چهارشنبه 03 ارديبهشت 1399 , 08:57
اسم جانباز بر سینه برخی سنگین است!
رضاامیری فارسانی - چگونه می توان تحمل نمود درد فراق یاران عاشق را؟
چگونه می توان تحمل نمود هجران بچه های ناب جنگ را؟
صادقانه خدا را گواه می گیرم اگر رافتی در اجتماع هست، اگر توجهی به اقشار آسیب پذیر در اجتماع می بینیم، سرمنشا همه آن برمی گردد به ایثارگران، به خصوص جانبازان ویلچری!
هر جانباز ویلچری بوی یک شهید می دهد. گاهی انسان بادیدن این صندلی های چرخ دارِ پُر از رمز و راز و نگاهی به راکب سوار بر آن، همه افکارش به سرزمین دوران دفاع مقدس می رود.
ایامی همین جانبازان ویلچری یا تخریب چی بودند یا اطلاعات عملیات بودند و یا رزمنده ای ساده که درمیان رزم سنگین و نبرد با دشمن، ناگهان تا مرز شهادت می رفتند.
ولی وقتی نگاهی به تعداد کمی از اشخاص رانت خواری که سوء استفاده هایی کرده اند و درصدهای مختلف جانبازی را به ناحق گرفته اند می کنی، حالت خراب می شود و تاسرحد جنون پیش می روی.
خدایا آن جوانان و قهرمانان که در حقیقت جانشان را تقدیم نمودند کجا و این دسته از سوءاستفاده گرها کجا، که نانشان را از جان دیگران می خورند؟!
