شناسه خبر : 76418
یکشنبه 29 تير 1399 , 11:00
اشتراک گذاری در :
عکس روز

پیشواز روزه در دمای ۵۰درجه چه صیغه ای‌ست؟!

چقدر بین تیرماه سال ۵۴ و تیرماه سال ۶۱ و تیر ماه سال ۹۹ تفاوت است! این همه مغایرت روح انسان را آزرده می کند.

فاش نیوز - چقدر بین تیرماه سال 54 و تیرماه سال 61 و تیر ماه سال 99  تفاوت است! این همه مغایرت روح انسان را آزرده می کند.

 هنوز دو سالگی انقلاب تمام نشده بود و نوزده ماه از تولد انقلاب اسلامی که امام راحل رضوان الله تعالی علیه، آن را یک نهال نوپا نام گذاشته بودند می گذشت. کشور ما از انحصار بیرون آمده بود چرا که نوزده ماه قبل کسی حق حرف زدن نداشت و کسی نمی توانست اعلام حضور کند. کسی قادر نبود یک ایراد کوچک بگیرد یا از دولت و کارمندان آن یک نقد منصفانه بکند.

 متاسفانه 19 ماه قبل از آن خفقان رژیم شاهنشاهی کاملا مشهود و ملموس بود. یک پاسگاه در مجاورت خانه ما قرار داشت و دقیقا روبروی بنگاه حاج علیداد خسروی امروزی بود. این پاسگاه که به طور کلی چهار یا پنج نفر پرسنل بیشتر نداشت و رئیس آن گروهبان اکبری بود. این پاسگاه هم دادگاه و هم دایره اجرای احکام بود و صفر تا صد مسائل را گروهبان اکبری حل و فصل می کرد. اما خدا گواه است کسی حق ایراد گرفتن به این گروهبان را نداشت.

در آن ایام مثل امروز نبود که امکانات رفاهی و رسانه ای شخصی به شکل امروزی وجود داشته باشد. یک کوچه خاکی، یک توپ پلاستیکی و یک جفت کفش پلاستیکی شایان پوش همه سرمایه و دارایی ما بود.

بیشتر روزها را در کوچه سپری می کردیم و گروهبان اکبری و صدای خشن او را که می گفت سرجوخه دیر کردی یا خفه شو، بتمرگ و کسانی که با چشم گریان از  پاسگاه خارج می شدند و دلشکسته بودند و به این گروهبان و مجموعه نفرین می کردند را می دیدیم.

در آن دوران ما ایام نوجوانی را سپری می کردیم و نوجوانی هم دوران نگاه به تکامل دیگران است و کاوشگری در آن کاملا طبیعی است.

اما این تصاویر، ذهن ما را به خود مشغول کرده بود وسیله ای هم مانند ماهواره و موبایل و اینترنت و غیره که بتواند ذهن ما را مشغول کند وجود نداشت تا بلکه این صحنه ها را از یاد ببریم.

به همین منوال و حوادث پیچ در پیچ دیگری که در جای خود بحث را دارد. روزها سپری شد تا اینکه امام آمد و انقلاب اسلامی پیروز شد و تهاجم عراق و شروع جنگ با پشتوانه بیش از هجده کشور قدرتمند جهان آغاز شد.

 کشوری که نوزده ماهه بود که از دوران سیاه استبدادی بیرون آمده بود و امام راحل مردم را صاحبان انقلاب می دانست، همه پای کار آمده بودند. ایران اسلامی درحال ترمیم زخم های خود که از رژیم طاغوت بر جای مانده بود و ارتش رژیم بعث عراق بدون اطلاع دولت و ملت تا نزدیکی های اهواز آمده بود.

 سپــــــاه و بســـــیج و ارتش با همه توان پای کار بودند اما از شانس این نیروها، یک خائن بنام بنی صدر ملعون که با مهاجمین و اربابان هماهنگ بود رهبر کل قوا شده بود.

هر اقدامی از سوی سپاه و فرماندهانی مانند شهید حسن باقری، محسن رضایی، جهان آرا، متوسلیان، همت، باکری ها و مجموعه رزمندگان جنگ های نامنظم مثل شهید بزرگ سردار فیزیکدان چمران و هاشمی و... صورت می گرفت با مخالفت بنی صدر مواجه می شد.

ما هم دیگر در چهارده، پانزده و یا شانزده سالگی بودیم و اگر مخاطب عزیز غلو و تکبر محاسبه نکند تفاوت چهارده سالگی دهه پنجاه و شصت با سی سالگی امروزی ها برابر بود.

حالا به جای کفش های پلاستیکی کتانی پوش شده ایم و این تغیر پوشش را که برای ما ارتقا بود و همه روزه پاهای مان تاول میزد را مدیون بسیج هستیم. لباس هایمان هم از زیرشلوارهای پاره پوره درست شده بود. بر روی لباس خاکی بسیجی، فانسقه را محکم بسته و دیگر آن نوجوان چروکیده قبلی نبودیم.

احساس غرور همه وجودمان را گرفته است چرا که در دوران راهنمایی بسرمی بردیم. مدیر مدرسه  "فریدون استکی" بود. این مدیر و خانواده وابسته به انقلاب اسلامی بودند و فعالیتشان مربوط به قبل ازانقلاب بود.

 دو شهید بزرگوار در حزب جمهوری اسلامی و مجلس شورای اسلامی که تقدیم انقلاب شده بودند. آنها شهیدان رحمان استکی و مجتبی استکی دو دیپلمات و دو اسطوره بی بدیل بودند.

 ما هم در مدرسه عضو انجمن اسلامی شده و در معیت بسیج بودیم. ماموریت های داخل شهری را همراه شهیدان علی ضامن ایاسه، اسفندیار مالکی، عباس اکبریان، داریوش مالکی، فیروز پروین نیا، علیمحمد امیری، سیاوش امیری جهانبخش، همتی، مهراب یدالهی، علیرضا رنجبر، محمد رضا امیریانعلی، سلیمانی، سلیمان اسلامی، مهدی نظری، نوروز نجفی، جعفر قائد امینی و... که حاصل این انجمن اسلامی بودند انجام می دادیم.

با مدیریت فریدون استکی که مدرسه کاشانی سهم خود را در جنگ به خوبی ادا نمود اما متاسفانه هنوز هم که چهل سال از آن روزها می گذرد هیچ وقت را ندیدیم که  از این مدرسه و شهیدانش بنویسد.

ما هم دیگر هجوم می آوریم برای اعزام به جنگ ولی موفق نمی شویم سال شصت را با همه خوبی ها و بدی هایش سپری کردیم.

در ابتدای سال شصت و یک، رفتن به جبهه ها واجب کفایی بود چرا که از لسان مبارک حضرت امام راه برای ما باز شده بود و راهی شوش دانیال شدیم.

جایی که طی دو سال هر وقتی نامش بر زبان می آمد منقلب می شدیم، در آنجا بود که با واژگانی همچون "ایثار و شهادت"، "حاجی"، "اخوی"، "برادر" که برایمان خیلی مقدس بود آشنا شدیم.

از آنجا به پادگان شهید مدنی و بعد از مدت کوتاهی آموزش نظامی کوله بار و اسلحه تحویل گرفتیم و تقسیم شدیم. هر کدام به سمتی، یکی رزمی، دیگری مهندسی یکی هم بهداری و آن یکی در خدمات مستقر شد. ایام ایام مبارکی بود و اصلا" فضای متفاوتی بود. گویی ما در شهر بیخودی دنبال خدا می گشتیم در حالی که خدا آنجا بود.

بچه ها در اینجا خدا را دیده بودند هر چند ما به صورت تئوری دنبال خدا بودیم اما در اینجا عملی شده بود. بچه ها به خدا رسیده بودند و همین موضوع فضا را برایمان مقدس تر می کرد.

 گاهی می شد در شهر نماز نمی خواندیم اما انگار اینجا نمی شد و این فریضه باید سر وقت خودش حتی زیر بارش گلوله ادا شود. به نوعی کنجکاو شده بودیم و وقتی بزرگتری با عنوان حاجی یا برادر برای ما سخنرانی می کرد ناخودآگاه اشکمان جاری می شدو این مهم اصلا دست ما نبود.

همانگونه که قادر نیستیم بدون اراده عطسه کنیم، اینجا هم قادر نبودیم گریه نکنیم و یک فضایی مملو از عشق بود. فلانی یک غذا می گرفت ولی انگار دوست داشت نصفش را به کسی بدهد. از بسیاری از مسائل که در طول شبانه روز رخ می داد اطلاعاتی نداشتیم.

اما کنجکاوی در وجودمان نهادینه بود. محیطی خاکی و بدون امکانات ابتدایی، همانند یک لیوان آب خنک که از یخچال مادربزرگ می خوردیم. اما گیرا و با جذابیتی خارق العاده و ما به ماه مبارک رمضان نزدیک می شدیم و بسیاری از بچه ها به پیشواز رمضان رفته بودند.

خدایا در گرمای سوزان جنوب در تیر ماه، فقط مارها و عقرب ها قادر به حرکت بودند. پس روزه دیگر چه صیغه ای بود؟ این سخن را شاید امروزه یک سلبریتی غرب زده بگوید ولی برای کسی مثل شهید جمشید براتپور یک فریضه تکرار نشدنی بود.

او می دانست به کجا آمده است بر عکس ما که می دانیم کجا هستیم اما هنوز به تکامل شهدایی نرسیده ایم و دنبال شهادت هستیم اما از نوع بیدردش و غافلیم که شهادت را فقط به اهل دردش می دهند.

آرام آرام فضا عوض می شود. گویی خبری در راه است. اوضاع مثل هفته گذشته نیست. نوع تجهیزات فرق کرده است، اسلحه ندارها اسلحه تحویل می گیرند. حمایل و فانسقه تحویل می دهند. پتو و قمقمه آب و یک بیل کوچک، تغییرکاملا مشخص است.

باز هم تعدادی جابجامی شوند. علی از امداد به تخریب و حسین از تخریب به بهداری می رود. اینها نشانه های یک خبر و اتفاق تازه است. عملیات رمضان با همه توان و حضور پررنگ سپاه وبسیج شروع می شود. یاعلی بن ابیطالب خودت کمک کن، ای جابجاکننده درب قلعه خیبر، ای پسر عم محمدبن عبدالله و آمنه، ای سالار قبیله بنی هاشم مددی کن.

اما خائنین داخلی عملیات را لو داده اند و طولی نمی کشد که بچه ها در کمین دشمن در میدان مین گرفتار می شوند. صدای انفجارهای مهیب لحظه به لحظه پرده گوش را پاره می کند. حالا میدان، میدان آزمایش مرد و نامرد است، افتادن روی زمین و وقت خوابیدن روی مین ضدتانک است، میدانی که مین آن تکه تکه ات می کنداما باکی نیست.

بچه ها دریغ نمی کنند، حاضرند خودشان تکه تکه شوند اما لندکروز گردان آسیب نبیند. حالا زمان با دورانی که گروهبان اکبری فرمانده پاسگاه بود بسیار تفاوت کرده است. آن روزها گروهبان اکبری با آن سبیل های بناگوش دررفته اش حامی سرمایه داری بود، حرف زور می زد، تجاوز و ادعای خدایی می کرد. اما حالا مریدان امام راحل فرمانده شده بودند.

به قول حاج قاسم برادر، حاجی، اخوی و پارچه ای که بر روی سردوششان نیست اما هر چه هست تواضع و فروتنی و عشق به خدا بود. حالا جوان بیست ساله در قنوتش با تضرع "الهم ارزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک" زمزمه می کند و اشک می ریزد. طولی نمی کشد که مستجاب الدعا می شود و همه این عشقبازی ها محیط جنگ را عطرآگین تر کرده است.

سال ها از آن دوران گذشته است اما چقدر تفاوت بین تیر ماه سال 54، تیر شصت و یک و تیر سال 99 وجود دارد؟ این همه تفاوت روح انسان را آزرده می کند.

باید به همان تیر ماه 61 و بچه های مظلوم متصل شد و عاجزانه از آنها تقاضای شفاعت کرد. شاید نظری از سوی شهدا به ما بشود و از این روزمرگی نجات یابیم و به کاروان شهادت و وصال با یاران مهاجر برسیم.

خدایا ما را از مرگ در بستر و بیمارستان رهایی بخش و به عظمتت قسمت می دهیم شرایط را برای وصالمان مهیا کن. ای نیروی برتر من .آمین

رضاامیریان

اینستاگرام
چه سبک زیبای در نوشتن داریت لذت بردم هرجاهستین در پناه ایزد منان
نظری بگذارید
نام خود را وارد نمایید
متن نظر را وارد نمایید
مقدار صحیح است
مقدار صحیح وارد کنید
بدون ویرایش از شما
آخرین اخبار
تبلیغ کانال فاش در ایتابنر بیمه دیفتح‌الفتوحصندوق همیاریخبرنگار افتخاری فاش نیوز شویدمشاوره و مشاوره تغذیه ویژه ایثارگرانسایت جمعیت جانبازان انقلاب اسلامیانتشارات حدیث قلماساسنامه انجمن جانبازان نخاعیlogo-samandehi