شنبه 15 آذر 1399 , 11:49
جانباز بعد از قطعنامه
ش ش - سلام سه دلیلی که پذیرفتن حضور در جبهه بعد از قطعنامه را قانونی می کند به نظر اینجانب به شرح ذیل می باشد:
۱. اعزام نیروهای رزمنده طبق فرمان حضرت امام (پیام مورخه ۶۷/۴/۳۱ و پیام بعدی ایشان بوده که در آن شرایط حمله دشمن و منافقین به کشور اسلامی اعلام نمودند) این نقطه حیاتی کفر و اسلام است یعنی نقطه شکست و پیروزی اسلام و کفر است و باید متر به متر جنگید...و هیچ چیز از هیچکس پذیرفته نیست.
براساس این پیام سپاه و بسیج فراخوانی کرد و بسیجیان اعزام شدند. بنده نیز از ۶۷/۵/۵ لغایت ۶۷/۶/۱۳ در منطقه حضور داشتم.
۲. چرا حتی بعد از قبول آتش‌بس توسط کشور ما، دشمن و منافقین حمله کردند؟ پس دشمن احساس امنیت کرد و حمله کرد. لذا ما بد کار کردیم که اعزام شدیم طبق پیام امام؟
۳. اگر حضور بسیجیان در منطقه نبود آیا صدام و منافقین تا تهران نمی آمدند و تهران را تصرف نمی کردند و...؟
۴. و لذا این ظلم و تضییع حقوق بسیجیان است که ما را تا اواسط شهریور به لحاظ شرایط منطقه‌ی غرب نگه‌داشتند ولی حالا قبول ندارند.
لطفا از سوی مسئولین مربوطه نسبت به خواسته‌ی تجدید نظر تا مراتب اعطای امتیازات رزمندگی برای کارکنان و فرزندان لحاظ گردد.
تو مملکت ما همه تا وقتی باهات کار دارند می شه جانباز و خانواده تاج سر و....والا ..
لااقل خودتون بخونید بدید ساقی هم بخونه حال کنه
سوال بنده این است تاریخ ۱۳۷۲/۶/۱۲ عملیات کرال ۳تیپ شهید شد
در عملیات کرال صدام به کویت حمله کرده بود و ایران بهترین فرست بود تا انتقام بگیرد درحالی که منافقین از مسئله با خبر شده بودند و ایران ۱۰کیلو متر وارد خاک عراق شد به یک باره آتش سختی از طرف منافقین بر سر بچه ها ریخته شد ۳تیپ شهید و مجروح شدند و عقب نشینی کردند حال تکلیف این عملیات با قانون بعد از قعطنامه ۵۹۸ چه می‌شود ما که مجروح بعد قعطنامه۵۹۸ هستیم چرا هیچ فکری برای ما نمی کنند همه موارد ماده ۳۸ به ما می‌خورد فقط چون بعد قعطنامه۵۹۸ هستیم می‌گویند شما تبصره یک هستید لطفا فکری به حال ما کنید
