سه شنبه 23 ارديبهشت 1399 , 13:53
دلنوشته ای در شب قدر برای آرامش دهنده دل ها
محکم تر از همیشه در آغوشم بگیر!
خدایا امسال که در بحرانی دنیایی گرفتار آمده ایم، ما را محکم تر در آغوش بکش.
شهید گمنام - خدایا امسال که در بحرانی دنیایی گرفتار آمده ایم، ما را محکم تر در آغوش بکش.
شب قدر ماه رمضان امسال نیز فرا رسید و حال دلمان نیز خیلی خوب نیست!
خدایا! هر سال گرفتار در صدها بحران دنیایی مختلف و تار عنکبوت هایی از وابستگی و دلبستگی و افکار و غرایز و ... به محضر ماه میهمانی ات می رسیدیم... امسال آب و هوای دلمان از همیشه هم نامساعد تر است و در این ماه رمضان، به جای فکر کردن و تمرکز بیشتر بر هوای نفس و هوای دل... همه به فکر ویروس کرونا و پاکیزگی و ضدعفونی و ترس از مرگ هستیم!
ترس از جان، صفحه دفتر دلمان را خط خطی کرده و امسال با بحرانی دنیایی تر از همیشه به محضر شب قدرت می آییم!
خدایا! امسال که این بحران، دامن زندگیمان را تنگ گرفته!... مساجد را بسته اند و توفیق لذت بردن از نماز جماعت در کنار هم... دادن نذری های عزیز شب قدر... نذری های ماه شعبان و رمضان... و خیلی از توفیقات از ما سلب شده... تو را به امیرالمومنین، ما را محکم تر در آغوش بکش!
... قول داده اند مساجد را برای احیای شب قدر باز می کنند... اما فقط دو ساعت... با فاصله از هم... بدون پذیرایی و حتی یک چای بعد نماز یا جوشن کبیر... با وسایل شخصی و بدون مهر و تسبیح مسجد... ! گفته اند کمتر بیایند و یک چهارم مسجد اجازه نشستن میهمان هست!...
خدایا! امسال که خانه ات را قرنطینه کرده اند... به کدام مهمانت بگوییم بیاید و به کدام بگوییم نیا ؟!... به کدام دل بیتاب اقامت زیر سقف خانه ات بگوییم حق آمدن داری و به کدام دل بگوییم نداری؟!....چه درد بزرگی ست! ما در خانه خودمان احیا بگیریم و به خانه تو نیاییم!... انگار که تو را هم در قرنطینه خانگی نگه داشته اند!
.... خداوندا !
چه نعمت ها داشتیم و حواسمان نبود!
حواسمان نبود!
حواسمان نبود!
اما خدایا!
تو که حواست هست... همیشه... هر وقت... همه جا... به همه کس!
ما امسال ... در این شب های قدر... مهمان تر و ویژه تر از همیشه ایم ها!... حواست هست؟!
ما را دریاب!
دل شکسته تر از همیشه... دست خالی تر از همیشه... غفلت زده تر از همیشه!
غفلت کرده بودیم از عاشقانه هایی که دم به دم در ماه های مبارکت برایمان رقم می خورد و امسال که نداریمشان... سخت دلمان گرفته است!
... روز خوشش حواسمان به تو نبود، غریب زندگی های ما!
چه برسد به این که ترس از جان و مرگ، هوش از سر و دلمان برده و یادمان رفته که جان و مرگمان در دست توست و مراقبت های ما بدون خواست تو، ایمن کننده و حافظ ما نیست ... که فالله خیر حافظا" و هو ارحم الراحمین.
خدای عزیزمان!
تنها عشق حقیقی مان!
دلمان گرفته و هوای سینه ها و زندگی هایمان ابری که نه طوفانی ست!
خورشیدی می خواهیم که در شب قدرت بر ما بتابانی و آسمان دل هایمان را صاف کنی!
حال جسم و روح و ذهنمان خوب نیست!
بیماری به زندگیمان هجوم آورده و خیال راحت و خوش را از مردممان گرفته!
و صدها بیماری به روح لطیفی که تو به ما هدیه کرده بودی، آسیب زده است!
خدایا!
سخت آغوشت را محتاجیم برای گریستن!....
برای اعتراف کردن به بدی ها و غفلت ها و ناسپاسی هایمان!
برای گله کردن از رنجش ها و دردها و مشکلاتمان!
سخت آغوشت را می خواهیم که عاشقانه تر از هر بار و هر روز و هر ساعت بغلمان کنی و بگویی هر کاری کردی، اشکالی ندارد! می بخشمت.
نیاز به شنیدن صدایت داریم که باز هم دلگرم شویم که از چشم تو نیفتاده ایم! ... باز هم دلگرم باشیم که می توانیم بدی کنیم و تو ببخشی!...
خداوندا!
امشب که اولین شب قدر ماه رمضانت از این سال در هجمه کروناست
آرامش و اسایش را به مردممان بازگردان!
شایسته نیستیم و نعمت هایت را ندیدیم اما تو مردانگی بکن و آنها را به ما برگردان!
خدایا!
بعضا" انقدر دلشکسته ایم که حتی نای فریاد زدن به درگاهت را نداریم
مثل کبوتری که روی سقف سقاخانه امام رضا می نشیند و آرام و امیدوار تنها به گنبد قشنگش خیره می شود و در دل به برآورده شدن خواسته اش امیدوار است
امشب در برابر عظمتت زانو می زنیم و در سکوتی طوفانی به درهای رحمتت خیره می شویم و منتظر می مانیم تا
آغوشت را برایمان باز کنی و بگویی بیا!...
نفسم بالا امد و عاشقانه تمام دیوارهای مسجد را سیر کردم.
دم شما گرم