شنبه 25 مرداد 1399 , 12:10
به بهانهی ۲۶ مرداد، سالگردبازگشت آزادگان به میهن اسلامی
نام ما فهرست شد در جمع مشهوران عشق
امروزه قاطبهی آزادگان در گوشهی خلوت خود منزل گزیده و زخمهای دوران اسارت و دوران آزادی خود را از دید همگان و حتی خانوادهی خود پنهان میدارند. اسرای دیروز، امروز نیز...
فاشنیوز - بدون شک یکی از مظلومترین قشرهای مدافع ایران اسلامیدر طول سالیان دفاع مقدس و بعد از آن، ازادگان دفاع مقدس میباشند. اسیرانی که از نوجوانان 12 ساله تا کهنسالان 70 ساله در میان آنها میدرخشیدند. اسرایی که از سه ماه تا 18 سال را در اسارت وحشیترین دشمن روی زمین ماندند.
بخشی از مظلومیت آزادگان به دوران اسارت برمیگردد، اسرایی که سالیان سال را تحت وحشیانهترین شکنجههای قرونوسطایی و وحشیانهی بعثیون عراقی سپری نمودند؛ آزادگانی که سالیات متمادی را در سلولهای انفرادی در اعماق زیر زمینهای ساواک بغداد، بعقوبه، تکریت، رمادیه و... سپری کردند و تا آخرین نفس حاضر به سرخم کردن در برابر دشمن نگردیدند؛ آزادگانی که در اردوگاههای عراقی مدینهی فاضله را در بدترین شرایط جسمی و روحیترسیم نمودند و نمونهی عینی «اشداء علیالکفار و رحماء بینهم بودند» و فرهنگ اسارت را بهعنوان ارزشیترین فرهنگ در بین آدمیان را از خود به یادگار گذاشتند؛ آزادگانی که با تاسی از مولای خود، امام حسین(ع) پرپر شدن یکی یکی یاران و دوستان خود را دیدند و حتی اجازه نیافتند بر جنازهی شهدای خود نماز بهپا دارند؛ آزادگانی که در سولههای دهشتناک و اردوگاههای ثبت نشده، تا زمان آزادی مفقودالاثر ماندند و شکنجههایی را تحمل کردند که حتی توصیف آنها در قالب کلمات نمیگنجند. پاشیدن خرده شیشه بر زخم، و با کابل بر این زخم کوبیدن، سوزاندن بدن با اتو، شکستن فک، دندانها، دست و پا و... از شکنجههای روزانه و عادی دوران اسارتشان بود.
تمامی این مظلومتها و اسارت در دستان دشمن، برای همیشه، بدون هیچ توجهی در سینهی آزادگان مانده و بههمراه کالبد نحیف و رنجگشیدهی آنها تا ابد در دل خاک مدفون خواهند ماند.
آزادگان بعد از آزادی از چنگال دژخیمان بعثی نیز مظلوم بوده و هستند. اسرای آزاد شده علیرغم تصویب قوانین زیبا و توهمبرانگیز، بعد از آزادی، همیشه از اجرای اکثریت این قوانین محروم بوده و با تواضع و طبع بالای خود حتی پیگیر حق و حقوق خود نیز نشده و جوابگوی هزینههای زندگی و درمانی خود نیز نبوده و نیستند. وقتی هم کارد به استخوان رسیده و از هر اقدامی برای احقاق حقوق خود مایوس شدند، بالاجبار برای گرفتن حق قانونی و طبیعی خود مجبور به تحصنهای موردی و جزیی شدند. اوج مظلومیت آزادگان را وقتی میتوان درک کرد که وفادارترین قشر که بیشترین ایثارگری را برای دفاع از کیان ایران اسلامی در طبق اخلاص نهادند، در طی سی سال گذشته گوشه گیرترین قشر ایثارگران شدند؛ بهنحوی که حتی در بنیاد شهید نیز عناوین و موضوعات مرتبط با آزادگان را حذف کردند.
متأسفانه رسانههای دیداری و شنیداری متعدد نیز در سی سال گذشته کمترین اهتمام را به امور آزادگان و انعکاس مشکلات و معضلات آزادگان داشته و دارند. هرچه آزادگان کمتر به دنبال فضاسازی و آشکارسازی موضوعات خود بودند، رسانهها نیز بیشتر از پرداختن به آزادگان و مشکلات عدیدهی آنها طفره رفتند و تمامی هم و غم خود را به پرداختن به موضوعات حزبی و گروهی خود مصروف داشتند؛ و این روند کماکان ادامه دارد.
امروزه قاطبهی آزادگان در گوشهی خلوت خود منزل گزیده و زخمهای دوران اسارت و دوران آزادی خود را از دید همگان و حتی خانوادهی خود پنهان میدارند. اسرای دیروز، امروز نیز در اسارت بیمهری و بی مسئولیتی مسئولان ذیربط، تمامیمشکلات جسمی، روحی، سلامتی و... را به تنهایی به دوش کشیده و متواضعانه حتی از بیان آزاده بودن خود شرم و حیا دارند.
اکثریت آزادگان در کمال گمنامی، هنوز بهترین مدافعان ایران اسلامی در تمامی صحنههای پیش روی انقلاب اسلامی بوده و هرگز بهدنبال نام و نان و یا زر و زور نبوده و کسوت آزادگی خود را با جیفهی دنیا معامله نکردند.
جای بسی خوشحالی دارد که اندک کسانی از آزادگان که به مناصب سیاسی و دولتی رسیدند نیز در ابتدای صعود خود به منابع و مناصب دنیوی، راه خود را از راه آزادگان واقعی جدا نموده و نهتنها هیچ دغدغهای نسبت به مشکلات عظیم آزادگان نداشتند، بلکه بهمرور، خود را نیز از جرگهی آزادگان جدا نموده و حتی در محافل ساده و صمیمی و خلوت دوستانهی همرزمان و همبندان قدیمیخود نیز حضور نیافتند.
معالاسف حتی مرگ و یا به تعبیر درستتر و صادقانه شهادت آزادگان نیز در مظلومانهترین شکل ممکن صورت میگیرد. این روزها با توجه به عود دردها و بیماریهای دوران اسارت، شاهد پرکشیدن مظلومانهی آزادگان به دیار باقی هستیم؛ ولی در کمال تاسف و تعجب، متولیان امر حتی به ارتحال آزادگان نیز توجهی ننموده و آزادگان مظلومانه به دیدار سید و سالار شهیدان میروند؛ و در نهایت، عنوان شهید را هم از آزادگان دریغ میدارند.
ما متاعی پر بها را مفت و ارزان یافتیم
زندگی بگذاشتیم قصری بلند افراشتیم
نام ما فهرست شد در جمع مشهوران عشق
سالها از غم لباس صبر و تقوا بافتیم
گرد نسیان را خدا پاشید تا مخفی شویم
گنج مخفی را ولی ما اشتهار انگاشتیم
درود خدا بر آزادگان آزادهی دفاع مقدس
سرفراز عبدالهی (اسیر شماره 10280)