کلاس دیپلماسی نفتکشی

ارسال محموله بنزین ایران به ونزوئلا علاوه‌بر آنکه ناتوانی و استیصال آمریکا را نمایش داد و این دولت مستکبر را تحقیر کرد، برای طیفی که در داخل کشور، سیاست خارجی را به آمریکا و اروپا خلاصه کرده بود، درس بزرگی داشت. به عبارت دیگر، عرشه نفتکش‌های تحریم‌شکن، کلاس دیپلماسی بود.

مجید شاکری، کارشناس مسائل اقتصادی با‌اشاره به موضوع ارسال نفتکش‌های ایرانی به ونزوئلا در مطلبی نوشت: «چندی پیش‌گریس‌وان، به بهانه انتقال نفت به سوریه تحت تحریم اروپا، برخلاف برجام توقیف شد (در حالیکه انگلیس در برجام بود). حالا پنج کشتی ایرانی به ونزوئلای تحت تحریم آمریکا بنزین بردند و آمریکا (که در برجام نیست) معترض آن نشد. در تفاوت این دو پرونده، درس‌های قابل توجهی است».

درس مهمی که در این میان وجود دارد این است که «اقتدار»، احترام می‌آورد. رویکرد مقتدرانه در سیاست خارجی، هم احترام می‌آورد، هم امنیت و هم منفعت اقتصادی برای عموم مردم جامعه در پی دارد.
آمریکا و شرکای اروپایی‌اش تنها زبان زور را می‌فهمند. برهمین اساس تا زمانیکه با دیپلماسی انفعالی و به عبارتی دیپلماسی التماسی با آنان مواجه شویم، نه تنها هیچ دستاوردی عایدمان نمی‌شود، بلکه خسارت‌های روزافزون را به کشورمان تحمیل کرده‌ایم.

معطل غرب نماندیم، حصار تحریم‌ها شکست
متاسفانه دولت آقای روحانی و دستگاه دیپلماسی به ریاست آقای ظریف در 7 سال اخیر تمام تمرکز خود را در رابطه با غرب گذاشت. دولت در 7 سال اخیر تمام تخم‌مرغ‌های خود را در سبد برجام گذاشت و مدعی بود که سرمایه‌گذاری بر آمریکای لاتین بی‌ثمر است. حالا دولت در سال پایانی خود و پس از یک فرصت سوزی طولانی، همان مسیری را می‌رود که پیش از آن مدعی بود که راهی بی‌ثمر است. به اذعان تحلیلگران و رسانه‌های غربی، ارسال نفتکش‌های حامل بنزین ایران به ونزوئلا، فصل جدیدی از تحریم شکنی را رقم زد.

دولتمردان پیش از این بارها وعده داده بودند که با برجام، ساختمان تحریم‌ها ترک خواهد خورد و تحریم‌های ضدایرانی به تاریخ خواهد پیوست، اما در پسابرجام علیرغم اجرای تمامی تعهدات از سوی دولت- از جمله بتن ریزی در قلب راکتور اراک- نه تنها ساختمان تحریم‌ها ترک نخورد بلکه با تحریم‌هایی همچون آیسا(در دولت اوباما) و کاتسا 2017(در دولت ترامپ) زیرساخت گسترده‌تری پیدا کرد.

ایران در اقدامی مقتدرانه بدون آنکه معطل غرب بماند، با عبور از خام فروشی، حصار تحریم‌ها را شکست و بنزین صادر کرد. این یعنی، این اقتدار و خودباوری و اراده محکم است که ساختمان تحریم‌ها را فرو می‌ریزد، نه نشستن پشت میز مذاکره از موضع ضعف و انفعال در مقابل غرب.

عرشه نفتکش‌های تحریم‌شکن این درس را به ما داد که امتیاز دادن یکطرفه به غرب و این استدلال که «باید بهانه‌ها را از آمریکا و اروپا بگیریم»، هیچگاه به ترک خوردن ساختمان تحریم‌ها منجر نخواهد شد.

ساچی ساکاناشی، دیپلمات سابق و معاون مؤسسه مطالعات اقتصاد انرژی ژاپن درخصوص اهمیت سیاسی و پیام اقدام ایران در به چالش کشاندن تهدیدات و اقدامات یکجانبه آمریکا گفت: پیام اقدام ایران این است که تجارت نفت ایران اقدامی مشروع است و هر گاه برای نفت ایران مشتری وجود داشته باشد حتی در آن سوی اقیانوس اطلس اقدام به فروش نفت خود خواهد کرد.

سانسور اقدام افتخارآمیز ایران توسط مدعیان اصلاحات
در شرایطی که خبر ارسال نفتکش‌های ایرانی به ونزوئلا در صدر اخبار رسانه‌های جهان قرار گرفته است، در این سو روزنامه‌های مدعی اصلاحات، این اتفاق بسیار مهم را سانسور کردند.
برخی از روزنامه‌های زنجیره‌ای به هیچ عنوان در صفحه اول به این موضوع ‌اشاره نکرده و اغلب روزنامه‌های این طیف نیز خیلی کم‌رنگ به این مسئله‌ اشاره کردند.
مدعیان اصلاحات تاکنون بارها با بی‌اخلاقی برچسب «کاسبان تحریم» بر منتقدان سیاست خارجی دولت زده‌اند؛ اما حالا در شرایطی که ایران با صادرات بنزین، تحریم‌ها را شکسته است، این رسانه‌ها به سانسور این اتفاق مهم پرداخته‌اند.
یکی از فعالین رسانه‌ای با‌ اشاره به این رفتار تأمل برانگیز رسانه‌های زنجیره‌ای نوشت: «چرا در حالی که آمریکا عزادار ضرب شست ایران است، نشریات بزک‌کننده برجام هم ناخرسند به نظر می‌رسند؟ هدف آنها لغو تحریم‌ها بود یا پیشبرد اراده زورگویانه غرب؟ با هدف اول، فروش بنزین و دریافت پیشاپیش هزینه آن شادی‌بخش است. اما در صورت داشتن هدف دوم، عزادار شدن طبیعی است.»