شنبه 08 شهريور 1399 , 10:12
امام حسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه تمام تاریخ را سیراب کرد
تاریخ سیراب از عشق حسین در عاشورا
امام حسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه تمام تاریخ را سیراب کرد و سطح فکر بشریت را برای فرار و برون رفت از ذلت و تحقیر شدگی یک انسان ارتقاء بخشید
فاش نیوز - حسین(ع) سلطان عشق است، عباس(ع) ساقی عشق است، زینب(س) شاهد عشق است و سجاد(ع) راوی عشق است، اینک کاروان عشق به کربلا رسیده است و خود عشق آقا امام حسین (ع) آمده است تا در کربلا نشان دهد که با شکیب در عطشی کوتاه، میتوان همیشهی تاریخ را سیراب کرد، تا در یک نیم روز، تاریخ را وامدار خویش کند، تا حقانیت غدیر را برای همیشه تاریخ زنده کند، تا بر تارک تاریخ شجاعت و جوانمردی و مهر جاودانگی بنوازد.
امام حسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه تمام تاریخ را سیراب کرد و سطح فکر بشریت را برای فرار و برون رفت از ذلت و تحقیر شدگی یک انسان ارتقاء بخشید، تاریخ در یک نیم روز وام دار عاشورا شد و در همان نیم روز در امت اسلام حماسه و غیرت ایجاد کرد، حمیت و شجاعت و سلحشوری به وجود آورد و خلق و خوی منفی ترس و یاس را کنار زد تا اخلاق منفیِ ذلت پذیرانه و شکست پذیرانه را دگرگون سازد.
امام حسین به تمام جهانیان در طول تاریخ نشان داد که چه کسانی در برابر او صف آرایی کرده بودند و امروز برای بشریت هیچ نقطه مبهم و تاریکی باقی نمانده که در برابر امام حسین (ع) چه گروه جاهل و متحجر و دنیا طلبی صف کشیده بودند.
اینک انقلاب اسلامی ایران پرتویی از پیام عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن است، انقلابی که کاخ ستمگری یزیدیان زمانه را با نثار خون خود در هم کوبید و کاخ سلطنت شیطانی را فرو ریخت.
یکی از مهمترین امتیازات و افتخارات جامعه شیعه، برخورداری از چشمه پر فیض نورانیت و معنویت عاشوراست و اصلی ترین علت قیام و شهادت امام حسین علیه السلام مبارزه با نادانی و جهل بوده است، مبارزهای که نه تنها هدف قیام سیدالشهداء علیه السلام، بلکه هدف بعثت همه انبیاء، خصوصا بعثت خاتم الأنبیاء صلی الله علیه و آله بوده است.
پیامهای الهی انسانی عاشورایی در صحنه کربلا هر یک به تنهایی میتواند زمینه ساز حرکتی عظیم الهی انسانی در هر زمانی باشد، پیام هایی که پشت مستکبرین عالم را به خاک میکشد و عاشورا را به عنوان احیاکننده دین اسلام معرفی میکند، پیام عاشورا یک مکتبِ مربوط به یک دوران نیست، بلکه پیامی است به همۀ نسل های حال و آینده.
امام حسین (ع) با قیام خود، اخلاق منفی ترس و شکست پذیرانه را که در جامعه حاکم بود را دگرگون ساخت، و مردم جامعه را از شکست روحی که به آن تن داده بودند رهایی بخشید، اخلاقِ شکست و ناامیدی، و خلق و خوی منفی ترس و یاس را از بین بُرد، و راه را بر اخلاقیات شکست بست، اراده و وجدانِ امت شکست خورده را به آنها باز گرداند، و اخلاق شکست پذیرانه را از ساحت جامعه اسلامی طرد نمود.
امام حسین سردار پرشکوه و شکست ناپذیر روزگار، و قهرمان یارانی که در برابر ذلت و تحقیر سر فرود نیاورده بودند، به عصرها و نسلها درس جوانمردی و شرافت، و مرگ پر افتخار را در زیر سایه شمشیرهای آخته داد، او بر بیداد و فریبی که داشت اسلام را ریشه کن میکرد قیام کرد.
امام حسین (ع) در آخرین لحظات زندگی خود حتی طفل شیرخوار خود حضرت علی اصغر(ع) را قربانی حقانیت قیامش قرار داد، و با این عمل اندیشه فلاسفه و بزرگان عالم را متحیر ساخت که چگونه در این دَمِِ آخر با آن همه مصائب جانکاه و افکار متلاطم و عطش و کثرت جراحات، باز هم از مقصد عالی خود دست برنمی داشت، با اینکه میدانست بنی امیه ستمگر بر فرزند صغیرش هم رحم نخواهند کرد، برای حقانیت قیامش بچه شیرخوار خود را بر سر دست گرفت و تمنای آب کرد، ولی با تیری بر گلوی بچه، جواب شنید! قصد امام حسین (ع) از این حرکت هدایت خلقی بود که زر و زور کورشان کرده بود، و گرنه در آن حالت که امام همه یاران و اهل بیت خود را از دست داده بود آب از گلوی مبارک آن بزرگوار پایین نمیرفت، امام در لحظههای آخر زندگی خود هم، تشنه هدایت مردم بود، مردمی که زر و زور و ترس از غیرِ خدا کورشان کرده بود.
مردمی که جهالت، زودخشمی، ظاهرگرایی، تردید و هیجان زدگی، خشوع شرک آمیز در برابر ظلم، و داشتن تکبر همراه حماقت در برابر مظلوم از خصوصیات آنان بود، کسانی که نرم خویی را با درشتی پاسخ میگفتند، در عوض در مقابل ظالمان و ستمکاران ناتوان و درمانده بودند، کسانی که عجولانه و بی تدبیر گام پیش مینهادند و تسلیم در برابر ندامت از خصوصیات بارز آنان بود، و در صحنه عمل چنان شتاب زده پای در عمل می فشردند که فرصتی برای تفکر و تدبیر باقی نمیگذاشتند، و چه زود هم کارشان به پشیمانی میکشید، عجیب اینکه برای جبران پشیمانی خود، به راه هایی میرفتند که بازگشتی نداشت.
در چنین جامعهای بود که پیام های عاشورا الگویی شد برای امت اسلام در هر زمان و مکان در برابر ظالمان، عزت و سرافرازی بود در برابر ذلت و تسلیم پذیری، نوعی اخلاق بلند نظرانه که دیدگاه انسان را به دنیا و زندگی و دلبستگی های آن دگرگون میساخت.
در عاشورای سال61 قمری آقا امام حسین(علیه السلام) به مریدانش یاد داد که میتوان با قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم کرد و داغ باطل بودن باطل را بر پیشانی ستمکاران و حکومت های شیطانی زد.
امام حسین(ع) در کربلا به بشریت در مقابل طاغوت های زمان درس سازندگی و کوبندگی داد، و راه فنای ظالم و شکستن ستمکار را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست.
عاشورا نشانگر این حقیقت است که حسین و یاران آزاده اش در گذر زمان در برابر استبدادی ددمنش و خونخوار و در برابر سپاهی دژخیم در بیابانی خشک و سوزان رو به رو شدند، تا به انسان های سرکش و زیاده خواه بفهمانند که ظلم و استبداد مقام و موقعیت و شرف و بلند مرتبه گی نمیآورد.
امام حسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه، تمام تاریخ را سیراب کرد، و سطح فکر بشریت را برای فرار و برون رفت از ذلت و تحقیر شدگی یک انسان ارتقاء بخشید.
تاریخ در یک نیم روز وام دار عاشورا شد و در همان نیم روز در امت اسلام، حماسه و غیرت ایجاد کرد، حمیّت و شجاعت و سلحشوری به وجود آورد، خلق و خوی منفی ترس و یاس را کنار زد تا اخلاق منفیِ ذلت پذیرانه و شکست پذیرانه را دگرگون سازد.
پیام عاشورای حسینی، تبلور یک الگوی راهبردی در هر زمان و مکان برای احیای دین و ارزش های معنوی در اندیشه ها، جان ها، زندگی ها و تربیت و سازندگی بشریت است، و میبینیم که هنوز اسرای کربلا به شام نرسیده بودند که علم خونخواهی امام حسین(ع) برافراشته شد، و نهضت عظیمی علیه یزید و یزیدیان آغاز گشت.
امام حسین (ع) کسی نبود که در برابر ذلت و بیداد سر خم کند، و بیم آن داشت که اگر با پذیرش امان نامه کشته هم نشود ذلت بر او و دیگر آزاد منشان رهرو راهش و رهروان پدرش و شیعیانش تحمیل گردد، او مرگ پر عزت و افتخاری جاودانه را بر زندگی ذلیلانه برگزید، آنها بلند آوازه شدند و غیرت و مردانگی و آزادی و افتخار را برای مسلمانان به خصوص شیعیان تا ابد باقی گذاشتند.
عاشورا نقطه اوج امانت ادای انسان بود و شهادت امام حسین (ع) در عین اندوه فراوان، نشانه فتح نهائی روح اسلام واقعی بود، و تسلیم کامل به اراده الهی به شمار میرفت، عاشورا جاهلیت به وجود آمده را از بین بُرد، و امت اسلام را از ظلمت جهل و حیرت و گمراهی رهایی بخشید.
امام حسین (ع) ضعیفی که باید برای او گریست نبود، او آموزگار بزرگ شهادت است که اکنون برخاسته تا به همه آنها که جهاد را تنها در توانستن مى فهمند، به همه آنها که پیروزى بر خصم را تنها در غلبه می دانند، بیاموزد که شهادت نه یک جان باختن که یک انتخاب است، امام حسین(علیه السلام) آن یگانه عالم ماندگارترین باور را بر پهنه زمان نگاشت.
عزاداری برای سیدالشهدا امام حسین علیه السلام، یکی از بزرگترین مصادیق بزرگداشت شعائر الهی و نشانه پروامندی دل هاست، و ما سلام و درود میفرستیم به ساحت مقدس حضرت امام حسین علیه السلام، که با یاران و اولاد و اصحاب با وفایش، و با نثار جان خویش آیین حیات بخش الهى را زنده کرد، و در نهضت مقدسش در روز عاشورا به حفظ ارزش ها و زدودن تحریف ها علیه بدعتهایى که نااهلان بر دین جدش وارد ساخته بودند به مبارزه برخاست.
اینک انقلاب اسلامی ایران پرتویی از پیام عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن است، انقلابی که کاخ ستمگری یزیدیان زمانه را با نثار خون مردم، در هم کوبید و کاخ سلطنت شیطانی را فرو ریخت.
کسانی که پیام کربلا را درس مذاکره میخوانند پیام کربلا درس مذاکره نیست بلکه تبلور یک الگوی راهبردی در هر زمان و مکان برای احیای دین و ارزش های معنوی در اندیشه ها، زندگی ها و تربیت و سازندگی بشریت است و میبینیم که هنوز اسرای کربلا به شام نرسیده بودند که علم خونخواهی امام حسین(ع) برافراشته شد و نهضت عظیمی علیه یزید و قاتلان ابا عبدالله به راه افتاد که خود و خاندان شان را به باد فنا داد آقای روحانی و اکثریت مسئولان خود باخته دولتش نمیتوانند ببینند که انقلاب اسلامیبا قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم کرده و داغ باطل بودن باطل را بر پیشانی اربابان ستمکارشان و حکومتهای شیطانی شان زده است.
داریوش اجمدرضا بهمنیار