزند.

اینکه مسئولان ما در تشریح وقایع کشور که اغلب امنیتی هم هستند، با زور رسانه‌های معاند و آن هم برای رفع شبهاتی که آن‌ها مطرح کرده‌اند دست به کار می‌شوند از جمله نقاط ضعفی است که در آینده نه چندان دور که رسانه‌ها قوی‌تر از قبل می‌شوند، می‌تواند کیان مملکت را به خطر انداخته و در کوتاه‌مدت مشروعیت نظام را به چالش بکشد، چرا که ملت‌ها شاید با سوءتدابیر و سوء‌مدیریت مسئولان خود کنار بیایند، اما با پنهان‌کاری و خدای نکرده در درجات بدتر، دروغ‌گویی آنان هرگز کنار نخواهند آمد.

تا یکی دو دهه قبل اگر ادعا می‌کردیم که پنهان کردن تلخی‌ها از مردم مانند درگیری‌های مرزی با کومله، طالبان، تروریست‌ها و قاچاق‌چیان و اینکه ما هر سال در حال تقدیم کردن چندین شهید برای حفظ امنیت مردم هستیم، می‌تواند امنیت خاطر آنان را فراهم کند، مقبول می‌افتاد، اما امروز دیگر با تهاجمات رسانه‌ای که با اغواگری، فریب، سراب‌سازی از وقایع همراه است، دیگر این سیاست جواب‌گو نیست و اگر خبر صحیح و سالم را در وقت مقتضی به جامعه نرسانیم و تحلیل‌های درست و واقع‌بینانه را ارائه ندهیم، در باتلاق عمیق و دردسرساز شایعه‌سازی‌ها و وارونه‌نمایی‌های رسانه‌های دشمن گرفتار خواهیم شد.

دفاع مقدس فارغ از همه دستاورد‌هایی که در حوزه معنوی و الهی برای ملت ایران داشته است، اما سرشار از شکست و عقب‌نشینی و حتی برخی موارد سوءتدبیر و سوءمدیریت نیز بوده است که دانستن درست و واقعی هر کدامشان می‌تواند ضمن درست‌نمایی آن دوران، چراغ راهی باشد برای مدیران بعدی که همان اشتباهات را به اشکال مختلف تکرار نکنند.