سه شنبه 19 فروردين 1399 , 13:00
دلنوشته ای تقدیم به اسطوره های سرزمینم
آسمان سرزمین من با تو
چه کسی گفته آسمان همه جا یکرنگ است؟! .... میدانم که در هوایی نفس می کشم که رنگ آسمانش آبی تر از هر جاست.
شهید گمنام - می دانم سرزمینم با همه سرزمین های دنیا فرق می کند...
چه کسی گفته آسمان همه جا یکرنگ است؟! .... میدانم که در هوایی نفس می کشم که رنگ آسمانش آبی تر از هر جاست.
می دانم مرد اینجا ... در خاک من... معنی دیگری دارد... بسیاری مردان هستند که فقط ظاهر مرد را ندارند بلکه مردانگی از سر و رویشان می ریزد و غرق اند در مروت و مردانگی علی وار!
می دانم کشورم... وطنم... خاکم... علیرغم محدودیت هایش و بعضا" نقص هایش... یکی از زیباترین مردم دنیا را دارد که بسیار دوستشان دارم با همه عیب و علت های برخیشان!
حیاط خانه سرزمین من، حوضی دارد پر از عشق به وطن
گلدان های شمعدانی مهرورزی و خیرخواهی دورتا دور آن چیده شده!
آب پاشی شده با عطر دوست داشتن و مردم دوستی...
حیاط این خانه آکنده است از عطر گل های ایثار و فداکاری... شب بوهای غیرت... یاس های صبر ...
می دانم شاید اگر در جایی دیگر از کره زمین به دنیا آمده بودم، کمتر چنین مردمی و مردمانی را تجربه می کردم...
39 سال پیش غاصبانی به سرزمینم و خانه ام حمله کردند که عدو شد سبب خیر...
بسیاری از مردمم جان خویش را در مسیر عشقبازی و دفاع فدا کردند... و بسیاری از دلیرمردان خانه ام، جراحت عشق برداشتند...
زخم، زخم عمیقی بود که بر جان وطنم خورد اما 8 سال، روزهایی آفریده شد که هنوز لحظه لحظه هایش در جان شیرین و یاد جانبازانمان حک شده است و با عشق و شور همان خاطرات به سر می برند...
زخم خوردیم و خون دل از فراق جوانانمان و زخم کبوترهای عاشقمان اما جنگ و دفاع ما فقط همین نبود!
خوب شد... خوب عشق و ایثار و مردانگی مردانمان را دیدیم و شناختیم.
سال هاست که افتخار می کنیم که در هوایی نفس می کشیم که چنین مردان مردی با مدال دلداگی و مردانگی در آن زندگی می کنند.
افتخار می کنیم که سر کوچه مان آراسته است بنام عزیز این خانه و وطن ... و مفتخریم به اینکه باقیمانده آن مسیر در خانه ای در حوالیمان زندگی می کند.
فضای عطرآگین وطن من، آکنده است از نفس هایی با بوی شیمیایی... گاز خردل... سرفه هایی رقت انگیز و دوست داشتنی
دوستش داریم چون صدای سرفه های قهرمان خانه ماست و رقت انگیز است چون جگرمان با هر بار سرفه اش می سوزد.
... صدای قژ و قژ یک چرخ در حیاط خانه وطن، هم آراممان می کند و هم آشفته!
آشفته می شویم از سال ها چرخ نشینی عزیزمان بر ویلچری آهنین و تصور رنج های بیصدا و در سکوتش ... و آرام می شویم از بودن خودش و برکتش...
در حیاط این خانه، مردانی هستند که نمازشان تماشایی ست... وقتی از پشت سر نگاهشان می کنی که چقدر زیبا روی یک پا نماز می خوانند ... می فهمی چقدر نماز آنها نمازتر از نمازهای توست!
می دانم که این خانه اگر امن است و آرام... اگر سبز و بهاری
از صدقه سر آن کسانی ست که روزها و ماه های بیشماری ست در بستر افتاده اند
از صدقه سر آنان که بوی زخم بسترشان در زمین تعفن آور بود و در عرش بوی بهشت میداد!
آنهایی که با نفس های تنگشان هنوز هم جان و هوای تازه ای اند در ریه های شهر من!
... به مژگان جارو می زنیم خاک کفش های پاهای مصنوعی تو را
... به اشک دیده می شوییم صورتت را که سال هاست رنگ آفتاب را به خود ندیده است
... به پای دل می آییم و زانو می زنیم در برابر چرخ هایی که تو را در این چرخ فلک اسطوره کرده و در عرشیان، سرور!
... زمینی که تو در آن باشی را با هیچ کجای دنیا عوض نمی کنم...
آسمانی که تو زیر آن نفس بکشی را با هیچ آسمانی...
و خانه ای را که برکتش وجود تو باشد، با هیچ خانه ای!
... من و تک تک سلول هایم مدیون غربت زخم ها و مظلومیت دل تو ایم!
... در قنوت بدون دستت دعایم کن
ای جانباز! ای اسطوره شهر من!
ای هوای پاک خانه و وطن من!
وچه زیباست این جمله و همه جملاتی که در وصف شهیدان زنده این سرزمین در این دلنوشته به تحریر در آمده است.
جانبازان از جمله کسانی هستند که تاریخ همچنان از آنان به نیکی یاد خواهد کرد و آیندگان بهتر خواهند فهمید که بر خمینی و یارانش برای دفاع از دین و آیین و سرزمین شان چه گذشت؟
لذت بردیم از این نوشته.
شهید گمناl عزیز؛ به عنوان قطره کوچکی از اقیانوس ایثارگران و جانبازان از شما ممنونیم و دعای خیر را بدرقه شما و کارهایتان می کنیم.
موفق باشید و سلامت